اصول اخلاقی: تفاوت بین نسخهها
(۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''اصول اخلاقی''' همان ارزشهای اخلاقی هست و دسته بندیهای مختلفی در مورد '''اصول اخلاقی''' هست و برخی، '''اصول اخلاقیِ''' [[قرآن]] را در سه محور ردهبندی کرده و شامل اخلاق فردی، [[اخلاق اجتماعی]] و [[اخلاق الهی]] دانستهاند. | '''اصول اخلاقی''' همان ارزشهای اخلاقی هست و دسته بندیهای مختلفی در مورد '''اصول اخلاقی''' هست و برخی، '''اصول اخلاقیِ''' [[قرآن]] را در سه محور ردهبندی کرده و شامل اخلاق فردی، [[اخلاق اجتماعی]] و [[اخلاق الهی]] دانستهاند. | ||
<ref> | <ref> | ||
− | + | اخلاق در قرآن، ج۲. | |
</ref> | </ref> | ||
==دسته بندی اصول اخلاقی== | ==دسته بندی اصول اخلاقی== | ||
سطر ۸: | سطر ۸: | ||
[[عبداللّه درّاز]] که [[کتاب]] او الهامبخش برخی از [[نویسندگان]] و [[عالمان]] متأخّر در حوزه اخلاق قرآنی است، '''اصول اخلاقی''' [[قرآن کریم]] را در بخشهای ۵ گانه شامل اخلاق فردی، [[خانواده]]، [[اجتماعی]]، [[دولت]] و دینی ردهبندی کرده، و برای هر دسته، آیاتی از [[قرآن]] را شاهد آورده است. | [[عبداللّه درّاز]] که [[کتاب]] او الهامبخش برخی از [[نویسندگان]] و [[عالمان]] متأخّر در حوزه اخلاق قرآنی است، '''اصول اخلاقی''' [[قرآن کریم]] را در بخشهای ۵ گانه شامل اخلاق فردی، [[خانواده]]، [[اجتماعی]]، [[دولت]] و دینی ردهبندی کرده، و برای هر دسته، آیاتی از [[قرآن]] را شاهد آورده است. | ||
<ref> | <ref> | ||
− | + | تاریخ فلسفه دراسلام، ج۱، ص۲۲۳ـ۲۴۰. | |
</ref> | </ref> | ||
<ref> | <ref> | ||
− | + | اخلاق در قرآن،ج۲ـ۳. | |
</ref> | </ref> | ||
==اخلاق فردی== | ==اخلاق فردی== | ||
سطر ۱۷: | سطر ۱۷: | ||
منظور از اخلاق فردی، اصولی است که صرف نظر از [[حیثیّت]] اجتماعی [[انسان]]، به بیان ارزشهای اخلاقی او میپردازد. جدیّت و کوشش در راه خدا برای فرد [[انسان]]، ارزش است: «وَالَّذینَ جـهَدوا فینا لَنَهدینَّهُم سُبُلَنا». | منظور از اخلاق فردی، اصولی است که صرف نظر از [[حیثیّت]] اجتماعی [[انسان]]، به بیان ارزشهای اخلاقی او میپردازد. جدیّت و کوشش در راه خدا برای فرد [[انسان]]، ارزش است: «وَالَّذینَ جـهَدوا فینا لَنَهدینَّهُم سُبُلَنا». | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/404/%D9%88%D9%8E%D8%A7%D9%84%D9%91%D9%8E%D8%B0%D9%90%D9%8A%D9%86%D9%8E عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۹.] |
</ref> | </ref> | ||
[[قرآن]] به [[استقامت]] و [[ثبات]] در راه خدا: «فَاستَقیمُوا اِلَیهِ وَاستَغفِروه»، | [[قرآن]] به [[استقامت]] و [[ثبات]] در راه خدا: «فَاستَقیمُوا اِلَیهِ وَاستَغفِروه»، | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/477/%D8%A5%D9%90%D9%86%D9%91%D9%8E%D9%85%D9%8E%D8%A7 فصلت/سوره۴۱، آیه۶.] |
</ref> | </ref> | ||
و ترک پیروی از [[هوای نفس]] سفارش کرده است: «وَلاتَتَّبِعِ الهَوی فَیُضِلَّکَ عَن سَبیلِ اللّه»، | و ترک پیروی از [[هوای نفس]] سفارش کرده است: «وَلاتَتَّبِعِ الهَوی فَیُضِلَّکَ عَن سَبیلِ اللّه»، | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/454/%D8%AC%D9%8E%D8%B9%D9%8E%D9%84%D9%92%D9%86%D9%8E%D8%A7%D9%83%D9%8E ص/سوره۳۸، آیه۲۶.] |
</ref> | </ref> | ||
بستن [[چشم]] از نگاه به [[نامحرم]] و [[پاک دامنی]] که از [[عزّت نفس]] نشأت میگیرد: «قُل لِلمُؤمنینَ یَغُضّوا مِن اَبصـرِهِم ویَحفَظوا فُروجَهُم» | بستن [[چشم]] از نگاه به [[نامحرم]] و [[پاک دامنی]] که از [[عزّت نفس]] نشأت میگیرد: «قُل لِلمُؤمنینَ یَغُضّوا مِن اَبصـرِهِم ویَحفَظوا فُروجَهُم» | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/353/%D9%84%D9%91%D9%90%D9%84%D9%92%D9%85%D9%8F%D8%A4%D9%92%D9%85%D9%90%D9%86%D9%90%D9%8A%D9%86%D9%8E نور/سوره۲۴، آیه۳۰.] |
</ref> | </ref> | ||
و نیز انتخاب [[الگو]] و اسوهای دینی در [[زندگی]] هر فرد، مورد سفارش [[قرآن]] است: «لَقَد کان لَکُم فی رَسولِاللّهِ اُسوَةٌ حَسَنَة». | و نیز انتخاب [[الگو]] و اسوهای دینی در [[زندگی]] هر فرد، مورد سفارش [[قرآن]] است: «لَقَد کان لَکُم فی رَسولِاللّهِ اُسوَةٌ حَسَنَة». | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/420/%D9%84%D9%8E%D9%82%D9%8E%D8%AF%D9%92 احزاب/سوره۳۳، آیه۲۱.] |
