بررسی تأثیر ویژگیهای فردی بر انجام فعالیت خیریه
مصطفی سلیمی فر؛ سید سعید ملک الساداتی؛ سید حامد حسینی
چکیده
هدف مقاله حاضر، بررسی رابطه ویژگیهای فردی با انجام فعالیت خیریه است که بهصورت مطالعه موردی در شهر مشهد انجامشده است. شیوه گردآوری اطلاعات در این مطالعه، توصیفی- پیمایشی است. نمونهگیری با تخصیص متناسب حجم نمونه به تعداد 389 نفر در مناطق مختلف شهر مشهد انجامشده است. ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه است و برای تجزیهوتحلیل اطلاعات از نرمافزار SPSS و R استفادهشده است. نتایج مطالعه نشان میدهد که زنان بهطور میانگین بیش از مردان، تمایل به انجام رفتار خیریه دارند. افراد خانهدار و بازنشسته بیش از افراد شاغل اعم از دولتی و دارای شغل آزاد تمایل به رفتار خیر دارند. افراد دارای مالکیت منزل مسکونی بیش از مستاجرین و افراد ساکن در منزل پدری رفتار خیریه را از خود بروز میدهند. بین سن پاسخگویان و میزان انجام امور خیریه توسط آنها رابطه مستقیم وجود دارد، بهطوریکه هرچه سن افراد بالاتر میرود گرایش به انجام امور خیریه توسط آنها بیشتر میشود. میان هزینه ماهیانه افراد (درآمد) و تعداد اعضای خانواده با انجام فعالیت خیریه رابطه معنیداری برقرار نیست. نتیجه بررسی نوع فعالیت خیریه افراد نشان میدهد که شهروندان به ترتیب کمکهای خیریه خود را بهصورت پرداخت نقدی، اهدای کالای نو، اهدای کالای کارکرده، فعالیت اجرایی، مشورت در امور و خرید تجهیزات انجام میدهند. درنهایت نتایج مدل لاجیت مرکب در بررسی تأثیر انگیزههای فردی رفتار خیریه نشان میدهد که ضرایب میانگین نوعدوستی، میانگین رضایت درونی و میانگین شأن اجتماعی، معنیدار و مثبت است و لذا به ترتیب نوعدوستی، رضایت درونی، شأن اجتماعی احتمال انجام فعالیت خیریه را افزایش میدهد.
کلیدواژه ها:
اقتصاد خیریه؛ نوعدوستی؛ نقش و عوامل روانشناختی و اجتماعی بر تصمیمگیری.