وحی: تفاوت بین نسخه‌ها
جز («وحی» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان))) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''وحی''' به معنای اشاره سریع است و به همین جهت به کارهای سریع'''وحی''' گفته می‌شود و به سخنان رمزی و آمیخته با [[کنایه]] که با[[ سرعت]] [[رد]] و [[بدل]] می‌گردد نیز این واژه اطلاق می‌گردد که گاه با اشاره و گاه با کتابت حاصل می‌شود. سپس به [[معارف الهیه]] که به [[انبیاء]] و [[اولیاء]] [[القاء]] می‌گردد واژه '''وحی''' اطلاق شده است. | '''وحی''' به معنای اشاره سریع است و به همین جهت به کارهای سریع'''وحی''' گفته می‌شود و به سخنان رمزی و آمیخته با [[کنایه]] که با[[ سرعت]] [[رد]] و [[بدل]] می‌گردد نیز این واژه اطلاق می‌گردد که گاه با اشاره و گاه با کتابت حاصل می‌شود. سپس به [[معارف الهیه]] که به [[انبیاء]] و [[اولیاء]] [[القاء]] می‌گردد واژه '''وحی''' اطلاق شده است. | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | + | راغب اصفهانی، معجم مفردات الفاظ القرآن، تهران، مرتضوی، ۱۳۷۶، چاپ دوم، ماده «وحی». | |
</ref> | </ref> | ||
==معنای اصطلاحی== | ==معنای اصطلاحی== | ||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
'''وحی''' اصطلاحی، ارتباطی[[معنوی]] است که برای [[پیامبران]] [[الهی]] جهت دریافت پیام[[آسمانی]] از راه اتصال با [[عالم]] غیب برقرار می‌شود. [[پیامبر]] گیرنده‌ای است که پیام را به واسطه همین ارتباط و اتصال از فرستنده آن؛ یعنی خداوند ، دریافت می‌کند و جز او هیچ کس شایستگی و توان چنین دریافتی را ندارد. به گفته [[مرحوم علامه طباطبایی]] : «وحی یک نوع سخن گفتن آسمانی است که از راه [[حسّ]] و [[تفکر عقلی ]] درک نمی‌شود، بلکه [[درک]] و[[ شعور]] دیگری است که گاهی در برخی از افراد به [[مشیت الهی]] پیدا می‌شود و دستورات غیبی را که از [[حس]] و [[عقل]] پنهان است از [[وحی]] و [[تعلیم الهی]] دریافت می‌کند». | '''وحی''' اصطلاحی، ارتباطی[[معنوی]] است که برای [[پیامبران]] [[الهی]] جهت دریافت پیام[[آسمانی]] از راه اتصال با [[عالم]] غیب برقرار می‌شود. [[پیامبر]] گیرنده‌ای است که پیام را به واسطه همین ارتباط و اتصال از فرستنده آن؛ یعنی خداوند ، دریافت می‌کند و جز او هیچ کس شایستگی و توان چنین دریافتی را ندارد. به گفته [[مرحوم علامه طباطبایی]] : «وحی یک نوع سخن گفتن آسمانی است که از راه [[حسّ]] و [[تفکر عقلی ]] درک نمی‌شود، بلکه [[درک]] و[[ شعور]] دیگری است که گاهی در برخی از افراد به [[مشیت الهی]] پیدا می‌شود و دستورات غیبی را که از [[حس]] و [[عقل]] پنهان است از [[وحی]] و [[تعلیم الهی]] دریافت می‌کند». | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | + | طباطبایی، سیدمحمدحسین؛ قرآن در اسلام، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۵،چاپ هشتم، ص ۸۵. | |
</ref> | </ref> | ||
==انواع وحی بر پیامبران== | ==انواع وحی بر پیامبران== | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۵: | ||
۳. القاء امری به [[فرشته وحی]] تا او [[وحی الهی]] را از جانب [[خداوند]] بی‌کم و کاست به یکی از [[انبیاء]] ابلاغ نماید. | ۳. القاء امری به [[فرشته وحی]] تا او [[وحی الهی]] را از جانب [[خداوند]] بی‌کم و کاست به یکی از [[انبیاء]] ابلاغ نماید. | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | + | حجتی، سید محمدباقر؛ تاریخ قرآن کریم، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۲، چاپ ششم، ص ۳۱. | |
