آداب کمک به متکدی

از ویکی خیر
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۴:۲۷ توسط Wikikhair (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری، جستجو

شماری از آداب و شیوه‌های پسندیده کمک به متکدیان در قرآن کریم آمده است.

آداب کمک رسانی به متکدی در قرآن

آداب و شیوه‌های پسندیده کمک به متکدیان در قرآن کریم ذکر شده‌اند ؛ از جمله:

گفتار و کردار شایسته

در آیه ۱۰ الضحی [۱] از رفتار خشونت آمیز با سائلان منع شده است [۲] [۳] [۴]

«و اَمَّا السّائِلَ فَلا تَنهَر». در تفسیر آیه گفته شده است که هنگام مراجعه متکدی باید چیزی به او بخشید و گرنه با وی به گونه ملایم و شایسته سخن گفت

[۵]

[۶] [۷]

؛ همچنین در آیه‌ای دیگر به سخن گفتن با سائلان به گونه لطف آمیز و شایسته، در صورت کمک نکردن به آنان، توصیه شده است [۸] [۹]

«و اِمّا تُعرِضَنَّ عَنهُمُ ابتِغاءَ رَحمَة مِن رَبِّک تَرجوها فَقُل لَهُم قَولاً مَیسورا».

[۱۰] در شأن نزول این آیه نقل شده است هنگامی که سائلی نزد پیامبراکرم می‌آمد، اگر مالی نزد آن حضرت نبود، برای آن‌که به سائل پاسخ منفی ندهد، سکوت می‌فرمود تا خداوند رزقی را برای او برساند. این آیه آن حضرت را به سخن گفتن با گفتار نیک در این گونه موارد فرمان داد [۱۱] [۱۲] [۱۳] ؛ همچنین نقل شده است که در این گونه موارد، حضرت می‌فرمود:خداوند تو و ما را از فضل خود روزی دهد. [۱۴] [۱۵] [۱۶] برخی گفته‌اند که « قول میسور » در آیه ، گفتن جملات «رزقک اللّه» و «بارک اللّه فیک» و مانند این‌هاست [۱۷] [۱۸] [۱۹] و عده‌ای آن را وعده نیکو [۲۰] [۲۱] [۲۲] و بعضی هرگونه سخن نیک و محبت آمیز دانسته‌اند. [۲۳] آیه ۸ نساء [۲۴] نیز در مورد سائلان چنین توصیه کرده است. در آیه ۲۶۳ بقره [۲۵] افزون بر شایسته سخن گفتن، به بخشش و عفو متکدیان نیز سفارش شده است:«قَولٌ مَعروفٌ و مَغفِرَةٌ خَیرٌ مِن صَدَقَة یتبَعُها اَذیً». شماری از مفسران «مَغفِرَةٌ» را در این آیه، عفو متکدیانی دانسته‌اند که نیاز خود شان را به گونه‌ای خشونت آمیز و ناپسند اظهار می‌کنند. [۲۶] [۲۷] [۲۸]

حفظ آبروی متکدیان

در متون دینی بر ضرورت رعایت کرامت انسانی و احترام متکدیان سخت تأکید شده، از این رو توصیه شده است تا می‌شود کمک کردن به آن‌ها پنهانی صورت گیرد، بر این اساس قرآن کریم صدقه پنهانی را بهتر و دارای پاداشی بیش‌تر دانسته است:«اِن تُبدوا الصَّدَقتِ فَنِعِمّا هِیَ واِن تُخفوها و تُؤتوهَا الفُقَراءَ فَهُوَ خَیرٌ لَکم و یکفِّرُ عَنکم مِن سَیاتِکم»، [۲۹] زیرا چنین صدقه‌ای افزون بر حفظ آبرویِ نیازمند، از ریا نیز به دور است. [۳۰] [۳۱] برخی نیز واژه «مَغفِرَةٌ» را در آیه ۲۶۳ بقره [۳۲] به معنای پنهان داشتن سائل و نیز صدقه‌ای دانسته‌اند که به او داده می‌شود. [۳۳] [۳۴] [۳۵] در روایات و سیره اهل بیت (علیهم‌السلام) نیز بر نگهداشتن آبروی سائلان نیازمند بسیار تأکید و توصیه شده است که پیش از درخواست متکدی، به وی کمک شود. [۳۶] [۳۷] [۳۸] حضرت علی (علیه‌السلام) برای حفظ آبروی متکدی گاه چراغ را خاموش می‌کرد [۳۹] [۴۰] [۴۱] ، یا امام رضا (علیه‌السلام) بدون باز کردن در به سائل کمک می‌کرد

[۴۲] [۴۳] [۴۴] ؛ همچنین احادیث بر انفاق شبانه تأکید دارند. [۴۵] [۴۶] [۴۷] افزون بر شرایط و آداب یاد شده، چون کمک مالی به متکدی مصداق انفاق واجب یا مستحب به شمار می‌رود، رعایت کردن شرایط و آداب انفاق که در قرآن کریم بر آن‌ها تأکید شده در اینجا نیز شایسته است؛ مانند کمک کردن از اموال مرغوب و محبوب، پرهیز از منت گذاری و آزاررسانی به سائلان و انفاق از مال حلال .

