فرهنگ یاریگری در ایران: تفاوت بین نسخه‌ها

از ویکی خیر
پرش به: ناوبری، جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «==نام کتاب== فرهنگ یاریگری در ایران ==مولف== دکتر مرتضی فرهادی ==سال انتشار...» ایجاد کرد)
 
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۳۳: سطر ۳۳:
  
 
[[محمد خلیلیان]]
 
[[محمد خلیلیان]]
 +
[[رده:معرفی کتاب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اکتبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۳:۱۸

نام کتاب

فرهنگ یاریگری در ایران

مولف

دکتر مرتضی فرهادی

سال انتشار

1373

تعداد صفحات

432

نوبت چاپ

ششم 1391

ناشر

مرکز نشر دانشگاهی

معرفی اجمالی

تصویر روی جلد
تصویر پشت جلد

کتاب فرهنگ یاریگری در ایران تألیفی دیگر از دکتر مرتضی فرهادی استاد تمام دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی است که کتاب برگزیده سیزدهمین دوره کتاب سال جمهوری اسلامی ایران و هفتمین دوره معرفی کتاب های برگزیده دانشگاه تهران است.

شناخت یاریگری های سنتی و گونه شناسی آنها و معرفی مهم ترین مصادیق آن موضوع این کتاب است که در پیشگفتار مولف به آن اشاره داشته است.

منظور دکتر فرهادی از یاریگری به عنوان یک اصطلاح عبارت است از "یکی بودن و همسویی کوشش های دو یا تعداد بیشتری از افراد برای دستیابی به هدف یا اهداف معین با نیت و منظوری واحد یا متفاوت است"

این کتاب و جلد دوم آن (هنوز به زیور طبع آراسته نشده است) حاصل سال ها زندگی نویسنده در مناطق روستایی کشور و مشاهده پدیده ها از نزدیک، مسافرت های گسترده و برخورد های چهره به چهره با مردم و انجام مصاحبه و تهیه گزارش در کنار استفاده و مراجعه به تمام منابع موجود اعم از کتاب ها، تک نگاری ها، مجلات، پایان نامه ها و ... مرتبط با موضوع کتاب می باشد.

دکتر فرهادی با رد نظریه تکروی که کمبود مطالعات درباره یاریگری را علت اصلی آن می داند به تبیین نمونه ها و مصادیق بسیار تعاون و خودیاری در روستاهای ایران می پردازد.

در صفحه 52 می خوانیم:

"از آن جا که هنوز در ادبیات و زبان علمی جامعه شناسی و مردم شناسی ما تأملی بسزا درباره گونه های یاریگری به عمل نیامده و تعریف و طبقه بندی آنها معلوم نشده و همه گونه های یاریگری تقریباً یکی دانسته شده است. نگارنده لازم می داند بر اساس مطالعه کارهای توصیفی انجام شده و پژوهش های میدانی درازمدت خود در اشکال و زمینه های یاریگری موجود طرحی در این زمینه ارایه دهد...."

بر همین اساس مولف با بازتعریف واژه های همیاری، خودیاری و تعاون که به صورت مترادف به کار برده می شود و با آگاهی کامل از دشواری های طبقه بندی پدیده های اجتماعی، برای اولین بار یاریگری را به خودیاری، همیاری و دگریاری تقسیم و تفکیک می کند. این تقسیم بندی در خود با تقسیمات جزئی تر به گونه ها و انواع مشاع و مفروز، ساده و مرکب، هم ترازانه و ناهم ترازانه تفکیک می شود. در کتاب انسان شناسی یاریگری طبقه بندی انواع یاریگری به بلوغ می رسد. یاریگری های سنتی در زمینه آب و آبیاری و بر گزاری جشن ها و مراسم، یاوری ها و تعاونی های سنتی در زمینه کشاورزی از دیگر بخش های تشکیل دهنده کتاب است. مولف کتاب اذعان دارد که یاریگری های یاد شده در این کتاب بیشتر مبنای اقتصادی دارد ولی عواملی چون گریز از تنهایی، خستگی و دل زدگی های ناشی از کار ضروری و یکنواخت، دستیابی به احساس امنیت، تحکیم روابط دوستی و همسایگی، خویشاوندی و دلپسند کردن سختی ها و مشکلات زندگی در دوام و قوام این گونه یاری گری ها تأثیر داشته است. طرح ها و تصاویر مربوط به یاریگری ها و مضامین کتاب نیز ضمیمه کتاب شده است.

محمد خلیلیان