تعریف تأمین مالی جمعی

به طور ساده تأمین مالی جمعی، کسب سرمایه مورد نیاز یک پروژه با یک بنگاه از یک گروه گسترده از افراد به جای گروه های حرفه ای (مثل بانک یا فرشتگان کسب و کار) است (کلیمان، ۲۰۰۸).

در روش های مرسوم افراد سرمایه مالی را به صورت غیر مستقیم از پس انداز ها به دست می آورند. چرا که بانک به عنوان واسطه بین آنها که پول دارند و آنها که نیاز به پول دارند عمل می کند.

اما تأمین مالی جمعی در تضاد با این حالت قرار دارد چرا که فرآیند کسب سرمایه بدون هیچ واسطه ای انجام می پذیرد: کارآفرینان از جمعیت بهره برداری کرده و به صورت مستقیم از آنها پول دریافت می کنند و روش مرسوم ارتباطی آنها هم اینترنت است.

لمبرت و شواینباخر المبرت و همکاران، ۲۰۱۰)

تعریف تامین مالی کلیمان را توسعه داده و آنها را اینگونه بیان کردند "یک فراخوان عمومی، اساسا از طریق اینترنت، برای فراهم آوردن منابع مالی خود، به شكل اعانه یا در ازای دریافت پاداش و یا حق رای برای حمایت از ابتکارات یا مقاصد خاص".

سرمایه گذاران اصلی و بانک ها معمولا در مراحل رشد یافته شرکت ها، آنها را تامین مالی می کنند و شرکت هایی که تازه شروع به کار کرده اند باید از طرق دیگر مثل جذب سرمایه از سرمایه گذاران پراکنده، فامیل، دوستان و... استفاده نمایند و اگر این سرمایه ها کافی نباشد، یک شکاف مالی در تامین مالی این گونه شرکت ها ایجاد می شود.

تأمین مالی جمعی راهی است که می تواند این شکاف را پر کند. در شکل ۳-۱ نشان داده شده است.

یکی از ابتکارات قابل توجه در زمینه تأمین مالی کسب و کارهای کارآفرینانه که به طور خودجوش با استفاده از برنامه های اجتماعی بوجود آمده و بویژه برای مراحل نوزادی و نوپایی بسیار مناسب است، کرادفاندینگ (تأمین مالی جمعی اجمع سپاری مالی است. این روش تأمین مالی، حاصل پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات از طریق وب ۲ و ایجاد زمینه مبادله وجوه در بستر اینترنت، برای جمع آوری وجوه جماعت انبوه مردم از گوشه و کنار جهان است که گونه ای از نوآوری های باز و

اجتماعی به شمار می رود. ساده شده این فرآیند نوآورانه مردم نهاد به این صورت است که فرد متقاضی وجوه، برنامه خود را در درگاه واسطه اینترنتی)

تأمین مالی جمعی مطرح می کند.

اگر این برنامه از دید مخاطبین خود (معمولا از سراسر جهان) که امکان بحث و بررسی در مورد برنامه برای آنها فراهم است، قابل قبول باشد، صدها و گاهی هزاران نفر مقادیر نسبتا اندکی را برای پشتیبانی از برنامه پرداخت می کنند.

جمع این مبالغ برای راه اندازی و اجرای برنامه، به اندازه کافی بزرگ خواهد بود. موارد موفقیت آمیز فراوانی از ایجاد کسب و کارهای جدید و یا توسعه کسب و کارهای موجود وجود دارد.

بازیگران اصلی در تأمین مالی جمعی شامل گیرندگان سرمایه (افراد خصوصی و یا شرکتها)، سرمایه گذاران (جمع، افراد) و واسطه ها (معمولا بستر نرم افزاری تأمین مالی جمعی) هستند.

یک بستر تأمین مالی جمعی غیر مستقیم در چندین گام قابل تشخیص است (شکل ۲-۳).

بدین ترتیب که کسانی که در جستجوی سرمایه ها هستند، درخواستی را در بستر نرم افزاری تأمین مالی جمعی ثبت می کنند که این درخواست شامل اطلاعاتی در خصوص پروژه، شرکت و طرح ریزی مالی است.

کاربران ثبت نام شده نیز به این اطلاعات دسترسی دارند. از طریق بستر نرم افزاری قراردادی بین سرمایه گذاران و گیرندگان سرمایه منعقد می شود و سرمایه گذار مبلغ مشخصی را از حساب بانکی خود (تراکنش بانکی) و یا از طریق ارایه دهندگان میکرو پرداخت ها (مثل پی پال) به بستر نرم افزاری می دهند. بستر نرم افزاری نیز مبلغ پرداخت شده را به صورت کنترل شده و از طریق یک متولی به گیرنده سرمایه می دهد. (شکل3-۲)

پانویس