آثار افتراء

از ویکی خیر
نسخهٔ تاریخ ‏۷ دسامبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۳:۳۴ توسط Wikikhair (بحث | مشارکت‌ها) آثار افتراء» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)))
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری، جستجو

افترا به خداوند، پیامبران ، مؤمنان و بی‌گناهان از نگاه قرآن آثار و پیامدهایی دارد که متوجه افترازننده در دنیا و آخرت است.

هلاکت دنیوی

۱. هلاکت دنیوی: افترای به خداوند گاهی موجب هلاکت افترا زننده در دنیا می‌گردد، چنان‌که موسی (علیه السلام)در آیه ۶۱ سوره طه [۱] فرعون و پیروانش را از افترا ی به خداوند برحذر داشته و پیامد آن را نابودی آنان در دنیا دانسته است [۲] [۳]

«قالَ لَهُم موسی وَیلَکم لا تَفتَروا عَلَی اللّهِ کذِبـًا فَیسحِتَکم بِعَذاب و قَد خابَ مَنِ افتَری».

لعن خداوند

۲. لعن و نفرین خداوند: افترای بر خداوندظلم است و لعن و نفرین الهی را در پی دارد: «و مَن اَظلَمُ مِمَّنِ افتَری عَلَی اللّهِ کذِبـًا ... اَلا لَعنَةُ اللّهِ عَلَی الظّــلِمین»، [۴] در آیه ۳۰ سوره توبه [۵] نیز آن دسته از اهل کتاب را که بر خدا افترا زده و عزیر ومسیح را فرزند خدا دانستند مورد لعن و نفرین قرار داده است:«قـتَلَهُمُ اللّهُ اَنّی یؤفَکون» افترازنندگان به زنان پاکدامن نیز مورد لعن خدا در دنیا و آخرت قرار خواهند گرفت:«اِنَّ الَّذینَ یرمونَ المُحصَنـتِ ... لُعِنوا فِی‌الدُّنیا والأخِرَة». [۶] لعن خدا همان دور کردن افترا زننده از رحمت خویش است. [۷]

محرومیت از هدایت

۳. محرومیت از رستگاری و هدایت: کسانی که به خداوند افترا زنند رستگار نخواهند شد: «اِنَّ الَّذینَ یفتَرونَ عَلَی اللّهِ لا یفلِحون»؛ [۸] [۹] [۱۰] [۱۱] و نیز از هدایت الهی محروم خواهند بود: «فَمَن اَظلَمُ مِمَّنِ افتَری عَلَی اللّهِ کذِبـًا ... اِنَّ اللّهَ لا یهدِی القَومَ‌الظّــلِمین». [۱۲] [۱۳]

خسران در دنیا و آخرت

۴. خسران در دنیا و آخرت: کسانی که مرتکب افترای بر خداوند و پیامبران او شده‌اند از زیانکاران‌اند: «قَد خَسِرَ الَّذینَ ... حَرَّموا ما رَزَقَهُمُ اللّهُ افتِراءً عَلَی اللّه». [۱۴] [۱۵] [۱۶] [۱۷]

علت خسران افتراء زنندگان

اینان بدان سبب زیان دیده‌اند که با افترای به خداوند هدایت الهی را به ضلالت بدل کرده و سرای باقی را با دنیای فانی معاوضه کرده و اندوخته‌های خود از متاع و ریاست دنیا را نیز از دست داده‌اند [۱۸] ، افزون بر این در آخرت هم از زیانکاران ، بلکه از زیانکارترین انسان ها خواهند بود: «اُولـئِک الَّذینَ خَسِروا اَنفُسَهُم وضَلَّ عَنهُم ما کانوا یفتَرون لا جَرَمَ اَنَّهُم فِی الأخِرَةِ هُمُ الاَخسَرون» [۱۹] این افراد نسبت به دیگر گناهکاران زیانکارترند، زیرا با افترا ی به خدا و کفر ورزیدن، راه رهایی از آتش جهنم را بر خود مسدود ساخته‌اند. [۲۰]

غضب الهی

۵ . غضب الهی: افترای به خداوند غضب الهی و ذلت در زندگی دنیا را در پی خواهد داشت: «اِنَّ الَّذینَ اتَّخَذوا العِجلَ سَینالُهُم غَضَبٌ مِن رَبِّهِم وذِلَّةٌ فِی‌الحَیوةِ الدُّنیا وکذلِک نَجزِی المُفتَرین» [۲۱] افترای پیروان موسی به خداوند، پرستش گوساله و اِله قرار دادن آن بود. [۲۲] و مراد از غضب خداوند و ذلت در دنیا ، گرفتار شدنشان به قتل ، اسارت ، نابودی و آوارگی است [۲۳] [۲۴] [۲۵] ، گرچه ممکن است مراد از غضب ، عذاب آخرت باشد. [۲۶]

