خضوع

از ویکی خیر
پرش به: ناوبری، جستجو

خضوع‌ از فضایل اخلاقی است. از احکام آن در بابهای صلات، حج و تجارت سخن گفته‌اند.

معنی خضوع

خضوع به معنی فروتنی و فرمانبرداری می‌باشد.

تفاوت بین خضوع وخشوع

هرچند سه واژه خضوع، خشوع و تواضع، در مقابل تکبر به معنای فروتنی به کار می‌روند؛ ليکن بين آنها تفاوتهای ظريفی وجود دارد. برخی، در مقام فرق بين خضوع و خشوع، اوّلی را به اعضای بدن و دومی را به قلب اختصاص داده‌اند. [۱] برخی، خشوع را اعم از خضوع دانسته و گفته‌اند: قلمرو خضوع بدن است؛ ليکن خشوع، علاوه بر بدن، صدا (پايين آوردن صدا) و نگاه (به پايين نگريستن) را در بر می‌گيرد. [۲] [۳] برخی ديگر گفته‌اند: خشوع بيشتر در پايين آوردن صدا و خضوع در به زير افکندن سر به کار می‌رود. [۴]

تفاوت خضوع و خشوع با تواضع

کاربرد تواضع به اعتبار خُلقيات و افعال ظاهر و باطن است و يا تواضع، تن دادن به منزلتی فروتر از منزلت استحقاقی است. [۵] [۶]

احکام خضوع

خضوع و خشوع در موارد زير مستحب است: هنگام ورود به مسجد، [۷] [۸] حرم مکه، مکه، مسجدالحرام، [۹] [۱۰] کعبه، [۱۱] مشاهد مشرفه معصومان عليهم السّلام و هنگام زیارت ايشان؛ [۱۲] [۱۳] [۱۴] وقت ورود نمازگزار به مصلای خود؛ در نماز، بويژه در حال قیام که با حالت خضوع به محل سجده‌اش نگاه کند، [۱۵] [۱۶] [۱۷] [۱۸] هنگام تلاوت قرآن و گفتن ذکر و خواندن دعا؛ [۱۹] هنگام بيرون رفتن به صحرا برای نماز استسقا [۲۰] و در طواف. [۲۱] انجام دادن هر عمل منافی با خضوع و خشوع در نماز مکروه است. [۲۲]

منبع

فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص۴۶۵-۴۶۶.

پانویس