</ref> | </ref> | ||
==استعمالات وحی در قرآن== | ==استعمالات وحی در قرآن== | ||
| سطر ۲۱: | سطر ۲۱: | ||
۱. '''وحی''' به معنای [[الهام]] [[روحانی]] به [[ملائکه]]: «إِذْ یُوحِی رَبُّكَ إِلَی الْمَلائِكَهِ أَنِّی مَعَكُمْ» | ۱. '''وحی''' به معنای [[الهام]] [[روحانی]] به [[ملائکه]]: «إِذْ یُوحِی رَبُّكَ إِلَی الْمَلائِكَهِ أَنِّی مَعَكُمْ» | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/178/%D9%8A%D9%8F%D9%88%D8%AD%D9%90%D9%8A انفال/سوره۸، آیه ۱۲.] |
</ref> | </ref> | ||
«هنگامی كه [[پروردگارت]] به [[فرشتگان وحی]] می‌كرد كه من با شما هستم.» | «هنگامی كه [[پروردگارت]] به [[فرشتگان وحی]] می‌كرد كه من با شما هستم.» | ||
۲. [[الهام روحانی]] به [[انسان]]: «وَ أَوْحَیْنا إِلی أُمِّ مُوسی أَنْ أَرْضِعِیهِ» | ۲. [[الهام روحانی]] به [[انسان]]: «وَ أَوْحَیْنا إِلی أُمِّ مُوسی أَنْ أَرْضِعِیهِ» | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/386/%D9%88%D9%8E%D8%A3%D9%8E%D9%88%D9%92%D8%AD%D9%8E%D9%8A%D9%92%D9%86%D9%8E%D8%A7 قصص/ سوره۲۸، آیه ۷.] |
</ref> | </ref> | ||
«به [[مادر]] [[موسی وحی]] كردیم كه او را شیر ده.» | «به [[مادر]] [[موسی وحی]] كردیم كه او را شیر ده.» | ||
۳. [[الهام روحانی]] به [[جمادات]] : «یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحی لَها» | ۳. [[الهام روحانی]] به [[جمادات]] : «یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحی لَها» | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/599/%D8%A3%D9%8E%D9%88%D9%92%D8%AD%D9%8E%D9%89 زلزله/سوره۹۹، آیه ۴و ۵.] |
</ref> | </ref> | ||
«آن روز است كه ([[زمین]] ) خبرهای خود را باز گوید (همان‌گونه) كه [[پروردگارت]] بدان [[وحی]] كرده است. | «آن روز است كه ([[زمین]] ) خبرهای خود را باز گوید (همان‌گونه) كه [[پروردگارت]] بدان [[وحی]] كرده است. | ||
۴. [[وسوسه شیطانی]] : «وَ إِنَّ الشَّیاطِینَ لَیُوحُونَ إِلی أَوْلِیائِهِمْ لِیُجادِلُوكُمْ» | ۴. [[وسوسه شیطانی]] : «وَ إِنَّ الشَّیاطِینَ لَیُوحُونَ إِلی أَوْلِیائِهِمْ لِیُجادِلُوكُمْ» | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/142/%D9%8A%D9%8F%D9%88%D8%AD%D9%90%D9%8A انعام/سوره۶، آیه ۱۱۲.] |
</ref> | </ref> | ||
«و در حقیقت [[شیطان]]ها به [[دوستان]] خود [[وسوسه]] می‌كنند تا با شما [[ستیزه]] نمایند.» | «و در حقیقت [[شیطان]]ها به [[دوستان]] خود [[وسوسه]] می‌كنند تا با شما [[ستیزه]] نمایند.» | ||
۵. اشاره: «فَخَرَجَ عَلی قَوْمِهِ مِنَ الِْمحْرابِ فَأَوْحی إِلَیْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَهً وَ عَشِیًّا» | ۵. اشاره: «فَخَرَجَ عَلی قَوْمِهِ مِنَ الِْمحْرابِ فَأَوْحی إِلَیْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَهً وَ عَشِیًّا» | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/305/%D9%81%D9%8E%D8%A3%D9%8E%D9%88%D9%92%D8%AD%D9%8E%D9%89 مریم/سوره۱۹، آیه ۱۱.] |
</ref> | </ref> | ||
«پس از [[محراب]] بر [[قوم]] خویش درآمد و ایشان را آگاه گردانید (اشاره كرد) كه [[روز]] و [[شب]] به [[نیایش]] بپردازید. | «پس از [[محراب]] بر [[قوم]] خویش درآمد و ایشان را آگاه گردانید (اشاره كرد) كه [[روز]] و [[شب]] به [[نیایش]] بپردازید. | ||
