بهشتی شدن با زکات (قرآن): تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «مومنانی که مقداری از اموال شان را در راه خدا برای محرومین و مستمندان...» ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
=== عامل ورود به بهشت=== | === عامل ورود به بهشت=== | ||
| − | پرداخت | + | پرداخت [[زکات]]، از عوامل ورود [[بنی اسرائیل]] به [[بهشت]] است. |
| − | و لقد اخذ الله میثـق بنی اسرءیل... وقال الله انی معکم لـئن اقمتم الصلوة وءاتیتم الزکوة... لاکفرن عنکم سیـاتکم ولادخلنکم جنـت تجری من تحتها الانهـر... | + | و لقد اخذ الله میثـق بنی اسرءیل... وقال الله انی معکم لـئن اقمتم الصلوة وءاتیتم الزکوة... لاکفرن عنکم سیـاتکم ولادخلنکم جنـت تجری من تحتها الانهـر... «[[خدا]] از [[بنی اسرائیل]] پیمان گرفت. و از آنها، دوازده نقیب (سرپرست) برانگیختیم. و خداوند (به آنها) گفت: «من با شما هستم! اگر نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و به [[رسولان]] من [[ایمان]] بیاورید و آنها را یاری کنید، و به [[خدا]] [[قرض الحسن]] بدهید (در راه او، به [[نیازمندان]] کمک کنید)، گناهان شما را می پوشانم (می‌بخشم) و شما را در باغهایی از [[بهشت]]، که نهرها از زیر درختانش جاری است، وارد می کنم. اما هر کس از شما بعد از این [[کافر]] شود، از راه راست منحرف گردیده است.» |
[۱] | [۱] | ||
==== وعده خدا==== | ==== وعده خدا==== | ||
| − | وعده خدا را به بنی اسرائیل چنین تشریح می‌کند که خداوند به آنها گفت: من با شما خواهم بود و از شما حمایت می کنم، اما به چند شرط: | + | وعده [[خدا]] را به [[بنی اسرائیل]] چنین تشریح می‌کند که [[خداوند]] به آنها گفت: من با شما خواهم بود و از شما حمایت می کنم، اما به چند شرط: |
| − | شرط دوم: و زکات خود را بپردازید (و آتیتم الزکاة). اگر به این پیمان عمل کنید، من سیئات و گناهان گذشته شما را می بخشم. و شما را در باغهای بهشت که از زیر درختان آن نهرها جاری است داخل می‌کنم. (و لادخلنکم جنات تجری من تحتها الانهار). | + | شرط دوم: و [[زکات ]]خود را بپردازید (و آتیتم الزکاة). اگر به این پیمان عمل کنید، من سیئات و [[گناهان]] گذشته شما را می بخشم. و شما را در باغهای [[بهشت]] که از زیر درختان آن نهرها جاری است داخل می‌کنم. (و لادخلنکم جنات تجری من تحتها الانهار). |
[۲] | [۲] | ||
===از موجبات بهشت=== | ===از موجبات بهشت=== | ||
| − | پرداخت | + | پرداخت [[زکات]]، از موجبات [[بهشت]]است. |
==== وارثان بهشت==== | ==== وارثان بهشت==== | ||
| − | والذین هم للزکوة فـعلون «و آنها که زکات را انجام می دهند.» | + | والذین هم للزکوة فـعلون «و آنها که [[زکات]] را انجام می دهند.» |
[۳] | [۳] | ||
| − | اولـئک هم الورثون• الذین یرثون الفردوس هم فیها خــلدون. « (آری،) آنها وارثانند. (وارثانی) که بهشت برین را ارث می برند، و جاودانه در آن خواهند ماند!» | + | اولـئک هم الورثون• الذین یرثون الفردوس هم فیها خــلدون. « (آری،) آنها وارثانند. (وارثانی) که [[بهشت]] برین را ارث می برند، و جاودانه در آن خواهند ماند!» |
[۴] | [۴] | ||
| سطر ۳۱: | سطر ۳۱: | ||
==== حق معلوم برای محرومین==== | ==== حق معلوم برای محرومین==== | ||
| − | والذین فی امولهم حق معلوم• للسائل والمحروم «و آنها که در اموالشان حق معلومی است... برای تقاضاکننده و محروم.» | + | والذین فی امولهم حق معلوم• للسائل والمحروم «و آنها که در اموالشان [[حق]] معلومی است... برای تقاضاکننده و محروم.» |
[۶] | [۶] | ||
| سطر ۳۸: | سطر ۳۸: | ||
[۷] | [۷] | ||
| − | اولـئک فی جنت مکرمون. «آنان در باغهای | + | اولـئک فی جنت مکرمون. «آنان در باغهای [[بهشت]]ی (پذیرایی و) گرامی داشته می شوند.» |
[۸] | [۸] | ||
| − | («فی اموالهم حق معلوم»، به زکات تفسیر شده است.) | + | («فی اموالهم حق معلوم»، به [[زکات]] تفسیر شده است.) |
[۹] | [۹] | ||
===== حق معلوم===== | ===== حق معلوم===== | ||
