احیاء به معنی زنده کردن می باشد.
احیای هر چیز متناسب با آن چیز است. از این رو، بر حسب متعلق آن، تفاوت میکند.
عنوان احیاء در فقه، در مورد شب زندهداری (تهجد) و آباد کردن زمین موات (احیاء موات) به کار رفته است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۳۱۱.