</ref> | </ref> | ||
− | خداوند، حسد را که حالتی درونی و فردی است، نکوهش میکند و از انسان میخواهد به بندگان او برای نعمتی که خداوند به آنان داده است، حَسَد نورزد: «اَمیَحسُدونَ النّاسَ عَلی ما ءَاتلـهُم اللّهُ مِن فَضلِه»، | + | خداوند، حسد را که حالتی درونی و فردی است، نکوهش میکند و از [[انسان]] میخواهد به [[بندگان]] او برای [[نعمتی]] که [[خداوند]] به آنان داده است، حَسَد نورزد: «اَمیَحسُدونَ النّاسَ عَلی ما ءَاتلـهُم اللّهُ مِن فَضلِه»، |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/87/%D9%8A%D9%8E%D8%AD%D9%92%D8%B3%D9%8F%D8%AF%D9%8F%D9%88%D9%86%D9%8E نساء/سوره۴، آیه۵۴.] |
</ref> | </ref> | ||
− | و سرانجام از آدمی میخواهد که در توانگری از اسراف و تبذیر بپرهیزد: «وَلاتُبَذِّرتَبذیرًا اِنَّ المُبَذِّرینَ کانوا اِخون الشَّیـطین». | + | و سرانجام از آدمی میخواهد که در توانگری از [[اسراف]] و تبذیر بپرهیزد: «وَلاتُبَذِّرتَبذیرًا اِنَّ المُبَذِّرینَ کانوا اِخون الشَّیـطین». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/284/%D9%88%D9%8E%D8%A2%D8%AA%D9%90 اسراء/سوره۱۷، آیه۲۷-۲۶.] |
</ref> | </ref> | ||
==اخلاق اجتماعی== | ==اخلاق اجتماعی== | ||
− | وقتی اخلاق بهصورت مطلق بهکار میرود، بیشتر به اخلاق اجتماعی منصرف است، | + | وقتی [[اخلاق]] بهصورت مطلق بهکار میرود، بیشتر به اخلاق اجتماعی منصرف است، |
<ref> | <ref> | ||
− | + | اخلاق در قرآن، ج۳، ص۲۳. | |
</ref> | </ref> | ||
− | که به بیان اصول ارزشی حاکم بر روابط اجتماعی انسان میپردازد. مهمّترین اصل حاکم بر روابط اجتماعی، رعایت عدل و پرهیز از ستم است که مفاد آیات بسیاری در این زمینه است. | + | که به بیان اصول ارزشی [[حاکم]] بر روابط اجتماعی [[انسان]] میپردازد. مهمّترین اصل [[حاکم]] بر روابط اجتماعی، رعایت [[عدل]] و [[پرهیز]] از [[ستم]] است که مفاد [[آیات]] بسیاری در این زمینه است. |
− | خداوند از انسان میخواهد در رفتارش عدالت پیشه کند؛ زیرا به تقوا نزدیکتر است: «اعدِلوا هُوَ اَقرَبُ لِلتَّقوی» | + | [[خداوند]] از [[انسان]] میخواهد در رفتارش [[عدالت]] پیشه کند؛ زیرا به تقوا نزدیکتر است: «اعدِلوا هُوَ اَقرَبُ لِلتَّقوی» |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/108/%D9%83%D9%8F%D9%88%D9%86%D9%8F%D9%88%D8%A7%D9%92 مائده/سوره۵، آیه۸.] |
</ref> | </ref> | ||
− | و نیز هرگاه سخن میگوید، به عدالت بگوید: «وَاِذ قُلتُم فَاعدِلوا و لَو کان ذاقُربی» | + | و نیز هرگاه سخن میگوید، به [[عدالت]] بگوید: «وَاِذ قُلتُم فَاعدِلوا و لَو کان ذاقُربی» |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/149/%D8%AA%D9%8E%D9%82%D9%92%D8%B1%D9%8E%D8%A8%D9%8F%D9%88%D8%A7%D9%92 انعام/سوره۶، آیه۱۵۲.] |
</ref> | </ref> | ||
− | و خود خداوند هم به عدل امر میکند: «اِنَّ اللّهَ یَأمُرُ بِالعَدل» | + | و خود خداوند هم به [[عدل]] امر میکند: «اِنَّ اللّهَ یَأمُرُ بِالعَدل» |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/277/%D9%8A%D9%8E%D8%A3%D9%92%D9%85%D9%8F%D8%B1%D9%8F نحل/سوره۱۶، آیه۹۰.] |
</ref> | </ref> | ||
− | و در مقابل از ستم نکوهش میکند و بر آن وعده عذاب دردناک میدهد: «اِنَّ الظّـلِمینَ لَهُم عَذابٌ اَلیم»؛ | + | و در مقابل از [[ستم]] نکوهش میکند و بر آن وعده عذاب دردناک میدهد: «اِنَّ الظّـلِمینَ لَهُم عَذابٌ اَلیم»؛ |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/258/%D9%88%D9%8E%D9%82%D9%8E%D8%A7%D9%84%D9%8E ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۲.] |
</ref> | </ref> | ||
− | حتّی از رعایت عدالت درباره دشمنان نیز نهی نمیکند. | + | حتّی از رعایت [[عدالت]] درباره [[دشمنان]] نیز نهی نمیکند. |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/550/%D9%8A%D9%8F%D9%82%D9%8E%D8%A7%D8%AA%D9%90%D9%84%D9%8F%D9%88%D9%83%D9%8F%D9%85%D9%92 ممتحنه/سوره۶۰، آیه۸.] |
</ref> | </ref> | ||
=== برخی از اصول اخلاقی اجتماعی=== | === برخی از اصول اخلاقی اجتماعی=== | ||
− | برخی از اصول اخلاقی که به نحوی از اصل پیشگفته ریشه میگیرند، عبارتند از: | + | برخی از '''اصول اخلاقی''' که به نحوی از اصل پیشگفته ریشه میگیرند، عبارتند از: |