| − | بعد از ذکر نماز که بهترین اعمال، و بهترین حالات مؤمنان است، به دومین ویژگی آنها پرداخته می افزاید: " کسانی که در اموالشان حق معلومی است" (و الذین فی اموالهم حق معلوم). "برای تقاضا کنندگان و محرومان" (للسائل و المحروم). | + | بعد از ذکر [[نماز]] که بهترین اعمال، و بهترین حالات [[مؤمنان]] است، به دومین ویژگی آنها پرداخته می افزاید: " کسانی که در اموالشان [[حق]] معلومی است" (و الذین فی اموالهم حق معلوم). "برای تقاضا کنندگان و [[محرومان]]" (للسائل و المحروم). |
و به این ترتیب هم ارتباطشان را با خالق حفظ می کنند، و هم پیوندشان را با خلق خدا. | و به این ترتیب هم ارتباطشان را با خالق حفظ می کنند، و هم پیوندشان را با خلق خدا. | ||
| − | بعضی از مفسران معتقدند که منظور از "حق معلوم" در اینجا همان "زکات" است که مقدار معینی دارد، و از مصارف آن "سائل" و "محروم" است، در حالی که می دانیم این سوره مکی است و حکم زکات در مکه نازل نشده بود، یا اگر نازل شده بود مقدار معین نداشت، لذا بعضی دیگر معتقدند: مراد از "حق معلوم" چیزی غیر از زکات است که انسان بر خود لازم می شمرد که به نیازمندان دهد شاهد این تفسیر حدیثی است که از امام صادق ع نقل شده که وقتی از تفسیر این آیه سؤال کردند که آیا این چیزی غیر از زکات است؟ فرمود: | + | بعضی از [[مفسران]] معتقدند که منظور از "[[حق]] معلوم" در اینجا همان "[[زکات]]" است که مقدار معینی دارد، و از مصارف آن "سائل" و "محروم" است، در حالی که می دانیم این [[سوره مکی]] است و حکم [[زکات]] در [[مکه]] نازل نشده بود، یا اگر نازل شده بود مقدار معین نداشت، لذا بعضی دیگر معتقدند: مراد از "حق معلوم" چیزی غیر از [[زکات]] است که [[انسان]] بر خود لازم می شمرد که به نیازمندان دهد شاهد این تفسیر حدیثی است که از [[امام صادق ع]] نقل شده که وقتی از تفسیر این آیه سؤال کردند که آیا این چیزی غیر از [[زکات]] است؟ فرمود: |
هو الرجل یؤتیه الله الثروة من المال، فیخرج منه الالف و الالفین و الثلاثة آلاف و الاقل و الاکثر، فیصل به رحمه، و یحمل به الکل عن قومه: | هو الرجل یؤتیه الله الثروة من المال، فیخرج منه الالف و الالفین و الثلاثة آلاف و الاقل و الاکثر، فیصل به رحمه، و یحمل به الکل عن قومه: | ||
| − | "آری این درباره کسی است که خداوند ثروت و مالی به او می‌بخشد و او به مقدار هزار یا دو هزار یا سه هزار یا بیشتر و کمتر از آن جدا کرده و با آن صله رحم می کند و مشقت از قوم خود بر می دارد. | + | "آری این درباره کسی است که [[خداوند]]ثروت و مالی به او می‌بخشد و او به مقدار هزار یا دو هزار یا سه هزار یا بیشتر و کمتر از آن جدا کرده و با آن [[صله رحم]] می کند و مشقت از قوم خود بر می دارد. |
[۱۰] | [۱۰] | ||
=====میهمان‌های خدا===== | =====میهمان‌های خدا===== | ||
| − | در اینجا در یک جمله کوتاه و پر معنی می فرماید: "کسانی که دارای این صفاتند در باغهای بهشت جای دارند و از هر نظر گرامی داشته می شوند" (اولئک فی جنات مکرمون). | + | در اینجا در یک جمله کوتاه و پر معنی می فرماید: "کسانی که دارای این صفاتند در باغهای [[بهشت]] جای دارند و از هر نظر گرامی داشته می شوند" (اولئک فی جنات مکرمون). |
| − | چرا گرامی نباشند؟ در حالی که میهمان‌های خدا هستند، و خداوند قادر و رحمان تمام وسائل پذیرایی را برای آنها فراهم ساخته است، و در حقیقت این دو تعبیر ("جنات" و "مکرمون") اشاره به | + | چرا گرامی نباشند؟ در حالی که میهمان‌های [[خدا]] هستند، و [[خداوند]] قادر و رحمان تمام وسائل پذیرایی را برای آنها فراهم ساخته است، و در حقیقت این دو تعبیر ("جنات" و "مکرمون") اشاره به [[نعمت]]های مادی و معنوی است که شامل حال این گروه است. |
[۱۱] | [۱۱] | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۴۳
مومنانی که مقداری از اموال شان را در راه خدا برای محرومین و مستمندان قرار می‌دهند، و زکات پرداخت می‌کنند، پاداش آنها بهشت خواهد بود.
