توبه و سعادت (قرآن)

از ویکی خیر
نسخهٔ تاریخ ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۷:۵۱ توسط Wikikhair (بحث | مشارکت‌ها) توبه و سعادت (قرآن)» را محافظت کرد ([ویرایش=تنها مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=تنها مدیران] (بی‌پایان)))
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری، جستجو

توبه برگزیدگان موسی علیه السلام، زمینه ساز سعادت آخرت آنان شد.


سعادت آخرتی در سایه توبه

واختار موسی قومه سبعین رجلا...( موسی از قوم خود، هفتاد تن از مردان را برای میعادگاه ما برگزید؛ و هنگامی که زمین لرزه آنها را فرا گرفت (و هلاک شدند)، گفت: «پروردگارا! اگر می‌خواستی، می‌توانستی آنها و مرا پیش از این نیز هلاک کنی! آیا ما را به آنچه سفیهانمان انجام داده‌اند، (مجازات و) هلاک می‌کنی؟! این، جز آزمایش تو، چیز دیگر نیست؛ که هر کس را بخواهی (و مستحق بدانی)، به وسیله آن گمراه می‌سازی؛ و هر کس را بخواهی (و شایسته ببینی)، هدایت می‌کنی! تو ولی مایی، و ما را بیامرز، بر ما رحم کن، و تو بهترین آمرزندگانی! ) [۱] [۲] واکتب لنا فی هـذه الدنیا حسنة وفی الاخرة انا هدنا الیک...(و برای ما، در این دنیا و سرای دیگر، نیکی مقرر فرما؛ چه اینکه ما به سوی تو بازگشت کرده‌ایم! «(خداوند در برابر این تقاضا، به موسی) گفت: » مجازاتم را به هر کس بخواهم می‌رسانم؛ و رحمتم همه چیز را فراگرفته؛ و آن را برای آنها که تقوا پیشه کنند، و زکات را بپردازند، و آنها که به آیات ما ایمان می‌آورند، مقرر خواهم داشت! ) [۳] («هدنا» از «هود» به معنای توبه است و جمله «انا هدنا» تعلیل برای «اکتب» و مفید برداشت مذکور است. ) [۴]

دعای حضرت موسی

حضرت موسی از درگاه پروردگار خود مسئلت می‌نماید که در زندگی دنیا یک نوع حسنه و در زندگی آخرتش حسنه دیگری روزیش کند، آن گاه جمله (انا هدنا الیک) را اضافه می‌کند، و تعلیل بودن آن به این عنایت است که حسنه زندگی دنیا جز نیکویی عیش آن چیز دیگری نمی‌تواند باشد، و رجوع به خدا که عبارت است از سلوک طریقه و پیروی راه فطرت او، آدمی را به نیکویی عیش و حیات طیب در دنیا و آخرت هدایت می‌کند، و به عبارت دیگر حیات طیب از آثار بازگشت به سوی خدا است، و با اینکه موسی از قول خود و دیگران می‌گوید: " ما به سوی تو بازگشت کردیم" جای آن هست که خداوند در آینده حیات طیب را روزیشان فرماید، مناسب با کلمه" و اکتب" که به معنای قضاء و تقدیر است نیز همین روزی کردن در آینده است. و اما فصل اول از دعای آن جناب یعنی جمله" فاغفر لنا و ارحمنا"، جملات سابق بر آن از قبیل" انت ولینا" و همچنین" و انت خیر الغافرین" کفایت تعلیل آن را می‌کند، و ارتباطی با تعلیل" انا هدنا الیک" ندارد. [۵]


منبع

فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «سعادت آخرتی».

پانویس