نمایش مبدأ برای آمرزش گناه اسراف (قرآن)


[[خداوند]] در [[قرآن]] [[بندگان]] مسرف را امیدوار به رحمتش و ترغیب به [[استغفار]] می‌کند.

==آمرزش گناه اسراف==

سفارش [[خداوند]] به [[بندگان]] [[اسراف کار]]، برای پرهیز از ناامیدی از [[رحمت]] و [[مغفرت]] او
قل یـعبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمة الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا... 
<ref>
[http://lib.eshia.ir/17001/1/464/53              زمر/سوره۳۹، آیه۵۳.]
</ref>
بگو: «ای [[بندگان]] من که بر خود [[اسراف]] و [[ستم]] کرده‌اید! از [[رحمت]] [[خداوند]] نومید نشوید که خدا همه [[گناهان]] را می‌آمرزد، زیرا او بسیار [[آمرزنده]] و [[مهربان]]است.

=== شرط آمرزش===
'''آمرزش گناه اسراف''' مشروط به [[توبه]] و بازگشت به سوی [[خدا]] است.
قل یـعبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمة الله... • و انیبوا الی ربکم و اسلموا له من قبل ان یاتیکم العذاب ثم لاتنصرون. 
<ref>
[http://lib.eshia.ir/17001/1/464/53           زمر/سوره۳۹، آیه۵۳.] 
</ref>
<ref>
[http://lib.eshia.ir/17001/1/464/54            زمر/سوره۳۹، آیه۵۴.] 
</ref>
بگو: «ای [[بندگان]] من که بر خود [[اسراف]] و [[ستم]] کرده‌اید! از [[رحمت]] [[خداوند]] نومید نشوید که خدا همه [[گناهان]] را می‌آمرزد، زیرا او بسیار [[آمرزنده]] و [[مهربان]] است. • و به درگاه[[ پروردگار]]تان بازگردید و در برابر او تسلیم شوید، پیش از آنکه [[عذاب]] به سراغ شما آید، سپس از سوی هیچ کس یاری نشوید!

=== امیدبخش‌ترین آیه===
دقت در تعبیرات این [[آیه]] نشان می‌دهد که از امیدبخش‌ترین [[آیات]] [[قرآن مجید]] نسبت به همه[[ گنهکاران]] است، شمول و گستردگی آن به حدی است که طبق روایتی [[امیر مؤمنان علی ع]] فرمود: در تمام [[قرآن]] آیه‌ای وسیعتر از این آیه نیست" (ما فی القرآن آیة اوسع من یا عبادی الذین اسرفوا...) 
<ref>
[http://lib.eshia.ir/12023/8/407/%D8%A7%D9%88%D8%B3%D8%B9	        تفسیر مجمع البیان، الشیخ الطبرسی، جلد ۸، صفحه ۴۰۷]
</ref>
دلیل آن نیز روشن است زیرا:
۱- تعبیر به" یا عبادی" (ای [[بندگان]] من! ) آغازگر لطفی است از ناحیه [[پروردگار]].
۲- تعبیر به" [[اسراف]]" به جای" [[ظلم]] و [[گناه]] و [[جنایت]]" نیز لطف دیگری است.

۳- تعبیر به" علی انفسهم" که نشان می‌دهد [[گناهان]] آدمی همه به خود او باز می‌گردد نشانه دیگری از [[محبت ]][[پروردگار]] است همانگونه که یک [[پدر]] دلسوز به [[فرزند]] خویش می‌گوید اینهمه بر خود [[ستم]] مکن!

۴- تعبیر به" لا تقنطوا" (مایوس نشوید) با توجه به اینکه"[[قنوط]]" در اصل به معنی مایوس شدن از خیر است به تنهایی دلیل بر این است که [[گنهکاران]]نباید از" لطف الهی" نومید گردند.

۵- تعبیر" من رحمة الله" بعد از جمله" لا تقنطوا" تاکید بیشتری بر این [[خیر]] و [[محبت]] می‌باشد.

۶- هنگامی که به جمله" ان الله یغفر الذنوب" می‌رسیم که با حرف تاکید آغاز شده و کلمه" الذنوب" (جمع با الف و لام) همه [[گناهان]] را بدون استثنا در بر می‌گیرد سخن اوج می‌گیرد و دریای [[رحمت]] مواج می‌شود.

۷- هنگامی که" جمیعا" به عنوان تاکید دیگری بر آن افزوده می‌شود امیدواری به آخرین مرحله می‌رسد.

