وقف در کلام ابرار(بیانات مقام معظم رهبری دردیدارمدیران سازمان اوقاف وامور خیریه)

از ویکی خیر
پرش به: ناوبری، جستجو

ریاست محترم سازمان اوقاف و امور خیریه به همراه جمعی از مدیران سازمان در تاریخ ۱۳۹۵/ ۷ / ۴ به محضر مقام معظم رهبری رسیدند که نظر خوانندگان ارجمند را به فرمایش های معظم له جلب می نماییم.وقف میراث جاویدان

جایگاه خطیراوقاف

اوقاف از جهات مختلف مهم است، به خاطر همین اهمیت هم هست که ما به آقای محمدی - که به ایشان اطمینان و اعتماد داریم - این مسئولیت را سپردیم و من از ایشان حمایت هم کرده ام و میکنم؛ منتها برادران عزیز، آقایان محترم، علمای دینی و دیگر برادرانی که هستید، بدانید قضیه اوقاف خطرناک است؛ چون اوقاف مرکز مالی است، مرکز تولید مال است، مال هم فتنه انگیز است؛ همان طور که امام سجاد عالی در آن دعای مربوط به مرزداران فرمودند: «المال الفنون؛ مال فتنه انگیز است».

وقتی که منطقه خطرناک و مین ریزی شده است، باید انسان چه کار کند؟ باید احتیاط خودش را چند برابر کند. یک وقت است منطقه مین گذاری شده است، و هر قدمش احتمال خطر است؛ اینجا انسان باید چشمش را باز کند و خیلی مراقب باشد. دستگاه شما از این قبیل است. دستگاهی است که در آن پول است، برای همین هم هست که از زمان قدیم - که ما یادمان می آید - آنهایی که می توانستند،دستشان می رسید، به طرف موقوفات، و اوقاف سینه خیز میکردند و چقدر اموال وقف هدر رفت و چقدر نیت واقفان ضایع شد و چقدر انسان های ناشایست از پول وقف به ناشایستگی استفاده کردند.

لزوم مراقبت و توجه به عمران موقوفات

در دوران جمهوری اسلامی بنا بر عکس این است «ما كل ما يتمنى المرء يدركه»؛ خیلی چیزها را ما بنا نداریم، اما می شود؛ باید حواس مان جمع باشد و خیلی باید مراقب باشید .

تا او موقوفات حراست بشود؛ ثانیا موقوفات استعمار شود - استعمار به معنای لغوی و حقیقی - یعنی واقعا عمران و آبادی و استفاده بهینه از وقف انجام گیرد؛ چه زمین کشاورزی است، چه زمین مورد استفاده های دیگر است، چه اصلا زمین نیست، کالای دیگری است؛ بهترین استفاده از آن انجام گیرد و معطل نماند؛ ثالث در مصرف درست به کار رود، چون این قسمت سوم در طول زمان خیلی مورد تخلف قرار گرفت، لذا همه عليه وقف و موقوفه و اینها حرف زدند؛ امروز هم می گویند اما از قدیم (می گفتند: «مي حرام ولی به ز مال اوقاف است» مال وقف آن چنان در دوران هایی تاراج شده یا در غیرمحل مصرف شده که یک سمعه بدی پیدا کرده است؛ حالا ما باید چکار کنیم؟ ما باید مراقب باشیم، ما باید حتی از منطقه مباح هم یک خردهای عقب تر بایستیم .

اینکه به ما شکایت کنند که آقا فلان جا در فلان نقطه، زمین را برای مصارف حسینیه وقف کردند، حالا اوقاف می خواهد این را مثلا مرکز تفریحی برای کارمندان خودش درست کند؛ از این چیزها پیش می آید، این شکایت ها می شود. خیلی باید مراقب باشیم.

یک جاهایی انسان می بیند که یک حساسیت هایی نشان داده می شود، یک جاهایی هم بی توجهی هایی صورت می گیرد؛ خیلی باید مراقب بود. هم بتوانید حفظ کنید، هم بتوانید بهره مندی واقعی از آنها انجام بدهید، هم بتوانید در جای درست مصرف کنید .

اگر مردم نگاه کردند، دیدند این چیزی که وقف شده است که یک درآمدی مثلا دارد، این در جای درست مصرف می شود، خانواده هایی را احیاء میکند، بیکارانی را به کار و اشتغال می رساند، اگر این را مردم دیدند تشویق می شوند که وقف کنند.