محتویات
زکات
عامل ورود به بهشت
پرداخت زکات، از عوامل ورود بنی اسرائیل به بهشت است. و لقد اخذ الله میثـق بنی اسرءیل... وقال الله انی معکم لـئن اقمتم الصلوة وءاتیتم الزکوة... لاکفرن عنکم سیـاتکم ولادخلنکم جنـت تجری من تحتها الانهـر... «خدا از بنی اسرائیل پیمان گرفت. و از آنها، دوازده نقیب (سرپرست) برانگیختیم. و خداوند (به آنها) گفت: «من با شما هستم! اگر نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و به رسولان من ایمان بیاورید و آنها را یاری کنید، و به خدا قرض الحسن بدهید (در راه او، به نیازمندان کمک کنید)، گناهان شما را می پوشانم (می‌بخشم) و شما را در باغهایی از بهشت، که نهرها از زیر درختانش جاری است، وارد می کنم. اما هر کس از شما بعد از این کافر شود، از راه راست منحرف گردیده است.»
[۱]
وعده خدا
وعده خدا را به بنی اسرائیل چنین تشریح می‌کند که خداوند به آنها گفت: من با شما خواهم بود و از شما حمایت می کنم، اما به چند شرط: شرط دوم: و زکات خود را بپردازید (و آتیتم الزکاة). اگر به این پیمان عمل کنید، من سیئات و گناهان گذشته شما را می بخشم. و شما را در باغهای بهشت که از زیر درختان آن نهرها جاری است داخل می‌کنم. (و لادخلنکم جنات تجری من تحتها الانهار).
[۲]
از موجبات بهشت
پرداخت زکات، از موجبات بهشتاست.
وارثان بهشت
والذین هم للزکوة فـعلون «و آنها که زکات را انجام می دهند.»
[۳]
اولـئک هم الورثون• الذین یرثون الفردوس هم فیها خــلدون. « (آری،) آنها وارثانند. (وارثانی) که بهشت برین را ارث می برند، و جاودانه در آن خواهند ماند!»
[۴]
[۵]
حق معلوم برای محرومین
والذین فی امولهم حق معلوم• للسائل والمحروم «و آنها که در اموالشان حق معلومی است... برای تقاضاکننده و محروم.»
[۶]
[۷]
اولـئک فی جنت مکرمون. «آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته می شوند.»
[۸]
(«فی اموالهم حق معلوم»، به زکات تفسیر شده است.)
[۹]
حق معلوم
بعد از ذکر نماز که بهترین اعمال، و بهترین حالات مؤمنان است، به دومین ویژگی آنها پرداخته می افزاید: " کسانی که در اموالشان حق معلومی است" (و الذین فی اموالهم حق معلوم). "برای تقاضا کنندگان و محرومان" (للسائل و المحروم). و به این ترتیب هم ارتباطشان را با خالق حفظ می کنند، و هم پیوندشان را با خلق خدا. بعضی از مفسران معتقدند که منظور از "حق معلوم" در اینجا همان "زکات" است که مقدار معینی دارد، و از مصارف آن "سائل" و "محروم" است، در حالی که می دانیم این سوره مکی است و حکم زکات در مکه نازل نشده بود، یا اگر نازل شده بود مقدار معین نداشت، لذا بعضی دیگر معتقدند: مراد از "حق معلوم" چیزی غیر از زکات است که انسان بر خود لازم می شمرد که به نیازمندان دهد شاهد این تفسیر حدیثی است که از امام صادق ع نقل شده که وقتی از تفسیر این آیه سؤال کردند که آیا این چیزی غیر از زکات است؟ فرمود: هو الرجل یؤتیه الله الثروة من المال، فیخرج منه الالف و الالفین و الثلاثة آلاف و الاقل و الاکثر، فیصل به رحمه، و یحمل به الکل عن قومه: "آری این درباره کسی است که خداوندثروت و مالی به او می‌بخشد و او به مقدار هزار یا دو هزار یا سه هزار یا بیشتر و کمتر از آن جدا کرده و با آن صله رحم می کند و مشقت از قوم خود بر می دارد.
[۱۰]
میهمان‌های خدا
در اینجا در یک جمله کوتاه و پر معنی می فرماید: "کسانی که دارای این صفاتند در باغهای بهشت جای دارند و از هر نظر گرامی داشته می شوند" (اولئک فی جنات مکرمون). چرا گرامی نباشند؟ در حالی که میهمان‌های خدا هستند، و خداوند قادر و رحمان تمام وسائل پذیرایی را برای آنها فراهم ساخته است، و در حقیقت این دو تعبیر ("جنات" و "مکرمون") اشاره به نعمتهای مادی و معنوی است که شامل حال این گروه است.
[۱۱]
منبع
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «زکات».
