ناپسندی حسد (قرآن)
حسد به معنای آرزو کردن زوال نعمت از کسی است که استحقاق آن را دارد. یکی از رذایل اخلاقی است، و امری ناپسند است.
فهرست مندرجات ۱ - ناپسند بودن حسدورزی
۱.۱ - حسد از صفات رذیله
۲ - ناپسندی حسد به دیگران
۲.۱ - زشتی حسد به دیگران
۳ - پانویس ۴ - منبع
ناپسند بودن حسدورزی[ویرایش]
حسدورزی، نسبت به دیگران ناپسند است. ومن شر حاسد اذا حسد. [۱] «و از شر هر حسودی هنگامی که حسد می ورزد.»
← حسد از صفات رذیله این آیه نشان می دهد که حسد از بدترین و زشت‌ترین صفات رذیله است، چرا که قرآن آن را در ردیف کارهای حیوانات درنده و مارهای گزنده، و شیاطین وسوسه‌گر قرار داده است. [۲]
ناپسندی حسد به دیگران[ویرایش]
حسادت، نسبت به عطا و فضل خداوند به دیگران امری ناپسند است. ام یحسدون الناس علی ما ءاتـهم الله من فضله فقد ءاتینا ءال ابرهیم الکتـب والحکمة وءاتینـهم ملکـا عظیمـا. [۳] «یا اینکه نسبت به مردم (پیامبر و خاندانش)، و بر آنچه خدا از فضلش به آنان بخشیده، حسد می ورزند؟ ما به آل ابراهیم، (که یهود از خاندان او هستند نیز،) کتاب و حکمت دادیم و حکومت عظیمی در اختیار آنها (پیامبران بنی اسرائیل) قرار دادیم.»
← زشتی حسد به دیگران قضاوتهای نادرست (یهود) از حسادت آنها نسبت به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و خاندانش سرچشمه می گیرد و به همین دلیل بی ارزش است، آنها بر اثر ظلم و ستم و کفران نعمت، مقام نبوت و حکومت را از دست دادند، و به همین جهت مایل نیستند این موقعیت الهی به دست هیچکس سپرده شود، و لذا نسبت به پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و خاندانش که مشمول این موهبت الهی شده اند حسد می ورزند، و با آن گونه قضاوتهای بی اساس می خواهند آبی بر شعله های آتش حسد خویش بپاشند (ام یحسدون الناس علی ما آتاهم الله من فضله). سپس می فرماید: چرا از اعطای چنین منصبی به پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و خاندان بنی هاشم تعجب و وحشت می کنید و حسد می ورزید در حالی که خداوند به شما و دودمان آل ابراهیم، کتاب آسمانی و حکمت و دانش و حکومت پهناوری (همچون حکومت موسی و سلیمان و داود) داد، اما متاسفانه شما مردم ناخلف آن سرمایه های معنوی و مادی پر ارزش را بر اثر شرارت و قساوت از دست دادید. [۴]
منبع==
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «ناپسندی حسد».
