نقش مددکاری اجتماعی در سازماندهی و ارتقا فعالیت های خیریه
چکیده
مقدمه از هنگامی که زندگی اجتماعی بشر آغاز شده است، مددکاری و یاری رساندن انسان ها به یکدیگر نیز شکل گرفته است. مطالعه تاریخ مددکاری اجتماعی نشان می دهد در ابتدا مددکاری بر اساس رضایت شخصی، انگیزه خیرخواهی و همدردی بوده و فعالیت ها متکی بر شخص و نه قائم به نهاد و بدون برنامه و غیر حرفه ای بوده است و طی سالها در راستای علمی شدن و حرفه ای شدن گام برداشته است. آگاهی افراد مرفه از کاستی های موجود در جوامع نیز موجب گردیده تا آنها هم برای هر مشکلی که مشاهده یا درک می کنند گام بردارند و موسسات خیریه و داوطلبانه شکل بگیرد. به نظر می رسد در راستای همسو نمودن فعالیت های این دو گروه و نظام مند نمودن ارتباط آنها اقدامات قابل توجه صورت نگرفته است. روش این مطالعه به روش کتابخانه ای انجام شده است. محقق با مراجعه به منابع به دست آمده از جستجوی بانک های اطلاعاتی معتبر، مطالب مهم و مورد نیاز خود را به روش فیش برداری و با ذکر دقیق منبع استخراج و در نگارش این مطالعه به کار گرفته است. نتیجه ارزش های مددکاری اجتماعی و نیکوکاری روی اصول دموکراسی و حقوق بشر پایه گذاری شده و هدفشان توسعه یک جامعه منسجم است. امور خیریه ای بخشی از مددکاری اجتماعی است به این معنا که امور خیریه یکی از ابزاری هایی است که مددکاری اجتماعی در انجام ماموریتش می تواند از آن بهره مند گردد. مددکاری اجتماعی به عنوان یک حرفه یاورانه از یک سو از طریق ارزیابی نیازها و شرایط افراد و الویت بندی آنها و ارائه آن به بخش خیریه، از سوی دیگر با آموزش به منظور تقویت روحیه عدالت خواهی، ارتقا انسجام اجتماعی و تقویت اعتماد اجتماعی در جامعه و برنامه ریزی و انتقال مسئولیت به شهروندان می تواند در توسعه امور خیر و فعالیت های داوطلبانه و همچنین نظام مند شدن فرآیند آن نقش موثری ایفا نماید. موسسات خیریه و افراد نیکوکار و داوطلب نیز می توانند با قدرت، نفوذ، دانش و کمک های مادی و غیر مادی خود مددکاران اجتماعی را در جهت رفع مشکلات و بهبود شرایط جامعه یاری نمایند.
کلیدواژه ها: مددکاری اجتماعی، امور خیریه، نیکوکاری
