خورموج

قدمت این شهر به قبل از اسلام بر می‌گردد و وجود آثار و ابنیه تاریخی در این شهر حکایت از قدمت باستانی آن دارد. آثاری همچون بارگاه میرارم بن سام بن نوح، نوه نوح، باقیمانده‌های شهر باستانی خورموج و قلعه محمد خان دشتی. در مورد وجه تسمیه آن گفته می‌شود که «خورموج» از دو بخش خور و موج تشکیل شده است که خور مخفف خورشید و موج یا موچ یامچ یعنی نخل. یعنی خورموج به معنی شهر نخل و خورشید است.خورموج معانی دیگری هم دارد ، کلمه خور به معنی اب راه است یا جایی که از ان اب می گذرد که این کلمه ریشه ای عربی داردو موج هم که پر واضح است کلمه ای عربیست مثل امواج البحری یعنی امواج دریایی .از این نوع کلمه در شهرهای عربی به وفور یافت می شود مثل :خورفکان و خوردوبی.

بزرگان زیادی در این منطقه رشد یافته و به درجات عالی علمی فرهنگی هنری دست یافته اند. افرادی چون میرزا محمد جعفر خان حقایق نگار خورموجی (کسی که مرگ امیر کبیر را فاش کرد)، علی دشتی، فایز دشتی و محمد خان دشتی.