− | حرمت و قبحِ قتل انسان بیگناه: «وَلاتَقتُلوا النَّفسَ الَّتی حَرَّمَ اللّهُ اِلاّ بِالحَقّ»، | + | حرمت و قبحِ [[قتل]] [[انسان]] بیگناه: «وَلاتَقتُلوا النَّفسَ الَّتی حَرَّمَ اللّهُ اِلاّ بِالحَقّ»، |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/148/%D8%AA%D9%8E%D8%B9%D9%8E%D8%A7%D9%84%D9%8E%D9%88%D9%92%D8%A7%D9%92 انعام/سوره۶، آیه۱۵۱.] |
</ref> | </ref> | ||
سرقت: «وَالسّارِقُ والسّارِقَة فَاقطَعوا اَیدیَهُما» | سرقت: «وَالسّارِقُ والسّارِقَة فَاقطَعوا اَیدیَهُما» | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/114/%D9%88%D9%8E%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%91%D9%8E%D8%A7%D8%B1%D9%90%D9%82%D9%8F مائده/سوره۵، آیه۳۸.] |
</ref> | </ref> | ||
و کمفروشی که در غشّ و فریبکاری ریشه دارد: «وَیلٌ لِلمُطَفَّفین»؛ | و کمفروشی که در غشّ و فریبکاری ریشه دارد: «وَیلٌ لِلمُطَفَّفین»؛ | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/587/%D9%88%D9%8E%D9%8A%D9%92%D9%84%D9%8C مطفّفین/سوره۸۳، آیه۱.] |
</ref> | </ref> | ||
− | در مقابل، حُسن و لزوم وفای به وعده و ادای امانت: «یـاَیُّها الَّذینَ ءامَنوا اَوفوا بَالعُقُود»، | + | در مقابل، [[حُسن]] و لزوم وفای به وعده و ادای [[امانت]]: «یـاَیُّها الَّذینَ ءامَنوا اَوفوا بَالعُقُود»، |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/106/%D8%A8%D9%90%D8%B3%D9%92%D9%85%D9%90 مائده/سوره۵، آیه۱.] |
</ref> | </ref> | ||
«اِنَّ اللّهَ یَأمُرُکُم اَن تُؤَدُّوا الاَمـنـتِ اِلی اَهلها»، | «اِنَّ اللّهَ یَأمُرُکُم اَن تُؤَدُّوا الاَمـنـتِ اِلی اَهلها»، | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/87/%D9%8A%D9%8E%D8%A3%D9%92%D9%85%D9%8F%D8%B1%D9%8F%D9%83%D9%8F%D9%85%D9%92 نساء/سوره۴، آیه۵۸.] |
</ref> | </ref> | ||
اصلاح روابط برادران دینی: «اِنّما المُؤمِنون اِخوَةٌ فَاَصلِحوا بَینَ اَخَویکُم» | اصلاح روابط برادران دینی: «اِنّما المُؤمِنون اِخوَةٌ فَاَصلِحوا بَینَ اَخَویکُم» | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/516/%D8%A5%D9%90%D9%86%D9%91%D9%8E%D9%85%D9%8E%D8%A7 حجرات/سوره۴۹، آیه۱۰.] |
</ref> | </ref> | ||
و عفو و گذشت: «وَالعافِینَ عَنِ النّاسِ و اللّهُ یُحِبُّ المُحسِنین». | و عفو و گذشت: «وَالعافِینَ عَنِ النّاسِ و اللّهُ یُحِبُّ المُحسِنین». | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/67/%D9%8A%D9%8F%D9%86%D9%81%D9%90%D9%82%D9%8F%D9%88%D9%86%D9%8E آلعمران/سوره۳، آیه۱۳۴.] |
</ref> | </ref> | ||
=== سفارش اخلاقی قرآن در مورد خانواده=== | === سفارش اخلاقی قرآن در مورد خانواده=== | ||
− | درخصوص خانواده که اجتماعی کوچک است، سفارشهای اخلاقی مهمّی در قرآن وجوددارد: | + | درخصوص [[خانواده]] که اجتماعی کوچک است، سفارشهای اخلاقی مهمّی در [[قرآن]] وجوددارد: |
− | ۱. نیکی به پدر و مادر و خویشاوندان: «وبِالولِدَینِ اِحسـنًا وبِذِیالقُربی». | + | ۱. [[نیکی]] به [[پدر]] و [[مادر]] و خویشاوندان: «وبِالولِدَینِ اِحسـنًا وبِذِیالقُربی». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/84/%D9%88%D9%8E%D8%A7%D8%B9%D9%92%D8%A8%D9%8F%D8%AF%D9%8F%D9%88%D8%A7%D9%92 نساء/سوره۴، آیه۳۶.] |
</ref> | </ref> | ||
− | ۲. رفتار پسندیده زن و شوهر با همدیگر: «وَأتَمِروا بَینَکُم بِمَعروف». | + | ۲. رفتار پسندیده [[زن]] و [[شوهر]] با همدیگر: «وَأتَمِروا بَینَکُم بِمَعروف». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/559/%D8%A3%D9%8E%D8%B3%D9%92%D9%83%D9%90%D9%86%D9%8F%D9%88%D9%87%D9%8F%D9%86%D9%91%D9%8E طلاق/سوره۶۵، آیه۶.] |
</ref> | </ref> | ||
− | ۳. وفاداری به تعهّد مالی ازدواج (مهر): «وءَاتُوا النِّساءَ صَدُقـتِهِنَّ». | + | ۳. وفاداری به تعهّد مالی [[ازدواج]] ([[مهر]]): «وءَاتُوا النِّساءَ صَدُقـتِهِنَّ». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/77/%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%91%D9%8E%D8%B3%D9%8E%D8%A7%D8%A1 نساء/سوره۴، آیه۴.] |
</ref> | </ref> | ||
