استحقاق ثواب
صلاحیت شخص برای دریافت ثواب، به سبب التزام به اوامر و نواهی را استحقاق ثواب گویند.
تعریف استحقاق ثواب
استحقاق ثواب به معنای حکم عقل و عقلا به شایستگی شخص برای دریافت ثواب می‌باشد؛ یعنی شایسته است از نفعی همراه با تعظیم و بزرگ‌داشت بهره‌مند گردد.
سبب استحقاق ثواب
سبب استحقاق ثواب، انجام واجبات، مستحبات و امور نیک و پسندیده و اجتناب از امور ناپسند و قبیح است، زیرا شخص با انجام تکلیف که مولا متوجه او نموده است به مشقت و سختی می‌افتد و چون خداوند بی‌غرض کاری انجام نمی‌دهد، عقل حکم می‌کند که غرض از آن یا ضرر رساندن به مکلف است یا نفع رساندن به او؛ احتمال اولی منتفی است، زیرا ظلم است و خداوند ظلم نمی‌کند، در نتیجه، غرض از تکلیف، نفع رساندن به مکلف است و شخص با ادای تکلیف مستحق ثواب می‌گردد.
استحقاق ثواب در واجب غیری
در این‌که آیا انجام واجب غیری نیز هم‌چون انجام واجب نفسی باعث استحقاق ثواب می‌گردد یا نه اختلاف است. [۱] [۲] [۳] [۴] [۵] [۶]
منبع
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۵۷، برگرفته از مقاله «استحقاق ثواب».
پانویس
- ↑ آراؤنا فی اصول الفقه، طباطبایی قمی، تقی، ج۱، ص۱۵۸.
- ↑ کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۱۱۰.
- ↑ کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۱۳۸.
- ↑ بدایع الافکار، رشتی، حبیب الله بن محمد علی، ص (۳۳۲-۳۲۹).
- ↑ تحریر المعالم، مشکینی، علی، ص (۱۴۶-۱۴۵).
- ↑ المحکم فی اصول الفقه، حکیم، محمد سعید، ج۳، ص۵۰.
