سرمایه اجتماعی مسیر راهبردی سازمانها برای توسعه خیریه ها و کار خیر
چکیده
سرمایه اجتماعی از اواخر قرن 19 از اقتصاد وارد علوم سیاسی و اجتماعی شده و بوردیو ،جامعه شناس فرانسوی در تعریف این مفهوم معتقد است که سرمایه اجتماعی از تعهدات و وظایف و مسئولیتهای اجتماعی (پیوندها و روابط اجتماعی) تشکیل می شود که تحت شرایط خاص قابل تبدیل شدن به سرمایه اقتصادی می باشد. وی سرمایه اجتماعی را شبکه نسبتا با دوامی از روابط کمابیش نهادینه شده توام با شناخت و تعهدات از جمله اعتماد متقابل تعریف می کند که به عنوان منابع بالفعل و یا بالقوه موجبات لازم تسهیل کنش های فردی و جمعی کنشگران را فراهم می سازد و هدف آن رسیدن به سرمایه اقتصادی است . از سوی دیگر کلمن سرمایه اجتماعی را نوعی فرصت پدید آمده از طریق کار کردش می داند که برای دولت ( بعنوان مثال وزارت بهداشت ) می تواند از کاربست سرمایه اجتماعی چهارچوبی فرابخشی وتسهیل کننده کنش های جمعی برای پیشبرد استراتژیها و راهبردهای اساسی نظام (وزارت بهداشت ) متصور شود . همچنین بر اساس تحقیقات یک پژوهشگر دینی، سرمایه اجتماعی در اندیشه امام علی (ع) شامل نظام اعتماد و مجموعه ای از ابعاد مختلف از جمله اخلاق گرایی ، رضایت عمومی، بستگی متقابل و روابط اجتماعی است . بیشینه کارآیی سرمایه اجتماعی با همسو سازی الویتهای نظام حاکم (وزارت بهداشت) و خیرین و مردم شکل می گیرد و این موضوع جزء الویتهای راهبردی مدیریت ارشد نهاد ها در احیای فعالیت اجتماعی می باشد. با توجه به نقشه راه ، دور از ذهن نیست چنانچه اعتماد اجتماعی شرکاء و مدیران که با همدلی و همزبانی زمینه ساز توسعه سرمایه اجتماعی می شود تحقق عینی تر یابد .و بر اساس نظریه آدام اسمیت که اعتماد و سرمایه اجتماعی را روان کننده حرکت اقتصادی بازار ( بنگاه اقتصادی مشتری مداری) می داند، وزارت بهداشت در بسترهای اقتصادی خود نیز بهتر از گذشته به مسیر توسعه ای خود ادامه می دهدو رابطه ذیل در سازمان نیز عملیاتی می شود : اعتماد اجتماعی * فعالیت داوطلبانه = سرمایه اجتماعی
کلیدواژه ها:سرمایه اجتماعی خیریه ها پیوند عینی ذهنی
