بهشت شاکران (قرآن)

آنان که قدر دان نعمت های الهی هستند و با اعمال نیک ، سپاسگزار خداوندند شاکرانند که مورد لطف و انعام پروردگارند.

بشارت بهشت

خداوند به شکرگزاران درگاهش وعده بهشت داده است. •... قال رب اوزعنی ان اشکر نعمتک التی انعمت علی وعلی ولدی... • اولـئک... فی اصحـب الجنة وعد الصدق الذی کانوا یوعدون (و انسان را (نسبت) به پدر و مادرش به احسان سفارش كرديم مادرش با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل رنج او را به دنيا آورد و باربرداشتن و از شيرگرفتن او سى ماه است تا آنگاه كه به رشد کامل خود برسد و به چهل سال برسد مى‌گويد پروردگارا بر دلم بيفكن تا نعمتى را كه به من و به پدر و مادرم ارزانى داشته‌اى سپاس گويم و كار شايسته‌اى انجام دهم كه آن را خوش دارى و فرزندانم را برايم شايسته گردان در حقیقت من به درگاه تو توبه آوردم و من از فرمان‌پذيرانم •اينانند كسانى كه بهترين آنچه را انجام داده‌اند از ايشان خواهيم پذيرفت و از بديهايشان درخواهيم گذشت در (زمره) بهشتيانند (همان) وعده راستی كه بدانان وعده داده مى‌شده است.)

توفیق شکر نعمت

«خداى تعالى در این آیه آن نعمتى را که سائل درخواست کرده نام نبرده ، تا هم نعمت هاى ظاهرى چون حیات ، رزق ، شعور و اراده را، و هم نعمت هاى باطنى چون ایمان به خدا اسلام ، خشوع ، توکل بر خدا و تفویض به خدا را شامل شود. پس جمله ((رب اوزعنى ان اشکر نعمتک ..)) درخواست این است که نعمت ثناء بر او را ارزانیش بدارد تا با اظهار قلبى و عملى نعمت او را اظهار نماید. اما قولى که روشن است . و اما عملى به اینکه نعمت هاى خدا را طورى استعمال کند که همه بفهمند نعمت وى از خداى سبحان است و خدا آن را به وى داده ، و از ناحیه خود او نیست ، و لازمه این گونه استعمال این است که عبودیت و مملوکیت این انسان در گفتار و کردارش هویدا باشد. و اینکه کلمه ((نعمت)) را با جمله ((التى انعمت على و على والدى)) تفسیر کرده مى فهماند که شکر مذکورم از طرف خود سائل است ، و هم از طرف پدر و مادرش . و در حقیقت فرزند بعد از درگذشت پدر و مادرش زبان ذکر گویى براى آنان است ... و خلاصه دعاى این است که خدا شکر نعمتش و عمل صالح را به وى الهام کند، و او را نیکوکار به پدر و مادرش سازد، و ذریه‌اش را براى او چنان کند که او را براى پدر و مادرش کرده بود. در تفسیر آیه ۱۴۴ از سوره آل عمران و آیه ۱۷ از سوره اعراف گفتیم که شکر نعمت خدا به معناى حقیقیش این است که بنده خدا خالص براى خدا باشد، پس ‌ برگشت معناى دعا به درخواست خلوص نیت و صلاح عمل است .»

موهبت الهی

«و اين سومين موهبت الهى نسبت به آنها است كه آنان را با اين كه لغزش‌هائى داشته‌اند، شستشو داده، در كنار نیکان و پاكانى جاى مى‌دهد كه از مقربان درگاه اويند. ضمناً از اين تعبير استفاده مى‌شود كه منظور از «أَصْحابِ الْجَنَّةِ» در اينجا بندگان مقربى هستند كه هرگز گرد و غبار معصیت بر دامانشان ننشسته و اين مؤمنان توبه‌كار، بعد از مغفرت الهى در كنار آنها و در سايه آنها جاى مى‌گيرند. و در پايان آيه، براى تأكيد بر اين نعمت‌ها كه گفته شد، مى‌افزايد: «اين وعده صدقى است كه پيوسته به آنها داده شده است» «وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ». چگونه وعده صدق نباشد، در حالى كه تخلف از وعده يا به خاطر پشيمانى و نادانى است، و يا از ضعف و ناتوانى، و خداوند از همه اين امور منزه است.»

منبع

فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «بهشت شاکران».