اهانت
عنوان اهانت ،در کتب قواعد فقهی تحت عنوان «قاعده حرمت اهانت محترمات» و به مناسبت، در باب هاى مختلف فقهى آمده است.
تعریف اهانت
یعنی خوار کردن.اهانت در اصطلاح، عبارت است از خوار و تحقیر کردن کسى یا چیزى با گفتار یا کردار. .
ملاک اهانت
اهانت در افعال مشترک که قابلیّت اهانت بودن و غیر اهانت بودن را دارد، با قصد، محقّق مى‌شود مانند پشت کردن به ضریح امام علیه السّلام یا دراز کردن پا به سمت قرآن. چنین افعالى اگر به قصد اهانت سر زند، توهین به شمار مى‌رود، ولى در کردارهایى که بر حسب عرف و عادت در مقام اهانت به کار مى‌روند- مانند نجس کردن یا زیر پا نهادن قرآن- بدون قصد نیز محقّق مى‌شود. [۱] [۲]
حکم اهانت
۱)حکم اهانت بر حسب موارد آن، مختلف است. اهانت نسبت به آنچه در شریعت، محترم شمرده شده است، حرام است، بلکه برخى مراتب آن، موجب کفر و ارتداد مى‌شود. [۳] ۲) اهانت به غیر محترم همچون کافر حربی، اهل بدعت، و متجاهر به فسق، جایز، بلکه نسبت به بدعت گذار، مطلوب و پسندیده است. [۴]
منبع
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص۷۶۰-۷۶۱.
