بیکاری

از ویکی خیر
پرش به: ناوبری، جستجو

بی‌شغلی و نداشتن کار را بیکاری گویند. از آن به مناسبت در باب زکات وتجارت سخن رفته است.

بیکاری با وجود قدرت

بیکار بودن با داشتن قدرت بر کار (بطالت) مکروه است

[۱]

[۲]

[۳]

و در روایاتی چند از آن نهی شده و پیامدهای سوئی- همچون نقصان عقل، سقوط و بی‌ارزشی دیدگاه چنین کسی نزد مردم و از بین رفتن عزّت و ابتلا به خواری برای آن ذکر شده است. 

[۴]

[۵]

در روایتی به نقل از موسی بن جعفر علیهما السّلام آمده است: «خداوند بندۀ بیکار را دشمن می‌دارد.»

[۶]

وجوب کسب‌وکار با توقف نفقه واجب بر آن

در فرض توقّف نفقۀ واجب بر کسب و قدرت فرد بر آن، بیکاری حرام و کسب‌وکار، واجب خواهد بود. [۷]

دادن زکات به شخص عاطل و باطل

آیا دادن سهم فقرا از زکات به کسی که در عین قدرت بر کسب، از روی بطالت کسب را رها کرده و در نتیجه نیازمند زکات شده، جایز است یا نه؟ مسئله اختلافی است.

[۸]

[۹]

[۱۰]


عدم جواز به مشهور نسبت داده شده است.

[۱۱]

صورت استحقاق پدر و مادر و فرزندان بر نفقه

معروف میان فقها این است که پدر و مادر و نیز فرزندان، در صورتی مستحقّ نفقه‌اند که ناتوان از کسب‌وکار باشند. بنابراین کسی که قادر بر کسب‌ است و از روی بطالت آن را رها کرده، مستحقّ نفقه نیست.

[۱۲]

پانویس

منبع

فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۲، ص۲۰۶.