توکل بر خدا

توکّل در دو معنا به کار رفته است: ۱. واگذار کردن کارها به خداوند متعال. ۲. وکیل شدن از سوی دیگری. از این عنوان به مناسبت در باب امر به معروف و نهی از منکر و کفّارات سخن رفته است.

معنای توکل به معنای نخست

توکّل به معنای نخست عبارت است از اینکه بنده در پرتو اطمینان به حسن تدبیر خداوند و راضی شدن به قضا و قدرالهی، امور خود را به او واگذار و تنها بر او تکیه کند و به جز او امید نداشته باشد و از غیر او نهراسد.

توکل در آیات و روایات

توکّل بر خدا در آیات و روایات از صفات مؤمنان شمرده و ثمرۀ یقیندانسته شده و بر تخلّق به آن تأکید و سفارش شده است.

توکل از مکارم اخلاق و مظاهر معروف

توکّل از مکارم اخلاق و مظاهر معروف (مقابل منکر) است که بدان توصیه شده و براساس برخی روایات، کفّارۀ فال بد است و اثر سوء آن را از بین می‌برد.

منبع

فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۲، ص۶۶۷.