− | ۴. اعتماد به خداوند در تأمین نیازهای فرزندان و پرهیز از قتل آنها برای ترس از فقر یا بدنامی: «ولاتَقتُلوا اَولـدَکُم مِن اِملـق نَحنُ نَرزُقُکُم». | + | ۴. اعتماد به خداوند در تأمین نیازهای [[فرزندان]] و پرهیز از [[قتل]] آنها برای ترس از [[فقر]] یا بدنامی: «ولاتَقتُلوا اَولـدَکُم مِن اِملـق نَحنُ نَرزُقُکُم». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/148/%D8%AA%D9%8E%D8%B9%D9%8E%D8%A7%D9%84%D9%8E%D9%88%D9%92%D8%A7%D9%92 انعام/سوره۶، آیه۱۵۱.] |
</ref> | </ref> | ||
=== وظایف جمعی امّت اسلام=== | === وظایف جمعی امّت اسلام=== | ||
− | همچنین درباره وظایف جمعی امّت | + | همچنین درباره وظایف جمعی [[امّت اسلام]]، اصول مشخّصی از [[قرآن]] قابل استفاده است: |
− | ۱. تأکید بر حفظ وحدت اجتماعی بر محور حق: «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللّهِ جَمیعًا ولاتَفَرَّقوا». | + | ۱. تأکید بر حفظ [[وحدت]] اجتماعی بر محور [[حق]]: «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللّهِ جَمیعًا ولاتَفَرَّقوا». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/63/%D9%88%D9%8E%D8%A7%D8%B9%D9%92%D8%AA%D9%8E%D8%B5%D9%90%D9%85%D9%8F%D9%88%D8%A7%D9%92 آلعمران/سوره۳، آیه۱۰۳.] |
</ref> | </ref> | ||
۲. پیروی از زمامداران حقّ: «... اَطیعُوا اللّهَ و اَطیعُوا الرَّسولَ و اُولِی الاَمرِ مِنکُم». | ۲. پیروی از زمامداران حقّ: «... اَطیعُوا اللّهَ و اَطیعُوا الرَّسولَ و اُولِی الاَمرِ مِنکُم». | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/87/%D8%A3%D9%8E%D9%8A%D9%91%D9%8F%D9%87%D9%8E%D8%A7 نساء/سوره۴، آیه۵۹.] |
</ref> | </ref> | ||
− | ۳. دوری از فساد و ترویج آن در جامعه: «وَلاتُفسِدوا فِی الاَرض بَعدَ اِصلـحِها». | + | ۳. دوری از [[فساد]] و ترویج آن در [[جامعه]]: «وَلاتُفسِدوا فِی الاَرض بَعدَ اِصلـحِها». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/157/%D9%88%D9%8E%D9%84%D8%A7%D9%8E اعراف/سوره۷، آیه۵۶.] |
</ref> | </ref> | ||
− | ۴. آمادگی برای دفاع در برابر دشمنان خدا: «واَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّة و مِن رِباطِ الخَیلِ تُرهِبونَ به عَدُوَّ اللّهِ و عَدُوَّکُم». | + | ۴. آمادگی برای [[دفاع]] در برابر [[دشمنان]] خدا: «واَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّة و مِن رِباطِ الخَیلِ تُرهِبونَ به عَدُوَّ اللّهِ و عَدُوَّکُم». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/184/%D9%88%D9%8E%D8%A3%D9%8E%D8%B9%D9%90%D8%AF%D9%91%D9%8F%D9%88%D8%A7%D9%92 انفال/سوره۸، آیه۶۰.] |
</ref> | </ref> | ||
==اخلاق الهی== | ==اخلاق الهی== | ||
− | اخلاق الهی (دینی) عهدهدار شکل و سامان دهی ارزشهای حاکم بر رابطه انسان با آفریدگار خویشاست. | + | اخلاق الهی (دینی) عهدهدار شکل و سامان دهی ارزشهای حاکم بر رابطه [[انسان]] با آفریدگار خویشاست. |
− | از دیدگاه | + | از دیدگاه [[قرآن]]، [[انسان]]، آفریده [[خداوند]] است و نشان بندگی او را از همان آغاز وجودش دارد. خدا هنگام آفرینش [[انسان]] بر [[ربوبیّت]] خود از [[فرزندان]] آدم گواهی گرفته است: «واِذ اَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنی ءادَمَ مِن ظُهورِهِم ذُرِّیَّتَهُم و اَشهَدَهُم عَلی اَنفُسَهِم اَلَستُ بِرَبِّکُم قالوا بَلی شَهِدنا». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/173/%D9%88%D9%8E%D8%A5%D9%90%D8%B0%D9%92 اعراف/سوره۷، آیه۱۷۲.] |
</ref> | </ref> | ||
=== الزامات بین رابطه انسان با پروردگار=== | === الزامات بین رابطه انسان با پروردگار=== | ||
− | رابطه انسان با ربّ خویش، الزامهای خاصّی دارد. | + | رابطه [[انسان]] با ربّ خویش، الزامهای خاصّی دارد. |
==== ایمان==== | ==== ایمان==== | ||
− | مهمّترین آنها ایمان به خداوند است. قرآن نخستین پند لقمان را به فرزند خویش، شرک نورزیدن به خدا نقل کرده؛ زیرا | + | مهمّترین آنها [[ایمان]] به [[خداوند]] است. [[قرآن]] نخستین پند [[لقمان]] را به [[فرزند]] خویش، شرک نورزیدن به خدا نقل کرده؛ زیرا [[شرک]]، ستمی بزرگ است: «واِذ قال لُقمـنُ لاِبْنهِ و هُوَ یَعِظُهُ یـبُنَیَّ لاتُشرِک بِاللّهِ اِنَّ الشِّرکَ لَظُلمٌ عَظیم». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/412/%D9%88%D9%8E%D8%A5%D9%90%D8%B0%D9%92 لقمان/سوره۳۱، آیه۱۳.] |
</ref> | </ref> | ||
