یادداشت سردبیر ( فصلنامه خیرماندگار شماره 3)

از ویکی خیر
پرش به: ناوبری، جستجو

سه نکته درباره اولین همایش ملی خیرماندگار


حجت الاسلام و المسلمین علی ملانوری

۱)اولین همابش ملی خیرماندگار با موضوع مطالعه و ارزیابی امور خیر در ایران در حالی برگزار می‌شود که به اقتضاء اولین بودن، با ویژگی‌های خاص و شاید هم با مشکلات و نواقص خاص از جنس خود مواجه است . استاادان و پژوهشگران حوزه‌ها و دانشگاه‌های کشور به تناسب، آثار و تولیدات ارزشمندی در حوزه امرخیر در ایران داشته‌اند برخی از خیرین و مدیران مرتبط دولتی یا غیردولتی نیز گاهی حاصل تجربیات خود را در قالب مصاحبه‌ها یا نوشتارها منتشر کرده‌اند. وقف و مسائل مربوط به آن، مدیریت امور خیریه و نیز مسائل مربوط به فعالیت‌های داوطلبانه شاید بیشترین حجم این آثار و تولیدات را به خود اختصاص می‌دهد.

اما واقعیت این است که به دلیل آنکه رشته مستقلی با عنوان امور خیر و فعالیت‌های داوطلبانه در مراکز علمی و دانشگاهی کشور وجود ندارد و به عبارت دیگر این‌گونه مطالعات، مطالعات بین رشته‌ای به حساب می‌آید، تولیدات علمی کشور در حوزه امور خیریه، تولیدات گسترده و در خوری نیست.

به طور طبیعی ورود جمع ارجمندی که طراحی و اجرای اولین همایش ملی خیرماندگار را برعهده داشته‌اند، یک ورود کلی و عام بوده است.اقتصاد، مدیریت، آموزش، فرهنگ، اجتماع و فقه و حقوق زمینه‌های کلی هستند که برای دوره اول برگزاری این همایش در نسبت با امورخیر مورد توجه و تأمل قرار گرفته‌اند.

هرکدام از این حوزه‌ها خود مستقلاً می‌توانند و باید که موضوع یک همایش ملی و یا سلسله همایش‌های علمی قرار گیرند.ضمن آنکه حوزه‌های دیگری از علوم نیز هست که می‌توانستند مورد توجه باشند.به هرحال برای ورود علمی به موضوع گسترده امورخیریه در ایران و جهان باید از جایی آغاز کرد و شاید بهترین آغاز کاویدن موضوع در حد همین همایش باشد.

لاجرم چنانکه به توفیق الهی برگزاری دوره‌های آتی این رویداد علمی میسر شود، پژوهش‌های مستقلی در هریک از این عرصه‌ها و تناسب و تعادل آن با حوزه امورخیریه با دقت و حوصله بیشتری امکان‌پذیر خواهد بود.

۲)برگزاری این همایش چندان که انتظار می‌رود بر آینده تلاش جمعی از دانشگاه‌ها، انجمن‌های علمی مؤسسات و مراکز و حمایت برخی از دستگاه‌های اجرایی مرتبط است.

به همان میزان که در انجام کارهای علمی و پژوهشی درباره امور خیریه در ایران عقب افتاده‌ایم، نیازمند همگرایی و همکاری هستیم.به نظر می‌رسد برای رسیدن یه مقصود در این‌باره باید بخشی از توان علمی و پژوهشی کشور به این حوزه منصرف شود و در کنار آن باید که خیرین گرامی، مؤسسات و مراکز خیریه بخشی از توان و اعتبار خود را برای توسعه پژوهش‌های علمی درباره امور خیریه در ایران اختصاص دهند. دست یافتن به تجربه‌های موفق در داخل و خارج از کشور و بررسی عالمانه آن‌ها و فراهم کردن فهرستی از مدل‌های سودمند و کارآمد برای مصرف منابع خیریه در اولویت‌دارترین موضوعات، یکی از مهم‌ترین دستاوردهای این هم‌افزایی خواهد بود.

۳) به درستی از سر خیرخواهی این پرسش باقی‌ است که چه کنیم که برگزاری چنین همایش‌های علمی در عمل سودمند افتد؟ کار خیر، عمل صالح خیرمندان است بی‌تردید این انتظار وجود دارد که بیشترین تلاش‌ها در این راه مصروف شود که دستاوردهای علمی چنین همایشی در فرایند فعالیت‌های خیر کشور مؤثر واقع شود نخستین تدبیر را برگزارکنندگان به شیرینی به‌کار بسته‌اند، در همایش علاوه بر مقالات علمی، ایده‌ها و تجربه‌های موفق کار خیر نیز ارائه می‌شود. تدبیرهای بیشتر و بهتر را باید در ادامه راه و استمرار آن جستجو کرد. شرح آرزومندی برای توسعه و ارتقاء علمی فعالیت‌های خیرخواهانه در ایران عزیز اسلامی را می‌توان در این بیت لطیف از وحشی بافقی زمزمه کرد:

به راه این امید پیچ در پیچ/ مرا لطف تو می‌باید دگر هیچ