فهرست منابع

(۱) احکام القرآن، الجصاص (م ۳۷۰ ق)، به کوشش عبدالسلام محمد، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۵ ق.

(۲) اسباب النزول، الواحدی (م ۴۶۸ ق)، قاهرة، الحلبی و شرکاه، ۱۳۸۸ ق.

(۳) اقرب الموارد، الشرتونی اللبنانی، تهران، دارالاسوة، ۱۴۱۶ ق.

(۴) بحارالانوار، المجلسی (م ۱۱۱۰ ق)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ ق.

(۵) بدایة المجتهد، ابن رشد القرطبی (م ۵۹۵ ق)، به کوشش خالد العطار، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ ق.

(۶) تاج العروس، الزبیدی (م ۱۲۰۵ ق)، بیروت، مکتبة الحیات.

(۷) التبیان، الطوسی (م ۴۶۰ ق)، به کوشش احمد حبیب العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی.

(۸) تحف العقول، حسن بن شعبة الحرانی (م قرن۴ ق)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، ۱۴۰۴ ق.

(۹) تذکرة الفقهاء، العلامة الحلی (م ۷۲۶ ق)، المکتبة المرتضویه.

(۱۰) ترتیب العین، خلیل (م ۱۷۵ ق)، به کوشش المخزومی و دیگران، دارالهجرة، ۱۴۰۹ ق.

(۱۱) تفسیر التحریر والتنویر، ابن عاشور (م ۱۳۹۳ ق)، تونس، الدار التونسیة، ۱۹۹۷ م.

(۱۲) تفسیر الجلالین، جلال الدین المحلی (م ۸۶۴ ق)، جلال الدین السیوطی (م ۹۱۱ ق)، بیروت، دارالمعرفه.

(۱۳) تفسیر الصافی، الفیض کاشانی (م ۱۰۹۱ ق)، بیروت، نشر اعلمی، ۱۴۰۲ ق.

(۱۴) تفسیر العیاشی، العیاشی (م ۳۲۰ ق)، به کوشش رسولی محلاّتی، تهران، المکتبة العلمیة الاسلامیه.

(۱۵) تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر (م ۷۷۴ ق)، به کوشش مرعشلی، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۰۹ ق.

(۱۶) تفسیر القمی، القمی (م ۳۰۷ ق)، به کوشش الجزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ ق.

(۱۷) التفسیر الکبیر، الفخر الرازی (م ۶۰۶ ق)، قم، دفتر تبلیغات، ۱۴۱۳ ق.

(۱۸) تفسیر کنزالدقایق، المشهدی، به کوشش العراقی، قم، نشر اسلامی، ۱۴۰۷ ق.

(۱۹) تفسیر المنار، رشید رضا (م ۱۳۵۴ ق)، قاهرة، دارالمنار، ۱۳۷۳ ق.

(۲۰) تفسیر نمونه، مکارم شیرازی و دیگران، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۷۵ ش.

(۲۱) تهذیب الاحکام، الطوسی (م ۴۶۰ ق)، به کوشش موسوی و آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۶۵ ش.

(۲۲) تهذیب الکمال، المزی (م ۷۴۲ ق)، به کوشش بشار عواد، بیروت، الرسالة، ۱۴۱۵ ق.

(۲۳) جامع البیان، الطبری (م ۳۱۰ ق)، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ ق.

(۲۴) الجامع لأحکام القرآن، القرطبی (م ۶۷۱ ق)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.

(۲۵) جواهر الکلام، النجفی (م ۱۲۶۶ ق)، به کوشش قوچانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی.

(۲۶) الخصال، الصدوق (م ۳۸۱ ق)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۶ ق.

(۲۷) الخلاف، الطوسی (م ۴۶۰ ق)، به کوشش سید علی خراسانی و دیگران، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۸ ق.

(۲۸) الدرالمنثور، السیوطی (م ۹۱۱ ق)، بیروت، دارالمعرفة، ۱۳۶۵ ق.

(۲۹) الدروس الشرعیه، الشهید الاول (م ۷۸۶ ق)، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۲ ق.