− | ایمان که تسلیم قلبی آدمی به خداوند است، گوهر فضیلتهای دینی بهشمار میرود. آی عنوان پیوند ات بسیاری، انسانها را به ایمان به خداوند ، | + | [[ایمان]] که تسلیم قلبی آدمی به [[خداوند]] است، گوهر فضیلتهای دینی بهشمار میرود. آی عنوان پیوند ات بسیاری، انسانها را به [[ایمان]] به [[خداوند]] ، [[معاد]]، [[رسالت]] و دیگر امور غایی و الهی فرا میخوانند. |
− | + | [[ایمان]]، روح رستگاری آدمی است و بدون آن، [[عمل صالح]] فایده محدودی دارد و راه به [[رستگاری]] ابدی نمیبرد. در [[قرآن کریم]] تقریباً همهجا، [[عملصالح]] به [[ایمان]] عطف شده است تا نشاندهد که [[سعادت]] ابدی بدون [[ایمان]] بهدست نمیآید. | |
====توکّل==== | ====توکّل==== | ||
− | توکّل که چیزی بیش از اصل | + | توکّل که چیزی بیش از اصل [[ایمان]]، و نشان اعتماد فوقالعاده به [[مشیّت الهی]] است، یکی دیگر از فضیلتهایی شمرده میشود که در رابطه [[انسان]] با خدای خود ظهور و بروز مییابد: «قُل لَن یُصیبَنا اِلاّ ما کَتَبَ اللّهُ لَنا هُوَ مَولـنا و عَلَی اللّهِ فَلیَتَوکَّلِالمُؤمِنون». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/195/%D9%8A%D9%8F%D8%B5%D9%90%D9%8A%D8%A8%D9%8E%D9%86%D9%8E%D8%A7 توبه/سوره۹، آیه۵۱.] |
</ref> | </ref> | ||
==== عبادت==== | ==== عبادت==== | ||
− | عبادت و تعظیم شعایر دینی نیز جزو فضیلتهایی است که در رابطه انسان با خدای خود مجال ظهور مییابد: «قُل اِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی و مَحیایَ و مَماتی لِلّهِ رَبِّ العـلَمین». | + | [[عبادت]] و تعظیم شعایر دینی نیز جزو فضیلتهایی است که در رابطه [[انسان]] با خدای خود مجال ظهور مییابد: «قُل اِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی و مَحیایَ و مَماتی لِلّهِ رَبِّ العـلَمین». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/150/%D8%B5%D9%8E%D9%84%D8%A7%D9%8E%D8%AA%D9%90%D9%8A انعام/سوره۶، آیه۱۶۲.] |
</ref> | </ref> | ||
==== خشیت==== | ==== خشیت==== | ||
− | خشیت و خداترسی، از عناصر ارزشمند روحی است که در ارتباط انسان با جلال و جبروت الهی ظهور مییابد: «مَن خَشِیَ الرَّحمـنَ بِالغَیبِ و جاءَ بِقَلب مُنیب»؛ | + | [[خشیت]] و خداترسی، از عناصر ارزشمند روحی است که در ارتباط [[انسان]] با [[جلال]] و [[جبروت]] الهی ظهور مییابد: «مَن خَشِیَ الرَّحمـنَ بِالغَیبِ و جاءَ بِقَلب مُنیب»؛ |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/519/%D8%AE%D9%8E%D8%B4%D9%90%D9%8A%D9%8E ق/سوره۵۰، آیه۳۳.] |
</ref> | </ref> | ||
− | چنانکه محبّت شدید به خدا نیز از عناصر ارزشمند دیگری است که در سایه ایمان به وی برای انسان حاصل میشود: «والَّذینَ ءامَنوا اَشُدُّ حُبًّا لِلّهَ». | + | چنانکه [[محبّت]] شدید به خدا نیز از عناصر ارزشمند دیگری است که در سایه [[ایمان]] به وی برای [[انسان]] حاصل میشود: «والَّذینَ ءامَنوا اَشُدُّ حُبًّا لِلّهَ». |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/25/%D9%88%D9%8E%D9%85%D9%90%D9%86%D9%8E بقره/سوره۲، آیه۱۶۵.] |
</ref> | </ref> | ||
− | آثار و نتایجی که در زمینه ارتباط انسان با خدا بهدست میآید، بسیار است و هر کدام در جای خود در این دائرةالمعارف مورد بحث قرار میگیرد. | + | آثار و نتایجی که در زمینه ارتباط [[انسان]] با خدا بهدست میآید، بسیار است و هر کدام در جای خود در این [[دائرةالمعارف]] مورد بحث قرار میگیرد. |
=== وجه تمایز اساسی اخلاق دینی از اخلاق غیر دینی=== | === وجه تمایز اساسی اخلاق دینی از اخلاق غیر دینی=== | ||
− | این فضیلتها، وجه تمایز اساسی اخلاقهای دینی از اخلاقهای غیر دینی است؛ زیرا ارتباط انسان با خدا و غایات اصلی هستی چیزی است که اخلاقهای غیر دینی به عمد یا به سهو آن را نادیده گرفتهاند؛ ازاینرو نسخه اخلاقی آنها حدّاکثر بهکار سامان دادن زندگی این عالم میخورد و به زندگی آخرتی راهی ندارد. | + | این فضیلتها، وجه تمایز اساسی اخلاقهای دینی از اخلاقهای غیر دینی است؛ زیرا ارتباط [[انسان]] با خدا و غایات اصلی هستی چیزی است که اخلاقهای غیر دینی به عمد یا به سهو آن را نادیده گرفتهاند؛ ازاینرو نسخه اخلاقی آنها حدّاکثر بهکار سامان دادن [[زندگی]] این عالم میخورد و به زندگی آخرتی راهی ندارد. |
− | مهمّتر آنکه اخلاقهای دینی با دادن صبغه الهی به همین فضیلتهای معمول، آنها را تقدّس بخشیده، وسیله تقرّب به خداوند که اساس رستگاری است، قرار میدهند. | + | مهمّتر آنکه اخلاقهای دینی با دادن صبغه الهی به همین فضیلتهای معمول، آنها را تقدّس بخشیده، وسیله [[تقرّب]] به [[خداوند]] که اساس رستگاری است، قرار میدهند. |
