استحقاق عقلی ثواب: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « به حکم عقل به شایستگی شخص برای دریافت پاداش ، به سبب التزام به اوامر و نواهی...» ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | به حکم عقل به شایستگی شخص برای دریافت پاداش ، به سبب التزام به اوامر و نواهی استحقاق عقلی ثواب می‌گویند. | + | به حکم [[عقل]] به شایستگی شخص برای دریافت پاداش ، به سبب التزام به اوامر و نواهی [[استحقاق عقلی ثواب]] می‌گویند. |
==تعریف== | ==تعریف== | ||
| − | استحقاق عقلی ثواب به معنای حکم عقل است به این که شخص مطیع مولا که اوامر او را اجرا و نواهی او را ترک می‌کند، از جانب مولا سزاوار دریافت ثواب و احترام بوده و عقاب او قبیح می‌باشد؛ به این بیان که: مولایی که عبد را به انجام امر دارای مشقت و رنج، مکلف نموده، باید در مقابل، به او نفعی برساند، زیرا اگر اصلا از این امر و تکلیف ، غرضی نداشته باشد، مرتکب عبث شده که چنین امری از حکیم صادر نمی‌شود و اگر غرض وی اضرار به مکلف باشد، این نیز ظلم بوده و از ساحت کبریایی او به دور است؛ بنابراین تنها غرض باقی مانده، نفع رساندن به مکلف می‌باشد. | + | [[استحقاق عقلی ثواب]] به معنای حکم عقل است به این که شخص مطیع مولا که اوامر او را اجرا و نواهی او را ترک می‌کند، از جانب مولا سزاوار دریافت [[ثواب]] و احترام بوده و [[عقاب]] او [[قبیح]] می‌باشد؛ به این بیان که: مولایی که عبد را به انجام امر دارای مشقت و رنج، مکلف نموده، باید در مقابل، به او نفعی برساند، زیرا اگر اصلا از این امر و تکلیف ، غرضی نداشته باشد، مرتکب عبث شده که چنین امری از حکیم صادر نمی‌شود و اگر غرض وی اضرار به مکلف باشد، این نیز ظلم بوده و از ساحت کبریایی او به دور است؛ بنابراین تنها غرض باقی مانده، نفع رساندن به مکلف می‌باشد. |
<ref> | <ref> | ||
[http://lib.eshia.ir/13094/1/329/%D9%81%D8%A3%D8%AE%D8%B0 بدایع الافکار، رشتی، حبیب الله بن محمد علی، ص (۳۳۰-۳۲۹).] | [http://lib.eshia.ir/13094/1/329/%D9%81%D8%A3%D8%AE%D8%B0 بدایع الافکار، رشتی، حبیب الله بن محمد علی، ص (۳۳۰-۳۲۹).] | ||
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۷:۰۲
به حکم عقل به شایستگی شخص برای دریافت پاداش ، به سبب التزام به اوامر و نواهی استحقاق عقلی ثواب می‌گویند.
تعریف
استحقاق عقلی ثواب به معنای حکم عقل است به این که شخص مطیع مولا که اوامر او را اجرا و نواهی او را ترک می‌کند، از جانب مولا سزاوار دریافت ثواب و احترام بوده و عقاب او قبیح می‌باشد؛ به این بیان که: مولایی که عبد را به انجام امر دارای مشقت و رنج، مکلف نموده، باید در مقابل، به او نفعی برساند، زیرا اگر اصلا از این امر و تکلیف ، غرضی نداشته باشد، مرتکب عبث شده که چنین امری از حکیم صادر نمی‌شود و اگر غرض وی اضرار به مکلف باشد، این نیز ظلم بوده و از ساحت کبریایی او به دور است؛ بنابراین تنها غرض باقی مانده، نفع رساندن به مکلف می‌باشد. [۱] [۲]
منبع
پانویس
- ↑ بدایع الافکار، رشتی، حبیب الله بن محمد علی، ص (۳۳۰-۳۲۹).
- ↑ تحریر المعالم، مشکینی، علی، ص (۱۴۶-۱۴۵).
