نمایش مبدأ برای مصداق های وقف در شاهنامه ی فردوسی

<div style=" font-family:B Nazanin; font-size:18px; text-align:justify;">

[[ندا شامحمدی]]

<B>چکیده</B>

وقف از جمله سنت هایی است که در فرهنگ ایرانی-  اسلامی، به آن توجه بسیاری شده است. اگرچه در قرآن کریم ، اشاره ی مستقیمی به این سنت نشده اما مصداق های آن در احادیث و روایات اسلامی به وفور یافت می شود. شاهنامه ی قردوسی اثری است ادبی- تاریخی که بسیاری از سنن و آداب گذشتگان را در خود جای داده و نمودی روشن از قدمت برخی از سنن ارائه می دهد. وقف سنت حسنه ای است که در پژوهش حاضر تلاش شده است تا به روش کتابخانه ای و بازخوانی متن ، مصداق های آن در شاهنامه و به تبع آن، در فرهنگ کهن ایران بررسی شود. بنابراین پژوهشگر بر آن شد تا مصداق های وقف را به سه گروه صدقه و بخشش، وقف و قرض الحسنه تقسیم نماید. پس از خوانش متن و مطابقت ابیات برگزیده با تعاریف وقف در اسلام، اهمیت وقف در دوران پیش از اسلام مورد تأیید قرار گرفت و با توجه به بررسی شاهد مثال ها، نکته ی حائز اهمیت این است که شاهنامه اگرچه روایتگر تاریخ پیش از اسلام است اما تأثیر پذیری شاعر از دین اسلام، امری انکارناپذیر است و می توان گفت که وقف و خیرات سنت هایی ایرانی و اسلامی هستند که در طول تاریخ همواره گره گشای نیازمندان جامعه بوده اند.

<B>کلیدواژه ها:</B> 
[[وقف]]؛ [[قرض الحسنه]]؛ [[صدقه]]؛ بخشش؛ شاهنامه ی فردوسی
</div>
[[رده:مقالات دومین همایش ملی خیرماندگار]]
[[رده:مقالات]]