− | در این نگاه، تعاون اجتماعی، تواضع و... و هر کار نیک دیگری رنگ و روی دینی میگیرد و مورد ستایش الهی و مایه جلب رضایت خداوند میشود؛ بنابراین، مکارم اخلاقی افزون بر ارزش ذاتی، زمینهساز رضایت و ستایش خداوند نیز هست. گرامیترین انسانها نزد خداوند، خویشتندارترین آنها است. | + | در این نگاه، تعاون اجتماعی، [[تواضع]] و... و هر کار نیک دیگری رنگ و روی دینی میگیرد و مورد [[ستایش]] الهی و مایه جلب رضایت خداوند میشود؛ بنابراین، [[مکارم اخلاقی]] افزون بر ارزش ذاتی، زمینهساز رضایت و [[ستایش]] [[خداوند]] نیز هست. گرامیترین انسانها نزد خداوند، خویشتندارترین آنها است. |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/517/%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%91%D9%8E%D8%A7%D8%B3%D9%8F حجرات/سوره۴۹، آیه۱۳.] |
</ref> | </ref> | ||
− | خدا | + | خدا عدالت پیشگان |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/550/%D9%8A%D9%8F%D9%82%D9%8E%D8%A7%D8%AA%D9%90%D9%84%D9%8F%D9%88%D9%83%D9%8F%D9%85%D9%92 ممتحنه/سوره۶۰، آیه۸.] |
</ref> | </ref> | ||
و نیکوکاران | و نیکوکاران | ||
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/30/%D9%88%D9%8E%D8%A3%D9%8E%D9%86%D9%81%D9%90%D9%82%D9%8F%D9%88%D8%A7%D9%92 بقره/سوره۲، آیه۱۹۵.] |
</ref> | </ref> | ||
را دوست دارد. | را دوست دارد. | ||
− | اخلاق از دیدگاه قرآن حتّی آنجا که به تنظیم رابطه انسان با خود یا جامعه میپردازد میتواند صبغه الهی و دینی داشته باشد و این به نیّت خالص الهی در انجام آنها مشروط است و هر چه نیّت انسان خداییتر باشد، پاداش آخرتی بیشتر است. | + | اخلاق از دیدگاه [[قرآن]] حتّی آنجا که به تنظیم رابطه [[انسان]] با خود یا [[جامعه]] میپردازد میتواند صبغه الهی و دینی داشته باشد و این به نیّت خالص الهی در انجام آنها مشروط است و هر چه [[نیّت]] انسان خداییتر باشد، پاداش آخرتی بیشتر است. |
<ref> | <ref> | ||
− | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/32/%D9%8A%D9%8E%D8%B4%D9%92%D8%B1%D9%90%D9%8A بقره/سوره۲، آیه۲۰۷.] |
</ref> | </ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
− | دانشنامه موضوعی قرآن | + | [http://www.maarefquran.org/index.php/page,viewArticle/LinkID,4787 دانشنامه موضوعی قرآن] |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
[[رده:مقالات]] | [[رده:مقالات]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ آوریل ۲۰۱۶، ساعت ۰۹:۲۰
اصول اخلاقی همان ارزشهای اخلاقی هست و دسته بندیهای مختلفی در مورد اصول اخلاقی هست و برخی، اصول اخلاقیِ قرآن را در سه محور ردهبندی کرده و شامل اخلاق فردی، اخلاق اجتماعی و اخلاق الهی دانستهاند. [۱]
دسته بندی اصول اخلاقی
درباره دستهبندی اصول اخلاقی میان عالمان مسلمان توافقی وجود ندارد. عبداللّه درّاز که کتاب او الهامبخش برخی از نویسندگان و عالمان متأخّر در حوزه اخلاق قرآنی است، اصول اخلاقی قرآن کریم را در بخشهای ۵ گانه شامل اخلاق فردی، خانواده، اجتماعی، دولت و دینی ردهبندی کرده، و برای هر دسته، آیاتی از قرآن را شاهد آورده است. [۲] [۳]
اخلاق فردی
منظور از اخلاق فردی، اصولی است که صرف نظر از حیثیّت اجتماعی انسان، به بیان ارزشهای اخلاقی او میپردازد. جدیّت و کوشش در راه خدا برای فرد انسان، ارزش است: «وَالَّذینَ جـهَدوا فینا لَنَهدینَّهُم سُبُلَنا». [۴] قرآن به استقامت و ثبات در راه خدا: «فَاستَقیمُوا اِلَیهِ وَاستَغفِروه»، [۵] و ترک پیروی از هوای نفس سفارش کرده است: «وَلاتَتَّبِعِ الهَوی فَیُضِلَّکَ عَن سَبیلِ اللّه»، [۶] بستن چشم از نگاه به نامحرم و پاک دامنی که از عزّت نفس نشأت میگیرد: «قُل لِلمُؤمنینَ یَغُضّوا مِن اَبصـرِهِم ویَحفَظوا فُروجَهُم» [۷] و نیز انتخاب الگو و اسوهای دینی در زندگی هر فرد، مورد سفارش قرآن است: «لَقَد کان لَکُم فی رَسولِاللّهِ اُسوَةٌ حَسَنَة». [۸] خداوند، حسد را که حالتی درونی و فردی است، نکوهش میکند و از انسان میخواهد به بندگان او برای نعمتی که خداوند به آنان داده است، حَسَد نورزد: «اَمیَحسُدونَ النّاسَ عَلی ما ءَاتلـهُم اللّهُ مِن فَضلِه»، [۹] و سرانجام از آدمی میخواهد که در توانگری از اسراف و تبذیر بپرهیزد: «وَلاتُبَذِّرتَبذیرًا اِنَّ المُبَذِّرینَ کانوا اِخون الشَّیـطین». [۱۰]