عذاب اخروی

۶ . عذاب اخروی: خداوند در آیاتی چند افترازنندگان را به عذاب اخروی تهدید کرده است؛ در آیه ۱۳۸ سوره انعام [۲۷] می‌گوید: ما جزای آنان را در قیامت خواهیم داد: «سَیجزیهِم بِما کانوا یفتَرون»، و در آیه‌ای دیگر آمده است که ما از افترا ی اینان خواهیم پرسید: «و لیسـلنّ یوم القیـمة عمّاکانُوا یفترون»؛ [۲۸] [۲۹]

شهادت اعضاء بدن در قیامت

همچنین کسانی که به زنان پاکدامن افترا زنند در قیامت گرفتار عذابی عظیم خواهند شد و در آن روز زبان ها، دستها و پاهایشان بر آنچه در دنیا انجام داده‌اند شهادت داده و خداوند به طور کامل جزایشان را خواهد داد: «اِنَّ الَّذینَ یرمونَ المُحصَنـتِ الغـفِلـتِ المُؤمِنـت ... لَهُم عَذابٌ عَظیم یومَ تَشهَدُ عَلَیهِم اَلسِنَتُهُم واَیدیهِم واَرجُلُهُم بِما کانوا یعمَلون یومَئِذ یوَفّیهِمُ اللّهُ دینَهُمُ الحَقَّ» [۳۰]

جهنم جایگاه افتراء زنندگان

سپس در آیاتی دیگر جایگاه این افراد را جهنم دانسته است: «لا جرم أنّ لهم النّار»، [۳۱] [۳۲] که در آن عذاب آتش سوزان [۳۳] [۳۴] ، عذاب دردناک [۳۵] ، عذاب شدید [۳۶] [۳۷] و عذاب خوارکننده [۳۸] را خواهند چشید؛ عذابی که برای آنان چند برابر خواهد بود: «یضـعَفُ لَهُمُ العَذاب». [۳۹]

منبع

دانشنامه موضوعی قرآن


پانویس

  1. طه/سوره۲۰، آیه۶۱.
  2. مجمع البیان، ج۷، ص۳۰.
  3. تفسیر قرطبی، ج۱۱، ص۱۴۴.
  4. هود/سوره۱۱، آیه۱۸.
  5. توبه۹/سوره، آیه۳۰.
  6. نور/سوره۲۴، آیه۲۳.
  7. مجمع‌البیان، ج۷، ص۲۳۵.
  8. نحل/سوره۱۶، آیه۱۱۶.
  9. انعام/سوره۶، آیه۲۱.
  10. یونس/سوره۱۰، آیه۱۷.
  11. یونس/سوره۱۰، آیه۶۹.
  12. انعام/سوره۶، آیه۱۴۴.
  13. صفّ/سوره۶۱، آیه۷.
  14. انعام/سوره۶، آیه۱۴۰.
  15. اعراف/سوره۷، آیه۵۳.
  16. هود/سوره۱۱، آیه۲۱.
  17. طه/سوره۲۰، آیه۶۱.
  18. روح المعانی، مج۷، ج۱۲، ص۴۸.
  19. هود/سوره۱۱، آیه۲۲-۲۱.
  20. المیزان، ج۱۰، ص۱۹۲.
  21. اعراف/سوره۷، آیه۱۵۲.
  22. مجمع‌البیان، ج۴، ص۳۶۶.
  23. الکشاف، ج۲، ص۱۶۲.
  24. مجمع‌البیان، ج۴، ص۳۶۶.
  25. المیزان، ج۸، ص۲۵۳.
  26. المیزان، ج۸، ص۲۵۳.
  27. انعام/سوره۶، آیه۱۳۸.
  28. عنکبوت/سوره۲۹، آیه۱۳.
  29. نحل/سوره۱۶، آیه۵۶.
  30. نور/سوره۲۴، آیه۲۵-۲۳.
  31. نحل/سوره۱۶، آیه۶۲.
  32. زمر/سوره۳۹، آیه۶۰.
  33. آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۸۱.
  34. یونس/سوره۱۰، آیه۷۰.
  35. مائده/سوره۵، آیه۷۳.
  36. یونس/سوره۱۰، آیه۶۸.
  37. یونس/سوره۱۰، آیه۷۰.
  38. انعام/سوره۶، آیه۹۳.
  39. هود/سوره۱۱، آیه۲۰.