آثار افتراء
افترا به خداوند، پیامبران ، مؤمنان و بی‌گناهان از نگاه قرآن آثار و پیامدهایی دارد که متوجه افترازننده در دنیا و آخرت است.
محتویات
هلاکت دنیوی
۱. هلاکت دنیوی: افترای به خداوند گاهی موجب هلاکت افترا زننده در دنیا می‌گردد، چنان‌که موسی (علیه السلام)در آیه ۶۱ سوره طه
[۱]
فرعون و پیروانش را از افترا ی به خداوند برحذر داشته و پیامد آن را نابودی آنان در دنیا دانسته است
[۲]
[۳]
- «قالَ لَهُم موسی وَیلَکم لا تَفتَروا عَلَی اللّهِ کذِبـًا فَیسحِتَکم بِعَذاب و قَد خابَ مَنِ افتَری».
لعن خداوند
۲. لعن و نفرین خداوند: افترای بر خداوندظلم است و لعن و نفرین الهی را در پی دارد: «و مَن اَظلَمُ مِمَّنِ افتَری عَلَی اللّهِ کذِبـًا ... اَلا لَعنَةُ اللّهِ عَلَی الظّــلِمین»،
[۴]
در آیه ۳۰ سوره توبه
[۵]
نیز آن دسته از اهل کتاب را که بر خدا افترا زده و عزیر ومسیح را فرزند خدا دانستند مورد لعن و نفرین قرار داده است:«قـتَلَهُمُ اللّهُ اَنّی یؤفَکون» افترازنندگان به زنان پاکدامن نیز مورد لعن خدا در دنیا و آخرت قرار خواهند گرفت:«اِنَّ الَّذینَ یرمونَ المُحصَنـتِ ... لُعِنوا فِی‌الدُّنیا والأخِرَة».
[۶]
لعن خدا همان دور کردن افترا زننده از رحمت خویش است.
[۷]
محرومیت از هدایت
۳. محرومیت از رستگاری و هدایت: کسانی که به خداوند افترا زنند رستگار نخواهند شد: «اِنَّ الَّذینَ یفتَرونَ عَلَی اللّهِ لا یفلِحون»؛
[۸]
[۹]
[۱۰]
[۱۱]
و نیز از هدایت الهی محروم خواهند بود: «فَمَن اَظلَمُ مِمَّنِ افتَری عَلَی اللّهِ کذِبـًا ... اِنَّ اللّهَ لا یهدِی القَومَ‌الظّــلِمین».
[۱۲]
[۱۳]
خسران در دنیا و آخرت
۴. خسران در دنیا و آخرت: کسانی که مرتکب افترای بر خداوند و پیامبران او شده‌اند از زیانکاران‌اند: «قَد خَسِرَ الَّذینَ ... حَرَّموا ما رَزَقَهُمُ اللّهُ افتِراءً عَلَی اللّه».
[۱۴]
[۱۵]
[۱۶]
[۱۷]
علت خسران افتراء زنندگان
اینان بدان سبب زیان دیده‌اند که با افترای به خداوند هدایت الهی را به ضلالت بدل کرده و سرای باقی را با دنیای فانی معاوضه کرده و اندوخته‌های خود از متاع و ریاست دنیا را نیز از دست داده‌اند
[۱۸]
، افزون بر این در آخرت هم از زیانکاران، بلکه از زیانکارترین انسانها خواهند بود: «اُولـئِک الَّذینَ خَسِروا اَنفُسَهُم وضَلَّ عَنهُم ما کانوا یفتَرون لا جَرَمَ اَنَّهُم فِی الأخِرَةِ هُمُ الاَخسَرون»
[۱۹]
این افراد نسبت به دیگر گناهکاران زیانکارترند، زیرا با افترای به خدا و کفر ورزیدن، راه رهایی از آتش جهنم را بر خود مسدود ساخته‌اند.
[۲۰]
غضب الهی
۵ . غضب الهی: افترای به خداوند غضب الهی و ذلت در زندگی دنیا را در پی خواهد داشت: «اِنَّ الَّذینَ اتَّخَذوا العِجلَ سَینالُهُم غَضَبٌ مِن رَبِّهِم وذِلَّةٌ فِی‌الحَیوةِ الدُّنیا وکذلِک نَجزِی المُفتَرین»
[۲۱]
افترای پیروان موسی به خداوند، پرستش گوساله و اِله قرار دادن آن بود.
[۲۲]
و مراد از غضب خداوند و ذلت در دنیا، گرفتار شدنشان به قتل، اسارت، نابودی و آوارگی است
[۲۳]
[۲۴]
[۲۵]
، گرچه ممکن است مراد از غضب، عذاب آخرت باشد.
[۲۶]
عذاب اخروی
۶ . عذاب اخروی: خداوند در آیاتی چند افترازنندگان را به عذاب اخروی تهدید کرده است؛ در آیه ۱۳۸ سوره انعام [۲۷]می‌گوید: ما جزای آنان را در قیامت خواهیم داد: «سَیجزیهِم بِما کانوا یفتَرون»، و در آیه‌ای دیگر آمده است که ما از افترای اینان خواهیم پرسید: «و لیسـلنّ یوم القیـمة عمّاکانُوا یفترون»؛
[۲۸]
[۲۹]
شهادت اعضاء بدن در قیامت
همچنین کسانی که به زنان پاکدامن افترا زنند در قیامت گرفتار عذابی عظیم خواهند شد و در آن روز زبانها، دستها و پاهایشان بر آنچه در دنیا انجام داده‌اند شهادت داده و خداوند به طور کامل جزایشان را خواهد داد: «اِنَّ الَّذینَ یرمونَ المُحصَنـتِ الغـفِلـتِ المُؤمِنـت ... لَهُم عَذابٌ عَظیم یومَ تَشهَدُ عَلَیهِم اَلسِنَتُهُم واَیدیهِم واَرجُلُهُم بِما کانوا یعمَلون یومَئِذ یوَفّیهِمُ اللّهُ دینَهُمُ الحَقَّ»
[۳۰]
جهنم جایگاه افتراء زنندگان
سپس در آیاتی دیگر جایگاه این افراد را جهنم دانسته است: «لا جرم أنّ لهم النّار»،
[۳۱]
[۳۲]
که در آن عذاب آتش سوزان
[۳۳]
[۳۴]
، عذاب دردناک
[۳۵]
، عذاب شدید
[۳۶]
[۳۷]
و عذاب خوارکننده
[۳۸]
را خواهند چشید؛ عذابی که برای آنان چند برابر خواهد بود: «یضـعَفُ لَهُمُ العَذاب».
[۳۹]
منبع
دانشنامه موضوعی قرآن