(۳۰) ذخیرة المعاد، محمد باقر السبزواری (م ۱۰۹۰ ق)، آل البیت (علیهم‌السلام) لاحیاءالتراث.

(۳۱) روح المعانی، الآلوسی (م ۱۲۷۰ ق)، به کوشش محمد حسین، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷ ق.

(۳۲) روض الجنان، ابوالفتوح رازی (م ۵۵۴ ق)، به کوشش یاحقی و ناصح، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۵ ش.

(۳۳) زادالمسیر، جمال الدین الجوزی (م ۵۹۷ ق)، به کوشش محمد عبدالله، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ ق.

(۳۴) زبدة البیان، المقدس الاردبیلی (م ۹۹۳ ق)، به کوشش بهبودی، تهران، المکتبة المرتضویة.

(۳۵) السرائر، ابن ادریس (م ۵۹۸ ق)، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۱ ق.

(۳۶) السنن الکبری، البیهقی (م ۴۵۸ ق)، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۶ ق.

(۳۷) شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار (علیهم‌السلام)، النعمان المغربی (م ۳۶۳ ق)، به کوشش جلالی، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۴ ق.

(۳۸) الصحاح، الجوهری (م ۳۹۳ ق)، به کوشش عبدالغفور العطاری، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۴۰۷ ق.

(۳۹) عدة الداعی، ابن فهد الحلی (م ۸۴۱ ق)، به کوشش موحد قمی، دارالکتب الاسلامی.

(۴۰) العروة الوثقی، سید محمد کاظم (م ۱۳۳۷ ق)، بیروت، اعلمی، ۱۴۰۹ ق.

(۴۱) علل الشرایع، الصدوق (م ۳۸۱ ق)، به کوشش بحرالعلوم، نجف، مکتبة الحیدری، ۱۳۸۵ ق.

(۴۲) عیون اخبار الرضا (علیه‌السلام)، الصدوق (م ۳۸۱ ق)، بیروت، نشر اعلمی، ۱۴۰۴ ق.

(۴۳) عیون الحکم والمواعظ، علی بن محمد اللیثی (م قرن۶)، به کوشش حسنی، قم، دارالحدیث، ۱۳۷۶ ش.

(۴۴) فتح الباری، ابن حجر العسقلانی (م ۸۵۲ ق)، بیروت، دارالمعرفة.

(۴۵) فتح القدیر، الشوکانی (م ۱۲۵۰ ق)، بیروت، دارالمعرفة.

(۴۶) الفصول المهمة فی اصول الائمه (علیهم‌السلام)، الحر العاملی (م ۱۱۰۴ ق)، به کوشش قائینی، قم، معارف اسلامی امام رضا (علیه‌السلام)، ۱۴۱۸ ق.

(۴۷) فقه القرآن، الراوندی (م ۵۷۳ ق)، به کوشش حسینی، قم، کتابخانه نجفی، ۱۴۰۵ ق.

(۴۸) فیض القدیر، المناوی (م ۱۰۳۱ ق)، به کوشش احمد عبدالسلام، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۵ ق.

(۴۹) القاموس الفقهی لغةً و اصطلاحاً، سعدی ابوجیب، دمشق، دارالفکر، ۱۴۱۹ ق.

(۵۰) القاموس المحیط، الفیروزآبادی (م ۸۱۷ ق)، بیروت، دارالعلم.

(۵۱) الکافی، الکلینی (م ۳۲۹ ق)، به کوشش غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۷۵ ش.

(۵۲) کتاب الشهادات، تقریر بحث آیة الله گلپایگانی (م ۱۴۱۴ ق)، سید علی حسینی، قم، دارالقرآن الکریم، ۱۴۰۵ ق.

(۵۳) الکشاف، الزمخشری (م ۵۳۸ ق)، قم، بلاغت، ۱۴۱۵ ق.

(۵۴) کشاف القناع، منصور بن یونس البهوتی (م ۱۰۵۱ ق)، به کوشش محمد حسن، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۸ ق.

(۵۵) کشف الغطاء، کاشف الغطاء (م ۱۲۲۷ ق)، اصفهان، مهدوی.

(۵۶) کفایة الاحکام (کفایة الفقه)، محمد باقر السبزواری (م ۱۰۹۰ ق)، اصفهان، مدرسة صدر مهدوی.

(۵۷) کنزالعمال، المتقی الهندی (م ۹۷۵ ق)، به کوشش صفوة السقاء، بیروت، الرسالة، ۱۴۱۳ ق.

(۵۸) لسان العرب، ابن منظور (م ۷۱۱ ق)، قم، ادب الحوزة، ۱۴۰۵ ق.

