پاداش تهجد (قرآن): تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «برخورداری از بهشت و نعمت های آن، پاداش تهجد است. ==بهشت برای تهجد== والذی...» ایجاد کرد) |
جز («پاداش تهجد (قرآن)» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بیپایان) [انتقال=فقط مدیران] (بیپایان))) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۲ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۳۹
برخورداری از بهشت و نعمت های آن، پاداش تهجد است.
محتویات
بهشت برای تهجد
والذین یبیتون لربهم سجدا وقیـمـا(کسانی که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام میکنند؛)
[۱]
اولـئک یجزون الغرفة بما صبروا ویلقون فیها تحیة وسلـمـا((آری،) آنها هستند که درجات عالی بهشت در برابر شکیباییشان به آنان پاداش داده میشود؛ و در آن، با تحیّت و سلام روبهرو میشوند.)
[۲]
خــلدین فیها حسنت مستقرا ومقامـا.(در حالی که جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه قرارگاه و محلّ اقامت خوبی!)
[۳]
در این آیات اوصاف عباد الرحمان را می شمارد و در آخر پاداش آنان را بهشت جامدان و باغ های بهشت معرفی می کند. یکی از اوصاف عباد الرحمان تهجد است.
[۴]
[۵]
ان المتقین فی جنـت وعیون(به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمهها قرار دارند،)
[۶]
کانوا قلیلا من الیل ما یهجعون(آنها کمی از شب را میخوابیدند،)
[۷]
وبالاسحار هم یستغفرون.(و در سحرگاهان استغفار میکردند،)
[۸]
یکی از اوصاف متقین که در این سوره آمده است این است که متقين در دنیا زمان اندكى از شب را مىخوابيدند. و يا: مىخوابيدند خوابيدنى اندك.
[۹]
پاداش چشمگیر
تهجد شب زنده داران، دارای پاداش چشمگیر در پیشگاه الهی است. تتجافی جنوبهم عن المضاجع یدعون ربهم خوفـا وطمعـا ومما رزقنـهم ینفقون(پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور میشود (و بپا میخیزند و رو به درگاه خدا می آورند) و پروردگار خود را با بیم و امید میخوانند، و از آنچه به آنان روزی دادهایم انفاق میکنند!)
[۱۰]
فلا تعلم نفس ما اخفی لهم من قرة اعین جزاء بما کانوا یعملون.(هیچ کس نمیداند چه پاداشهای مهمّی که مایه روشنی چشمهاست برای آنها نهفته شده، این پاداش کارهائی است که انجام میدادند!)
[۱۱]
یدعون ربهم خوفا و طمعا"- این جمله حال از ضمیر در" جنوبهم" است، و مراد این است که از بستر دوری میکنند، در حالی که مشغول به دعای پروردگارشانند، در دل شب، آن هنگامی که چشمها به خواب و بدنها بی حرکت افتاده، خدا را میخوانند، اما نه تنها از خوف، تا نومیدی از رحمت خدا بر آنان مسلط شود، و نه تنها به طمع رحمت، تا از غضب و مکر خدا ایمن باشند، بلکه هم از ترس و هم به طمع، او را میخوانند، و در دعای خود ادب عبودیت را بیشتر رعایت میکنند، تا در خواست آن حوائجی که هدایت برای آدمی پدید میآورد، و این تجافی از بستر و دعا، با نوافل شبانه و نماز شب، منطبق است.
[۱۲]
منبع
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «پاداش تهجد».