تقوای عبادالرحمان (قرآن)

یرای متقین مصادیقی ذکر شده است که یکی از آنها بندگان خاص و خالص خداوند می‌باشند.

عبادالرحمان در قرآن

بندگان خالص خدا از جمله تقواپیشگان می باشند که در قرآن از آنها اسم برده شده است. وعباد الرحمـن... •(بندگان خاص خداوند رحمان، کسانی هستند که با آرامش و بی‌تکبّر بر زمین راه می‌روند؛ و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند و سخنان نابخردانه گویند، به آنها سلام می‌گویند و با بی‌اعتنایی و بزرگواری می‌گذرند.) والذین یقولون ربنا هب لنا من ازوجنا وذریـتنا قرة اعین واجعلنا للمتقین امامـا.• (و کسانی که می‌گویند: «پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مایه روشنی چشم ما قرارده، و ما را برای پرهیزگاران پیشوا گردان!») .راغب در مفردات مى‌گوید: وقتى مى گویند (فلان قرت عینه)، معنایش این است که: فلانى خوشحال و مسرور شد، و به کسى که مایه مسرت آدمى است نور چشم و قره عین گفته مى شود، همچنان که در قرآن کریم فرموده: قره عین لى و لک و نیز فرموده: (هب لنا من ازواجنا و ذریاتنا قرة اعین) بعضى از علما گفته‌اند: اصل این کلمه از (قر) به معناى خنکى و سردى گرفته شده و معناى (قرت عینه) این است که: دیدگانش خنک شد و از آن حرارتى که در اثر درد داشت، بهبودى یافت. بعضى دیگر گفته‌اند: از باب بهبودى یافتن از حرارت درد چشم نیست، بلکه از این بابت است که اشک شادى خنک، و اشک اندوه داغ است، و به همین جهت به کسى که به او نفرین مى‌کند مى‌گویند: خدا چشمش را داغ کند.

صفات ويژه بندگان خاص خدا

از اين آیات به بعد، بحث جامع و جالبى پيرامون صفات ويژه بندگان خاص پروردگار كه تحت عنوان «عباد الرحمان» آمده، مطرح مى‌شود، و در حقیقت تكميلى است براى آيات گذشته كه مشرکان لجوج، هنگامى كه نام خداوند رحمان برده مى‌شد، از سر استهزاء و غرور مى‌گفتند: رحمان چيست؟ و ديديم: قرآن ضمن دو آیه، خداوند «رحمان» را به آنها معرفى كرد. اكنون نوبت اين رسيده كه بندگان خاص اين خداوند «رحمان» را معرفى كند، جائى كه بندگان او اين قدر عالى مقام و با شخصيت‌اند، عظمت خداى رحمان را بهتر مى‌توان درك كرد. دوازدهمين ويژگى اين مؤمنان راستين، آن است كه: توجه خاصى به تربیت فرزند و خانواده خويش دارند، و براى خود در برابر آنها مسئوليت فوق‌العاده‌اى قائلند: «آنها پيوسته از درگاه خدا مى‌خواهند و مى‌گويند: پروردگارا از همسران و فرزندان ما كسانى قرار ده كه مايه روشنى چشم ما گردد»! «وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ». بديهى است منظور اين نيست كه: تنها در گوشه‌اى بنشينند و دعا كنند، بلكه دعا دليل شوق و عشق دروني شان بر اين امر است، و رمز تلاش و كوشش.

منبع

فرهنگ قرآن،مرکز فرهنگ و معارف قرآن،برگرفته از مقاله «تقوای عبادالرحمان»