اخلاق اجتماعی
وقتی اخلاق بهصورت مطلق بهکار میرود، بیشتر به اخلاق اجتماعی منصرف است، [۱۱] که به بیان اصول ارزشی حاکم بر روابط اجتماعی انسان میپردازد. مهمّترین اصل حاکم بر روابط اجتماعی، رعایت عدل و پرهیز از ستم است که مفاد آیات بسیاری در این زمینه است. خداوند از انسان میخواهد در رفتارش عدالت پیشه کند؛ زیرا به تقوا نزدیکتر است: «اعدِلوا هُوَ اَقرَبُ لِلتَّقوی» [۱۲] و نیز هرگاه سخن میگوید، به عدالت بگوید: «وَاِذ قُلتُم فَاعدِلوا و لَو کان ذاقُربی» [۱۳] و خود خداوند هم به عدل امر میکند: «اِنَّ اللّهَ یَأمُرُ بِالعَدل» [۱۴] و در مقابل از ستم نکوهش میکند و بر آن وعده عذاب دردناک میدهد: «اِنَّ الظّـلِمینَ لَهُم عَذابٌ اَلیم»؛ [۱۵] حتّی از رعایت عدالت درباره دشمنان نیز نهی نمیکند. [۱۶]
برخی از اصول اخلاقی اجتماعی
برخی از اصول اخلاقی که به نحوی از اصل پیشگفته ریشه میگیرند، عبارتند از: حرمت و قبحِ قتل انسان بیگناه: «وَلاتَقتُلوا النَّفسَ الَّتی حَرَّمَ اللّهُ اِلاّ بِالحَقّ»، [۱۷] سرقت: «وَالسّارِقُ والسّارِقَة فَاقطَعوا اَیدیَهُما» [۱۸] و کمفروشی که در غشّ و فریبکاری ریشه دارد: «وَیلٌ لِلمُطَفَّفین»؛ [۱۹] در مقابل، حُسن و لزوم وفای به وعده و ادای امانت: «یـاَیُّها الَّذینَ ءامَنوا اَوفوا بَالعُقُود»، [۲۰] «اِنَّ اللّهَ یَأمُرُکُم اَن تُؤَدُّوا الاَمـنـتِ اِلی اَهلها»، [۲۱] اصلاح روابط برادران دینی: «اِنّما المُؤمِنون اِخوَةٌ فَاَصلِحوا بَینَ اَخَویکُم» [۲۲] و عفو و گذشت: «وَالعافِینَ عَنِ النّاسِ و اللّهُ یُحِبُّ المُحسِنین». [۲۳]
سفارش اخلاقی قرآن در مورد خانواده
درخصوص خانواده که اجتماعی کوچک است، سفارشهای اخلاقی مهمّی در قرآن وجوددارد:
۱. نیکی به پدر و مادر و خویشاوندان: «وبِالولِدَینِ اِحسـنًا وبِذِیالقُربی». [۲۴] ۲. رفتار پسندیده زن و شوهر با همدیگر: «وَأتَمِروا بَینَکُم بِمَعروف». [۲۵] ۳. وفاداری به تعهّد مالی ازدواج (مهر): «وءَاتُوا النِّساءَ صَدُقـتِهِنَّ». [۲۶] ۴. اعتماد به خداوند در تأمین نیازهای فرزندان و پرهیز از قتل آنها برای ترس از فقر یا بدنامی: «ولاتَقتُلوا اَولـدَکُم مِن اِملـق نَحنُ نَرزُقُکُم». [۲۷]
وظایف جمعی امّت اسلام
همچنین درباره وظایف جمعی امّت اسلام، اصول مشخّصی از قرآن قابل استفاده است:
۱. تأکید بر حفظ وحدت اجتماعی بر محور حق: «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللّهِ جَمیعًا ولاتَفَرَّقوا». [۲۸] ۲. پیروی از زمامداران حقّ: «... اَطیعُوا اللّهَ و اَطیعُوا الرَّسولَ و اُولِی الاَمرِ مِنکُم». [۲۹] ۳. دوری از فساد و ترویج آن در جامعه: «وَلاتُفسِدوا فِی الاَرض بَعدَ اِصلـحِها». [۳۰] ۴. آمادگی برای دفاع در برابر دشمنان خدا: «واَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّة و مِن رِباطِ الخَیلِ تُرهِبونَ به عَدُوَّ اللّهِ و عَدُوَّکُم». [۳۱]
اخلاق الهی
اخلاق الهی (دینی) عهدهدار شکل و سامان دهی ارزشهای حاکم بر رابطه انسان با آفریدگار خویشاست. از دیدگاه قرآن، انسان، آفریده خداوند است و نشان بندگی او را از همان آغاز وجودش دارد. خدا هنگام آفرینش انسان بر ربوبیّت خود از فرزندان آدم گواهی گرفته است: «واِذ اَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنی ءادَمَ مِن ظُهورِهِم ذُرِّیَّتَهُم و اَشهَدَهُم عَلی اَنفُسَهِم اَلَستُ بِرَبِّکُم قالوا بَلی شَهِدنا». [۳۲]
الزامات بین رابطه انسان با پروردگار
رابطه انسان با ربّ خویش، الزامهای خاصّی دارد.
ایمان
مهمّترین آنها ایمان به خداوند است. قرآن نخستین پند لقمان را به فرزند خویش، شرک نورزیدن به خدا نقل کرده؛ زیرا شرک، ستمی بزرگ است: «واِذ قال لُقمـنُ لاِبْنهِ و هُوَ یَعِظُهُ یـبُنَیَّ لاتُشرِک بِاللّهِ اِنَّ الشِّرکَ لَظُلمٌ عَظیم». [۳۳] ایمان که تسلیم قلبی آدمی به خداوند است، گوهر فضیلتهای دینی بهشمار میرود. آی عنوان پیوند ات بسیاری، انسانها را به ایمان به خداوند ، معاد، رسالت و دیگر امور غایی و الهی فرا میخوانند. ایمان، روح رستگاری آدمی است و بدون آن، عمل صالح فایده محدودی دارد و راه به رستگاری ابدی نمیبرد. در قرآن کریم تقریباً همهجا، عملصالح به ایمان عطف شده است تا نشاندهد که سعادت ابدی بدون ایمان بهدست نمیآید.