۶. غریزه: «وَ أَوْحی رَبُّكَ إِلَی النَّحْلِ» | ۶. غریزه: «وَ أَوْحی رَبُّكَ إِلَی النَّحْلِ» | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/274/%D9%88%D9%8E%D8%A3%D9%8E%D9%88%D9%92%D8%AD%D9%8E%D9%89 نحل/ سوره۱۶، آیه ۶۸.] |
</ref> | </ref> | ||
«پروردگار تو به [[زنبور عسل]] '''وحی ''' ([[الهام غریزی]] ) كرد. | «پروردگار تو به [[زنبور عسل]] '''وحی ''' ([[الهام غریزی]] ) كرد. | ||
۷. [[وحی نبوی]]: این نوع '''وحی ''' مخصوص [[انبیاء]] است تفاوت [[انبیاء]] با دیگر افراد در [[وحی پذیری]] [[رسولان الهی]] است.«قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ یُوحی إِلَیَّ» | ۷. [[وحی نبوی]]: این نوع '''وحی ''' مخصوص [[انبیاء]] است تفاوت [[انبیاء]] با دیگر افراد در [[وحی پذیری]] [[رسولان الهی]] است.«قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ یُوحی إِلَیَّ» | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | [ | + | [http://lib.eshia.ir/17001/1/304/%D9%8A%D9%8F%D9%88%D8%AD%D9%8E%D9%89 کهف/سوره۸، آیه ۱۱۰.] |
</ref> | </ref> | ||
«من هم مثل شما بشری هستم جز این كه به من '''وحی''' می‌شود.» | «من هم مثل شما بشری هستم جز این كه به من '''وحی''' می‌شود.» | ||
| سطر ۵۹: | سطر ۵۹: | ||
'''وحی''' فرود آمدن [[فرشته]] و سخن گفتن با [[پیامبر]] است و [[الهام]] نوعی احساس و [[ادراک ]]درونی و خلجانان روحی است که گاه به آدمی دست می‌دهد، نمونه آن [[الهامات شاعرانه]] و [[عارفانه]] است که درک می‌شود اما منبع و منشأش روشن نیست. در صورتی که منبع '''وحی''' روشن است. '''وحی''' خود منشأ صدور [[احکام]] و [[قوانین]] تازه‌ای برای [[بشر]] است اما [[الهام]] تنها کشف [[قوانین]] [[هستی]] است». | '''وحی''' فرود آمدن [[فرشته]] و سخن گفتن با [[پیامبر]] است و [[الهام]] نوعی احساس و [[ادراک ]]درونی و خلجانان روحی است که گاه به آدمی دست می‌دهد، نمونه آن [[الهامات شاعرانه]] و [[عارفانه]] است که درک می‌شود اما منبع و منشأش روشن نیست. در صورتی که منبع '''وحی''' روشن است. '''وحی''' خود منشأ صدور [[احکام]] و [[قوانین]] تازه‌ای برای [[بشر]] است اما [[الهام]] تنها کشف [[قوانین]] [[هستی]] است». | ||
<ref> | <ref> | ||
| − | + | رامیار، محمود؛ تاریخ قرآن، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۹، چاپ سوم، ص ۱۴۵ و ۱۴۸. | |
</ref> | </ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
| − | سایت پژوهه | + | [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=29182 سایت پژوهه] |
| − | سایت اندیشه قم | + | [http://www.andisheqom.com/Files/qurandanestani.php?idVeiw=4031&level=4&subid=4031 سایت اندیشه قم] |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
[[رده:مقالات]] | [[رده:مقالات]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ دسامبر ۲۰۱۵، ساعت ۰۶:۳۸
وحی به معنای اشاره سریع است و به همین جهت به کارهای سریعوحی گفته می‌شود و به سخنان رمزی و آمیخته با کنایه که باسرعت رد و بدل می‌گردد نیز این واژه اطلاق می‌گردد که گاه با اشاره و گاه با کتابت حاصل می‌شود. سپس به معارف الهیه که به انبیاء و اولیاء القاء می‌گردد واژه وحی اطلاق شده است. [۱]
محتویات
معنای اصطلاحی
