تقوا و رشد (قرآن)

خداوند در قرآن کریم اشاره به برخورداری حضرت یحیی علیه‌السلام از رشد و نمو به خاطر تقواپیشگی دارد.

برخورداری از رشد

تقوا و پرهیزکاری یحیی علیه‌السلام، زمینه برخورداری وی از رشد و کمال می‌باشد: یـیحیی خذ الکتـب بقوة وءاتینـه الحکم صبیـا• وحنانـا من لدنا وزکوة وکان تقیـا. ای یحیی! کتاب (خدا) را با قوت بگیر! و ما فرمان نبوت (و عقل کافی) در کودکی به او دادیم! و رحمت و محبتی از ناحیه خود به او بخشیدیم، و پاکی (دل و جان)! و او پرهیزگار بود! «زکوة» در اصل، نمو و رشد به دست آمده از برکت خداوند است. و حنانا من لدنا: ابن عباسو قتاده و حسن گویند: یعنی رحمت خویش را بر او نازل کردیم. جبائی گوید: یعنی قلب او را نسبت به مردم مهربان کردیم، تا آنها را به طاعت خدا دعوت کند. عکرمه گوید: یعنی محبت خود را به او دادیم. اصل این کلمه، به معنای شفقت و رقت است. حنین ناقه، یعنی اشتیاق شتر به فرزندش. از امام باقر علیه‌السّلام روایت شده است که: خداوند به او رحم کرد و هرگاه می‌گفت: «یا رب»، جواب می‌داد: لبیک! و زکاة: قتاده و ضحاک و ابن جریح گویند: یعنی به او عمل صالح و پاک بخشیدیم. حسن گوید: یعنی هر کس دینش را قبول کرد، پاک گردانیدیم. ابن عباس گوید: منظور طاعت خدا و اخلاص است. کلبی گوید: یعنی خداوند او را به پدر و مادرشصدقه داد. جبائی گوید: یعنی به وسیله ستایش، پاکی و خوبی او را آشکار ساختیم. و کان تقیا: او در پیشگاه خدا، مخلص و مطیع و متقی بود. او هرگز حتی فکر گناه هم نکرد. در اینجا خداوند می‌گوید: پاکی را ما به او بخشیدیم. در حالی که یحیی با مجاهدات و عبادات خود به مرتبه پاکی نائل آمد! پاسخ: منظور این است که از برکت الطاف خداوند، به پاکی نائل شده است. به خصوص که او هنوز کودکی خردسال بود. بعلاوه، وی از هدایت الهی برخوردار گشت.

منبع

فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «رشد».