(۵۹) لغت نامه، دهخدا (م ۱۳۳۴ ش) و دیگران، تهران، مؤسسه لغت نامه و دانشگاه تهران، ۱۳۷۳ ش.

(۶۰) المبسوط فی فقه الامامیه، الطوسی (م ۴۶۰ ق)، به کوشش بهبودی، تهران، مکتبة المرتضویة.

(۶۱) مجمع البحرین، الطریحی (م ۱۰۸۵ ق)، به کوشش محمود عادل و احمد حسینی، تهران، فرهنگ اسلامی، ۱۴۰۸ ق.

(۶۲) مجمع البیان، الطبرسی (م ۵۴۸ ق)، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۰۶ ق.

(۶۳) مجمع البیان، الطبرسی (م ۵۴۸ ق)، به کوشش گروهی از علماء، بیروت، اعلمی، ۱۴۱۵ ق.

(۶۴) مجمع الفائدة والبرهان، المحقق الاردبیلی (م ۹۹۳ ق)، به کوشش عراقی و دیگران، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۶ ق.

(۶۵) المحلی بالآثار، ابن حزم الاندلسی (م ۴۵۶ ق)، به کوشش احمد شاکر، بیروت، دارالفکر.

(۶۶) مختلف الشیعه، العلامة الحلی (م ۷۲۶ ق)، قم، النشر الاسلامی، ۱۴۱۲ ق.

(۶۷) المدونة الکبری، مالک بن انس (م ۱۷۹ق)، مصر، مطبعة السعادة.

(۶۸) مسالک الافهام الی تنقیح شرایع الاسلام، الشهید الثانی (م ۹۶۵ ق)، قم، معارف اسلامی، ۱۴۱۶ ق.

(۶۹) مستدرک الوسائل، النوری (م ۱۳۲۰ ق)، بیروت، آل البیت (علیهم‌السلام) لاحیاء التراث، ۱۴۰۸ ق.

(۷۰) مستند الشیعه، احمد النراقی (م ۱۲۴۵ ق)، قم، آل البیت (علیهم‌السلام) لاحیاء التراث، ۱۴۱۵ ق.

(۷۱) مسند احمد، احمدبن حنبل (م ۲۴۱ ق)، بیروت، دار صادر.

(۷۲) المصنّف، عبدالرزاق الصنعانی (م ۲۱۱ ق)، به کوشش حبیب الرحمن، المجلس العلمی.

(۷۳) معانی الاخبار، الصدوق (م ۳۸۱ ق)، به کوشش غفاری، قم، انتشارات اسلامی، ۱۳۶۱ ش.

(۷۴) معانی القرآن، النحاس (م ۳۳۸ ق)، به کوشش الصابونی، عربستان، جامعة ام القری، ۱۴۰۹ ق.

(۷۵) معجم الفاظ الفقه الجعفری، احمد فتح الله، ۱۴۱۵ ق.

(۷۶) معجم الفروق اللغویه، ابوهلال العسکری (م ۳۹۵ ق)، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۲ ق.

(۷۷) المعجم القانونی، حارث سلیمان الفاروقی، بیروت، مکتبة لبنان، ۱۹۹۱ م.

(۷۸) المعجم الکبیر، الطبرانی (م ۳۶۰ ق)، به کوشش حمدی عبدالمجید، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.

(۷۹) معراج السعاده، احمد نراقی (م ۱۲۴۵ ق)، قم، هجرت، ۱۳۷۸ ش.

(۸۰) المغنی والشرح الکبیر، عبدالله بن قدامة (م ۶۲۰ ق) و عبدالرحمن بن قدامة (م ۶۸۲ ق)، بیروت، دارالکتب العلمیه.

(۸۱) المقنع، الصدوق (م ۳۸۱ ق)، قم، مؤسسة الامام الهادی (علیه‌السلام)، ۱۴۱۵ ق.

(۸۲) من لا یحضره الفقیه، الصدوق (م ۳۸۱ ق)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، ۱۴۰۴ ق.

(۸۳) منهاج الصالحین (فتوی، معاملات)، سید علی السیستانی، قم، ستاره، ۱۴۱۶ ق.

(۸۴) موسوعة نضرة النعیم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، صالح بن عبدالله، جدة، دارالوسیلة، ۱۴۲۰ ق.

(۸۵) میزان الحکمه، ری شهری، قم، دارالحدیث، ۱۴۱۶ ق.

(۸۶) المیزان، الطباطبایی (م ۱۴۰۲ ق)، بیروت، اعلمی، ۱۳۹۳ ق.