وحی اصطلاحی، ارتباطیمعنوی است که برای پیامبران الهی جهت دریافت پیامآسمانی از راه اتصال با عالم غیب برقرار می‌شود. پیامبر گیرنده‌ای است که پیام را به واسطه همین ارتباط و اتصال از فرستنده آن؛ یعنی خداوند ، دریافت می‌کند و جز او هیچ کس شایستگی و توان چنین دریافتی را ندارد. به گفته مرحوم علامه طباطبایی : «وحی یک نوع سخن گفتن آسمانی است که از راه حسّ و تفکر عقلی درک نمی‌شود، بلکه درک وشعور دیگری است که گاهی در برخی از افراد به مشیت الهی پیدا می‌شود و دستورات غیبی را که از حس و عقل پنهان است از وحی و تعلیم الهی دریافت می‌کند». [۲]
انواع وحی بر پیامبران
۱.القاء معنا و مقصود بر قلب پیامبر بدون واسطه فرشته وحی . ۲. سخن گفتن باپیامبر از پس پرده مانند داستان شجره طور که موسی (علیه السلام) سخن خدا را از ناحیه درخت می‌شنید. ۳. القاء امری به فرشته وحی تا او وحی الهی را از جانب خداوند بی‌کم و کاست به یکی از انبیاء ابلاغ نماید. [۳]
استعمالات وحی در قرآن
۱. وحی به معنای الهام روحانی به ملائکه: «إِذْ یُوحِی رَبُّكَ إِلَی الْمَلائِكَهِ أَنِّی مَعَكُمْ» [۴] «هنگامی كه پروردگارت به فرشتگان وحی می‌كرد كه من با شما هستم.» ۲. الهام روحانی به انسان: «وَ أَوْحَیْنا إِلی أُمِّ مُوسی أَنْ أَرْضِعِیهِ» [۵] «به مادر موسی وحی كردیم كه او را شیر ده.» ۳. الهام روحانی به جمادات : «یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحی لَها» [۶] «آن روز است كه (زمین ) خبرهای خود را باز گوید (همان‌گونه) كه پروردگارت بدان وحی كرده است. ۴. وسوسه شیطانی : «وَ إِنَّ الشَّیاطِینَ لَیُوحُونَ إِلی أَوْلِیائِهِمْ لِیُجادِلُوكُمْ» [۷] «و در حقیقت شیطان‌ها به دوستان خود وسوسه می‌كنند تا با شما ستیزه نمایند.» ۵. اشاره: «فَخَرَجَ عَلی قَوْمِهِ مِنَ الِْمحْرابِ فَأَوْحی إِلَیْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَهً وَ عَشِیًّا» [۸] «پس از محراب بر قوم خویش درآمد و ایشان را آگاه گردانید (اشاره كرد) كه روز و شب به نیایش بپردازید. ۶. غریزه: «وَ أَوْحی رَبُّكَ إِلَی النَّحْلِ» [۹] «پروردگار تو به زنبور عسل وحی (الهام غریزی ) كرد. ۷. وحی نبوی: این نوع وحی مخصوص انبیاء است تفاوت انبیاء با دیگر افراد در وحی پذیری رسولان الهی است.«قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ یُوحی إِلَیَّ» [۱۰] «من هم مثل شما بشری هستم جز این كه به من وحی می‌شود.»
فرق الهام و وحی
وحی فرود آمدن فرشته و سخن گفتن با پیامبر است و الهام نوعی احساس و ادراک درونی و خلجانان روحی است که گاه به آدمی دست می‌دهد، نمونه آن الهامات شاعرانه و عارفانه است که درک می‌شود اما منبع و منشأش روشن نیست. در صورتی که منبع وحی روشن است. وحی خود منشأ صدور احکام و قوانین تازه‌ای برای بشر است اما الهام تنها کشف قوانین هستی است». [۱۱]
منبع
پانویس
- ↑ راغب اصفهانی، معجم مفردات الفاظ القرآن، تهران، مرتضوی، ۱۳۷۶، چاپ دوم، ماده «وحی».
- ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین؛ قرآن در اسلام، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۵،چاپ هشتم، ص ۸۵.
- ↑ حجتی، سید محمدباقر؛ تاریخ قرآن کریم، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۲، چاپ ششم، ص ۳۱.
- ↑ انفال/سوره۸، آیه ۱۲.
- ↑ قصص/ سوره۲۸، آیه ۷.
- ↑ زلزله/سوره۹۹، آیه ۴و ۵.
- ↑ انعام/سوره۶، آیه ۱۱۲.
- ↑ مریم/سوره۱۹، آیه ۱۱.
- ↑ نحل/ سوره۱۶، آیه ۶۸.
- ↑ کهف/سوره۸، آیه ۱۱۰.
- ↑ رامیار، محمود؛ تاریخ قرآن، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۹، چاپ سوم، ص ۱۴۵ و ۱۴۸.
