نمایش مبدأ برای انفاق در نهج البلاغه



==نام کتاب==
انفاق
==نویسنده==
جواد محدثی
==نوبت چاپ==
ششم/1392
==تعداد صفحات==
56 صفحه
==ناشر==
[[بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی]]
==معرفی اجمالی==
[[تصویر:انفاق در نهج البلاغه.رو.jpg|اصلی|راست|قاب|تصویر روی جلد]]
[[تصویر:انفاق در نهج البلاغه.پش.jpg|اصلی|چپ|قاب|تصویر پشت جلد]]
'''چگونه می توان در این دنیا بهشت را به دست آورد؟'''

پرسشی است که نویسنده کتاب [[جناب حجت الاسلام و المسلمین جواد محدثی]] در سرآغاز کتاب مطرح می کنند و در ادامه پاسخ آن را می آورند.

« کار نیک، [[احسان]] به مردم، خدمت صادقانه به دیگران، لذت بردن از کمک رسانی به محتاجان، ابزار و مصالحی است که سرای [[آخرت]] را برای [[انسان]] بنیان می نهد» 

نویسنده این توفیق را لطفی الهی دانسته و اضافه می کند کسی که توفیق خدمت و [[احسان]] به دیگران دارد، حس حیات و عصب انسانیت او زنده و فعال است و از این خدمت لذت روحی می برد و به خدا نزدیک می شود.

« خوشا پیشتازان میدان این مسابقه که گوی احسان و نیکی به مردم را از رقیبان می ربایند ... و در دفتر [[احسان]] و [[انفاق]]، امتیازات بیشتری برای خود ثبت می کنند»

موضوع این کتاب بررسی مسأله [[انفاق]] از ابعاد مختلف و از دیدگاه [[نهج البلاغه]] است. 

آزمایش الهی با مال، انفاق به عنوان یک سرمایه گذاری با سود چند برابر، [[انفاق]] تبدیل دنیا به [[آخرت]]، سپرده گذاری نزد [[خدا]]، ره توشه [[آخرت]]، اصلاح فرد و جامعه، مبارزه با خصلت [[بخل]] به عنوان یک عامل بازدارنده در [[انفاق]]، افزایش روزی با [[انفاق]] در راه [[خدا]]، عواقب خطرناک بنده ثروتمند بی خیر و [[احسان]] و [[ادب]] و آداب [[انفاق]] از عناوین تبیین شده در کتاب می باشد.

جناب [[حجت الاسلام جواد محدثی]] کتاب را با سخن آخر به پایان می برند که جملاتی از آن انتخاب و از نظر می گذرد.

«[[احسان]] کار خداست، از دیرباز تاکنون و همیشه.

نیکوکاران نیز به خدا اقتدا می کنند و رأفت را در دل و جان خودشان می رویانند، تا بندگان خدا از این چشمه مهر بنوشند.

آتش [[حرص]] [[انسان]] خاموش نشدنی است و حرص را تا نسوزاند، فرو نمی نشیند. اما گنج قناعت سرمایه ای پایان ناپذیر است و بندگان قانع به تعبیر [[امیرالمؤمنین]] [[امام علی علیه السلام]] در حد نیاز و گذران امور، مصرف و خرج خود می کنند و افزون بر نیاز را [[انفاق]] می کنند.

[[انسان]] امانتداری است که ودایع الهی به او سپرده می شود و امتحان می دهد. مواد این امتحان عبارت است از: [[احسان]]، [[صدقه]]، [[انفاق]]، [[نذر]]، [[وقف]]، [[زکات]]، [[خمس]]، [[خیرات و مبرات]]، [[وصیت به ثلث]]، [[سخاوت وکرم]]، [[صله رحم]]، [[اطعام]] و...

[[انفاق]] و [[احسان]] راهی است که به [[بهشت]] منتهی می شود، به شرط آن که از پرتگاه های [[ریا]]، [[منت]]، [[تحقیر]]، [[غرور]] و [[عجب]]، به سلامت بگذریم»       

[[محمد خلیلیان]]

[[رده:خیریه ها]]