توکّل
توکّل که چیزی بیش از اصل ایمان، و نشان اعتماد فوقالعاده به مشیّت الهی است، یکی دیگر از فضیلتهایی شمرده میشود که در رابطه انسان با خدای خود ظهور و بروز مییابد: «قُل لَن یُصیبَنا اِلاّ ما کَتَبَ اللّهُ لَنا هُوَ مَولـنا و عَلَی اللّهِ فَلیَتَوکَّلِالمُؤمِنون». [۳۴]
عبادت
عبادت و تعظیم شعایر دینی نیز جزو فضیلتهایی است که در رابطه انسان با خدای خود مجال ظهور مییابد: «قُل اِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی و مَحیایَ و مَماتی لِلّهِ رَبِّ العـلَمین». [۳۵]
خشیت
خشیت و خداترسی، از عناصر ارزشمند روحی است که در ارتباط انسان با جلال و جبروت الهی ظهور مییابد: «مَن خَشِیَ الرَّحمـنَ بِالغَیبِ و جاءَ بِقَلب مُنیب»؛ [۳۶] چنانکه محبّت شدید به خدا نیز از عناصر ارزشمند دیگری است که در سایه ایمان به وی برای انسان حاصل میشود: «والَّذینَ ءامَنوا اَشُدُّ حُبًّا لِلّهَ». [۳۷] آثار و نتایجی که در زمینه ارتباط انسان با خدا بهدست میآید، بسیار است و هر کدام در جای خود در این دائرةالمعارف مورد بحث قرار میگیرد.
وجه تمایز اساسی اخلاق دینی از اخلاق غیر دینی
این فضیلتها، وجه تمایز اساسی اخلاقهای دینی از اخلاقهای غیر دینی است؛ زیرا ارتباط انسان با خدا و غایات اصلی هستی چیزی است که اخلاقهای غیر دینی به عمد یا به سهو آن را نادیده گرفتهاند؛ ازاینرو نسخه اخلاقی آنها حدّاکثر بهکار سامان دادن زندگی این عالم میخورد و به زندگی آخرتی راهی ندارد. مهمّتر آنکه اخلاقهای دینی با دادن صبغه الهی به همین فضیلتهای معمول، آنها را تقدّس بخشیده، وسیله تقرّب به خداوند که اساس رستگاری است، قرار میدهند. در این نگاه، تعاون اجتماعی، تواضع و... و هر کار نیک دیگری رنگ و روی دینی میگیرد و مورد ستایش الهی و مایه جلب رضایت خداوند میشود؛ بنابراین، مکارم اخلاقی افزون بر ارزش ذاتی، زمینهساز رضایت و ستایش خداوند نیز هست. گرامیترین انسانها نزد خداوند، خویشتندارترین آنها است. [۳۸] خدا عدالت پیشگان [۳۹] و نیکوکاران [۴۰] را دوست دارد. اخلاق از دیدگاه قرآن حتّی آنجا که به تنظیم رابطه انسان با خود یا جامعه میپردازد میتواند صبغه الهی و دینی داشته باشد و این به نیّت خالص الهی در انجام آنها مشروط است و هر چه نیّت انسان خداییتر باشد، پاداش آخرتی بیشتر است. [۴۱]
منبع
پانویس
- ↑ اخلاق در قرآن، ج۲.
- ↑ تاریخ فلسفه دراسلام، ج۱، ص۲۲۳ـ۲۴۰.
- ↑ اخلاق در قرآن،ج۲ـ۳.
- ↑ عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۹.
- ↑ فصلت/سوره۴۱، آیه۶.
- ↑ ص/سوره۳۸، آیه۲۶.
- ↑ نور/سوره۲۴، آیه۳۰.
- ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۲۱.
- ↑ نساء/سوره۴، آیه۵۴.
- ↑ اسراء/سوره۱۷، آیه۲۷-۲۶.
- ↑ اخلاق در قرآن، ج۳، ص۲۳.
- ↑ مائده/سوره۵، آیه۸.
- ↑ انعام/سوره۶، آیه۱۵۲.
- ↑ نحل/سوره۱۶، آیه۹۰.
- ↑ ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۲.
- ↑ ممتحنه/سوره۶۰، آیه۸.
- ↑ انعام/سوره۶، آیه۱۵۱.
- ↑ مائده/سوره۵، آیه۳۸.
- ↑ مطفّفین/سوره۸۳، آیه۱.
- ↑ مائده/سوره۵، آیه۱.
- ↑ نساء/سوره۴، آیه۵۸.
- ↑ حجرات/سوره۴۹، آیه۱۰.
- ↑ آلعمران/سوره۳، آیه۱۳۴.
- ↑ نساء/سوره۴، آیه۳۶.
- ↑ طلاق/سوره۶۵، آیه۶.
- ↑ نساء/سوره۴، آیه۴.
- ↑ انعام/سوره۶، آیه۱۵۱.
- ↑ آلعمران/سوره۳، آیه۱۰۳.
- ↑ نساء/سوره۴، آیه۵۹.
- ↑ اعراف/سوره۷، آیه۵۶.
- ↑ انفال/سوره۸، آیه۶۰.
- ↑ اعراف/سوره۷، آیه۱۷۲.
- ↑ لقمان/سوره۳۱، آیه۱۳.
- ↑ توبه/سوره۹، آیه۵۱.
- ↑ انعام/سوره۶، آیه۱۶۲.
- ↑ ق/سوره۵۰، آیه۳۳.
- ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۶۵.
- ↑ حجرات/سوره۴۹، آیه۱۳.
- ↑ ممتحنه/سوره۶۰، آیه۸.
- ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۹۵.
- ↑ بقره/سوره۲، آیه۲۰۷.