احیاء در فقه

احیاء به معنی زنده کردن می باشد.

نحوه احیاء اشیاء

احیای هر چیز متناسب با آن چیز است. از این رو، بر حسب متعلق آن، تفاوت می‏کند.

موارد کاربرد احیاء در فقه

عنوان احیاء در فقه، در مورد شب زنده‏داری (تهجد) و آباد کردن زمین موات (احیاء موات) به کار رفته است.

منبع

فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۳۱۱.