ارائه الگوی كارآمد تربيتی امور خير و نیکوکاری در بستر نظام آموزش و پرورش
نعمت الله موسی پور [۱]، لیلا عیاری [۲] ، سید محمد سیدکلان [۳]
چکیده
رسالت آموزش‌وپرورش در همۀ دوره ها، پرورش انسان های توانمند در تمامی زمینه ها برای برآوردن نیازهای جوامع بوده است. در این میان، امروزه آموزش و تربیت رفتارهای نیکوکارانه از جایگاه ویژه‌ای برای تأمین اهداف انسان دوستانه جوامع برخوردار است. چراکه، با تغییر و تحولات پیش آمده، فردگرايي و سود انگاري در طول تاريخ از مفهومي مثبت به مفهومي منفي تبديل شده است و توجه به منافع جمع و جامعه اهميّت ويژه اي يافته است. در چنین شرایطی، نظام آموزش‌وپرورش برای پویایی و بالندگی در امور خیر، ناگزیر است در کنار ارائۀ آموزش های عمومی و تخصصی، به دانش‌آموزان کمک کند تا دانش‌ها، نگرش‌ها و مهارت‌هایی را کسب کنند که بتوانند در مواجهه با شرایط و مقتضیات عصر حاضر، موفق باشند. بنا بر ملاحظات نظری بالا، هدف از مقالۀ حاضر، ارائۀ الگوی کارآمد تربیتی در امور خير و نيكوكاری در بستر نظام آموزش‌وپرورش است که به شیوۀ توصیفی- تحلیلی و با استناد بر مطالعات و مبانی نظری ترسیم شده است. بدین منظور، لازم است الگویی کارآمد تربیتی در جهت پرورش نسل‌هایی با رفتارهای نیکوکارانه جهت صیانت از دستاوردهای تربيتي، فرهنگی و اجتماعی نظام جمهوری اسلامی ایران توسط محققان جهت اجرا در آموزش‌وپرورش به منصه ظهور برسد. یافته‌های حاصل از پژوهش، نشان داد که بدون توجه به احساس دلبستگی فرد به جامعه و حسِ نوع دوستي و خير رساندن به ديگران، برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌های تربيتي، آموزشي، فرهنگي و اجتماعی، فاقد هرگونه پشتوانه اجرایی خواهد بود. زیرا اجرای برنامه‌ها و کارآمدی امور خیر و نیکوکاری در آموزش‌وپرورش، متضمن علاقۀ مردم به تداوم حیات اجتماعی و همبستگی در جامعه خواهد بود. در نتیجه، اگر در جامعه هرکس به فکر خود باشد، سازگاری، همبستگی و وحدت اجتماعی از بین خواهد رفت و افراد جامعه در جهت حفظ و پایه‌ریزی ارزشی رفتارهای نیکوکارانه تلاش نخواهند کرد.
واژگان کلیدی
امورخير؛ نيكوكاري؛ تربيت خير؛ الگوی کارآمد؛ نظام آموزش و پرورش
