تقوا و خداشناسی (قرآن)
از جلوه‌های تقواپیشگی خداشناسی انسان می‌باشد.
محتویات
زمینه شناخت خدا
تقوا و پارسایی، زمینه شناخت خدای یگانه، از رهگذر نشانه‌های خلقت در جهان است: ان فی اختلـف الیل والنهار وما خلق الله فی السمـوت والارض لایـت لقوم یتقون. مسلما در آمد و شد شب و روز، و آنچه خداوند در آسمانها و زمین آفریده، آیات (و نشانه‌هایی) است برای گروهی که پرهیزگارند (و حقایق را می‌بینند). [۱]
تفسیر آیه
«ان فی اختلاف اللیل و النهار و ما خلق الله فی السماوات و الارض» یعنی در تقدیری که خدای تعالی روی حکمت خود در ایندو انجام داده و افلاک و ستارگان ثابت و سیار در آسمان، و حیوان و گیاه و جماد و سایر انواع روزیها و نعمتهایی که در زمین قرار داده است. «لآیات لقوم یتقون» حجت ها و دلیل‌هایی است بر وحدانیت حق تعالی برای مردمی که از نافرمانی‌های خدا و گناهان پرهیز کنند و از عقاب او بترسند. و اینکه فقط مردمان پرهیزکار را نام برد و آنها را نشانه و دلیل بر این دسته از مردم دانست بدان جهت است که تنها مردمان پرهیزکار هستند که از آنها بهره‌مند شده و سودمند گردند. [۲] لآیات لقوم یتقون: هر آینه علامات و نشانه‌هائی است بر وجود صانع عالم و وحدت او و کمال علم و قدرت سبحانی برای گروهی که بترسند از عواقب احوال و خواتیم امور، یعنی از حال و مال و منال و معاذ و ملاذ خود بیاندیشند، و از رسوائی حشر ترسان باشند، و بدان سبب از معاصی اجتناب کنند زیرا اندیشه و خوف، باعث تفکر و تدبر، و آن موجب احتراز از محرمات و تدارک ما فات گردد. ابن عباس نقل نموده در سبب نزول این آیه شریفه که کفار گفتند: یا محمد، به ما آیتی بنما تا به تو ایمان آریم. حق تعالی این آیه نازل فرمود که این همه، آیات و حجج و دلایلند بر الهیت و وحدانیت من، ولکن برای کسانی که تامل و تفکر در آنها نموده و به وحدانیت و قدرت من، علم حاصل کنند. [۳]
منبع
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «خداشناسی».
پانویس
- ↑ یونس/سوره۱۰، آیه۶.
- ↑ مجمع البیان، طبرسی، ج۵، ص۱۵۸.
- ↑ تفسير اثنا عشري، شاه عبدالعظیمی، ج۵، ص۲۶۳.
