گونه شناسی ماهیت امور خیریه در شبکه های مجازی (با تأکید بر پیام رسان تلگرام)

مهری بهار سجاد حاجی‌ حسینلو اکبر بیات

چکیده

زمینه و هدف: سنت دینی و فرهنگی در کنار ابزار مدرنیته امکانات گسترده تری در برای کنش متقابل و در امتداد آن امور خیریه رسان فراهم آورد است. هدف این مطالعه درک چیستی و ماهیت جدید آن-ها می¬باشد. این مطالعه نشان داده است که کمک¬رسانی نسبت به گذاشته، محتوای تازه ای را در حال تجربه کردن است. روش¬شناسی: تحلیل محتوای کیفی به¬عنوان یکی از روش های رایج در پژوهش های علوم اجتماعی استفاده شده است. با این روش در عین پیگیری و آشکارسازی معنای پنهان، سعی در استخراج و بررسی عمیق داده ها داریم. شیوه نمونه گیری از داده¬ها براساس مطالب قید شده در گروه های مختلف شبکه پیام رسان تلگرام و سایت موسسات خیریه رسان می باشد. حجم نمونه براساس اشباع نظری جمع-آوری شده است. یافته ها: براساس برساخت گرایی اجتماعی و در امتداد روش شناسی استقرایی، داده ها در دو بخش فردمحور و سمن ها در قالب حوزه ها، مفاهیم و سپس مقولات نظری دسته بندی شده اند. هشت مقوله اختصاصی برای کمک رسانی فردمحور و بیست عنوان در زیرمجموعه سمن ها قابل شناسایی است. نتیجه گیری: مدرنیته در روند رشد تکوینی خود ابزاری در اختیار کنش گران اجتماعی قرار داده است که مفهوم خیریه را از محتوای گذشته جدا کرده و ماهیت جدیدی به آن بخشیده است. فردمحوری، انسان گرایی، دین باوری، نیازسنجی خُرد، گمنامی و غیرشخصی شدن سمن¬ها عمده¬ترین جایگاهی است که شبکه های مجازی در میان افراد گسترش داده اند. واژگان کلیدی امور خیریه، مدرنیسم، سمن¬ها، شبکه های مجازی، تحلیل محتوای کیفی