۸ و ۹- توصیف [[خداوند]] به"[[غفور]]" و"[[رحیم]]" که دو وصف از اوصاف امید بخش [[پروردگار]] است در پایان [[آیه]] جایی برای کمترین یاس و نومیدی باقی نمی‌گذارد.
آری به همین دلیل [[آیه]] فوق گسترده‌ترین [[آیات قرآن]] است که شمول آن هر گونه [[گناه]] را در بر می‌گیرد، و نیز به همین دلیل از امیدبخش‌ترین [[آیات]] [[قرآن مجید]] محسوب می‌شود.
و به راستی از کسی که دریای لطفش بیکران و شعاع فیضش نامحدود است جز این انتظاری نمی‌توان داشت.
از کسی که" رحمتش بر غضبش پیشی گرفته" و [[بندگان]] را برای [[رحمت ]]آفریده، نه برای [[خشم]] و [[عذاب]]، غیر از این چشم داشتی نیست.
چه [[خداوند]] [[رحیم]] و مهربانی و چه [[پروردگار]] پر مهر و محبتی!! در اینجا دو مساله فکر [[مفسران]] را به خود مشغول ساخته که اتفاقا راه حل آن در خود [[آیه]] و [[آیات]] بعد نهفته است.
نخست اینکه: آیا عمومیت آیه همه [[گناهان]] حتی [[شرک]] و[[گناهان کبیره]] دیگر را فرا می‌گیرد؟ اگر چنین است پس چرا در [[آیه]] ۴۸ [[سوره نساء]] [[شرک]] از [[گناهان]] قابل بخشش استثناء شده است؟ " ان الله لا یغفر ان یشرک به و یغفر ما دون ذلک لمن یشاء: " [[خداوند]] [[شرک]] را نمی‌بخشد، اما کمتر از آن را برای هر کس که بخواهد می‌بخشد".
دیگر اینکه: آیا این وعده [[غفران]] که در آیه مورد بحث آمده است مطلق است یا مشروط به [[توبه]] و مانند آن؟
البته این دو سؤال به هم مربوط است. و پاسخ آن را در [[آیات]] بعد به خوبی می‌توان یافت زیرا سه دستور در [[آیات]] بعد داده شده که همه چیز را روشن می‌سازد . 
<ref>
[http://lib.eshia.ir/50082/19/499/%D8%AF%D9%82%D8%AA            تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۹، ص ۵۰۰.]
</ref>
=== استغفار از اسراف===
[[استغفار]] از [[اسراف]] درپی دارنده '''آمرزش''' [[الهی]] است
وما کان قولهم الا ان قالوا ربنا اغفر لنا ذنوبنا واسرافنا فی امرنا... • فـاتـیهم الله ثواب الدنیا وحسن ثواب الاخرة والله یحب المحسنین. 
<ref>
[http://lib.eshia.ir/17001/1/68/147           آل عمران/سوره۳، آیه۱۴۷.] 
</ref>
<ref>
[http://lib.eshia.ir/17001/1/68/148           آل عمران/سوره۳، آیه۱۴۸.] 
</ref>
سخنشان تنها این بود که: «[[پروردگار]]ا! [[گناهان] ما را ببخش! و از تندرویهای ما در کارها، چشم پوشی کن! قدمهای ما را استوار بدار! و ما را بر جمعیت [[کافران]]، پیروز گردان• از این رو [[خداوند]] پاداش این [[جهان]]، و پاداش نیک آن جهان را به آنها داد و [[خداوند]] [[نیکوکاران]] را دوست می‌دارد.

=== پاداش مجاهدان===
'''آمرزش گناه اسراف'''، پاداش [[خداوند]] به [[مجاهدان]] صابر است.
وکاین من نبی قـتل معه ربیون کثیر فما وهنوا لمآ اصابهم فی سبیل الله وما ضعفوا وما استکانوا... • وما کان قولهم الا ان قالوا ربنا اغفر لنا ذنوبنا واسرافنا فی امرنا... • فـاتـهم الله ثواب الدنیا وحسن ثواب الاخرة... 
<ref>
[http://lib.eshia.ir/17001/1/68/146            آل عمران/سوره۳، آیه۱۴۶.] 
</ref>
<ref>
[http://lib.eshia.ir/17001/1/68/148             آل عمران/سوره۳، آیه۱۴۸.] 
</ref>
چه بسیار [[پیامبران ]] که [[مردان الهی]] فراوانی به همراه آنان [[جنگ]] کردند! آنها هیچ گاه در برابر آنچه در راه [[خدا]] به آنان می‌رسید، سست و ناتوان نشدند (و تن به تسلیم ندادند) و [[خداوند]] [[استقامت]] کنندگان را دوست دارد. • از این رو [[خداوند]] [[پاداش]] این [[جهان]]، و پاداش [[نیک]] آن [[جهان]] را به آنها داد و [[خداوند]] [[نیکوکاران]] را دوست می‌دارد.

==منبع==

[http://maarefquran.com/maarefLibrary/templates/farsi/farhangbooks/Books/3/28.htm#f42          قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «آمرزش گناه اسراف (قرآن)».]

==پانویس==

[[رده:مقالات]]