تشویق عملی به گسترش وقف

مدام آقای محمدی و دیگران درباره مشوق وقف می گویند: آقا تشویق کنید که مردم وقف کنند، ما هم گاهی میگوییم، تشویق هم می کنیم، گاهی اثر می کند، گاهی هم اثر نمی کند.

اگر بخواهید مردم به وقف تشویق شوند راهش این است که ببینند آنچه وقف شده است، درست دارد مصرف می شود؛ این را وقتی ببینند دلگرم می شوند، اما اگر دیدند که نه، فلان چیز را وقف کردند برای مثلا فلان مصرف، بنده حقیر آن را برداشتم و خودم مصرف میکنم، خب طبیعی است که از وقف کردن اعراض می کنند، وقف نمی کنند.

بنابراین یکی از کارهای اساسی و مهم؛ یعنی اساسی ترین کار شما این است که حراست کنید از امانت وقف که این یک امانتی است در دست مسئولان اوقاف؛ از صدر تا ذیل - همه مدیریت ها و همه شهرستان ها - باید از آن حراست و مراقبت کنید.

امامزاده ها مراکز ثروت معنوی

من البته راجع به امامزاده ها هم بارها توصیه کرده ام؛ امامزاده ها مراکز ثروت معنوی اند غیر از جنبه های مادی. حالا که آنجاها قبرهم میفروشید و از این درآمدهای این جوری هم که دارد، اما غیر از این، امامزاده ها مرکز ثروت معنوی اند؛ یعنی مرکز جذب دل ها و توجه دل ها به آنجاها است؛ در هر نقطه ای که یک امامزاده ای هست، مردم به آنها توجه دارند، این خیلی با ارزش است و بحمد الله در سراسر کشور هم مراکزی که این بزرگواران - این منسوبین به خاندان نبوت - در آنجا دفن هستند وجود دارد)؛ حالا بعضی از آنها سند و نسب دارند، بعضی هم ندارند، عیبی هم ندارد، شنیدم از مرحوم آمیرزا سید علی کاشانی پرسیده بودند: سند این آقاعلی عباس چیست؟ گفته بود سندش خودش است، خودش سند است که هر کسی هر حاجتی دارد، می رود آنجا حاجتش برآورده می شود، از این سند بهتر! ما سال ها قبل رفتیم زیارت امامزاده داوود، آن وقت جاده و این حرفها نبود، پیاده باید می رفتیم. ما پنج شش ساعت در این کوهستان رفتیم تا رسیدیم امامزاده داوود - شب جمعه بود به نظرم؛ یعنی روز که برمیگشتیم روز پنج شنبه بود، شب آنجا بودیم بعد که برمی گشتیم من دیدم در این بدنه کوه که به طرف آنجا می رود، همین طور زن، مرد، پیرزن با عصا پیاده دارند می روند، زن هایی که بچه های شیرخواره را بغل گرفتند دارند می روند امامزاده داوود، به دوستان گفتم ببینید سند امامزاده داوود این است.

حالا کسی نمی داند امامزاده داوود فرزند چه کسی بوده، سندش چیست؟ اما همین سند است. این مغناطیس، این آهنربای جذاب دل ها، این جور دل ها را دارد به خودش جذب می کند، خود این نشان دهنده این است که آنجا یک چیزی هست.

اگر یک چیزی آنجا نبود، اگر یک معنویتی در آنجا نبود، این همه دل این جور مجذوب نمی شدند که بلند شوند - اینکه عرض می کنم چیزی است که من به چشم دیدم، مبالغه نیست - واقعا پیرزن با عصا، خمیده آن وقت ها به طرف این ارتفاعات روی کوه می رفت - حالا شنیدم جاده درست کردند و راحت شده، آن زمان این جور نبود، آن زمان اصلا راه ماشین رو نبود، از ارتفاعات، از کوه باید میرفتیم؛ ساعت ها طول می کشید تا ما به آنجا می رفتیم؛ این ها ذخایر معنوی اند؛ دل ها را جذب می کنند و در این زندگی مادی، فضا را از لحاظ معنوی تلطیف می کنند؛ در این چرخ وپر مادی که ما گرفتارش هستیم، اینها زندگی را درواقع روغن کاری می کنند؛ یعنی نرم می کنند، آسان میکنند، آرامش به دل ها می دهند، این امامزاده ها خیلی قیمت دارد. هرچه می توانید به اینها برسید. والسلام عليكم و رحمة الله