(۸۷) النهایه، الطوسی (م ۴۶۰ ق)، به کوشش آغا بزرگ تهرانی، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۰۰ ق.

(۸۸) نهج البلاغه، الرضی، (م ۴۰۶ ق)، به کوشش عبده، بیروت، دارالمعرفة، ۱۳۸۷ ق.

(۸۹) نهج السعاده، محمد باقر المحمودی، بیروت، التضامن الفکری، ۱۳۸۵ ق.

(۹۰) وسائل الشیعه، الحر العاملی (م ۱۱۰۴ ق)، قم، آل البیت (علیهم‌السلام) لاحیاءالتراث، ۱۴۱۲ ق.

(۹۱) الوسیلة الی نیل الفضیله، محمد بن علی الطوسی ابن حمزه (م ۵۶۰ ق)، به کوشش محمد الحسون، قم، مکتبة النجفی، ۱۴۰۸ ق.

(۹۲) هدایة العباد، سید محمد رضا گلپایگانی (م ۱۴۱۴ ق)، قم، دارالقرآن الکریم، ۱۴۰۵ ق.

(۹۳) زمینه (ماهنامه)، تهران، سازمان اقتصادی کوثر.

(۹۴) سبل السلام، الکحلانی (م ۱۱۸۲ ق)، مصر، مصطفی البابی، ۱۳۷۹ ق.

(۹۵) قرب الاسناد، الحمیری (م قرن ۳ ق)، قم، آل البیت (علیهم‌السلام) لاحیاءالتراث، ۱۴۱۳ ق.


منبع

مرکز دائرة المعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله «آداب و شیوه های کمک رسانی به متکدی».

پانویس

  1. ضحی /سوره۹۳، آیه۱۰.
  2. احکام القرآن، ج۳، ص۶۳۸.
  3. زادالمسیر، ج۸، ص۲۷۰.
  4. المیزان، ج۲۰، ص۳۱۱.
  5. مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۸۵.
  6. تفسیر قرطبی، ج۲۰، ص۱۰۱.
  7. زادالمسیر، ج۸، ص۲۷۰.
  8. تفسیر قرطبی، ج۱۰، ص۲۴۹.
  9. المیزان، ج۱۳، ص۸۳.
  10. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۸.
  11. تفسیر قرطبی، ج۱۰، ص۲۴۹.
  12. زادالمسیر، ج۵، ص۲۲.
  13. الدرالمنثور، ج۴، ص۱۷۸.
  14. مجمع البیان، ج۶، ص۲۴۴.
  15. الصافی، ج۳، ص۱۸۸.
  16. تفسیر قرطبی، ج۱۰، ص۲۴۹.
  17. جامع البیان، ج۱۵، ص۹۷.
  18. زادالمسیر، ج۵، ص۲۲.
  19. الدرالمنثور، ج۴، ص۱۷۸.
  20. جامع البیان، ج۱۵، ص۹۵ - ۹۶.
  21. مجمع البیان، ج۶، ص۲۴۴.
  22. المیزان، ج۱۳، ص۸۳.
  23. نمونه، ج۱۲، ص۸۹.
  24. نساء/سوره۴، آیه۸.
  25. بقره/سوره۲، آیه۲۶۳.
  26. روح المعانی، ج۳، ص۵۴.
  27. المیزان، ج۲، ص۳۸۹.
  28. نمونه، ج۲، ص۳۲۱.
  29. بقره/سوره۲، آیه۲۷۱.
  30. التحریر والتنویر، ج۳، ص۶۷.
  31. نمونه، ج۲، ص۳۴۵ - ۳۴۶.
  32. بقره/سوره۲، آیه۲۶۳.
  33. التبیان، ج۲، ص۳۳۵.
  34. مجمع البیان، ج۲، ص۱۸۲.
  35. احکام القرآن، ج۱، ص۵۵۳.
  36. الکافی، ج۴، ص۲۲ - ۲۴.
  37. من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۷۲.
  38. وسائل الشیعه، ج۹، ص۴۵۵ - ۴۵۶.
  39. الکافی، ج۴، ص۲۴.
  40. وسائل الشیعه، ج۹، ص۴۵۷.
  41. نهج السعاده، ج۸، ص۲۷۸.
  42. الکافی، ج۴، ص۲۴.
  43. وسائل الشیعه، ج۹، ص۴۵۶.
  44. بحارالانوار، ج۴۹، ص۱۰۱.
  45. وسائل الشیعه، ج۹، ص۳۹۳.
  46. شرح الاخبار، ج۳، ص۲۰۲.
  47. مستدرک الوسائل، ج۷، ص۱۸۶.