تنزیه (قرآن)
تنزیه، از «نزه» و به معنای دوری در مکان و غیر آن است [۱]
محتویات
معنای تنزیه
وتنزیه دور داشتن شخص از زشتی [۲] (و در مورد خداوند ، دور داشتن و پاک دانستن او است از توصیف مشرکان، شبیه، شریک و نقایصی که در حق او روا نیست.) [۳] .در این مدخل از واژه‌های «سبحان» و مشتقات آن، «تعالی الله»، «قدوس»، «نقدس» و آنچه معنای تنزیه را می‌فهماند، استفاده شده است.
عناوین مرتبط
تنزیه شوندگان ( خدا ،عیسی علیه السلام،محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و یوسف علیه السلام) و تنزیه کنندگانخدا ( آسمان،اولواالالباب، علی علیه السلام، محمد صلی الله علیه وآله، موسی علیه السلام و یونس علیه السلام).
منبع
فرهنگ قرآن،مرکز فرهنگ و معارف قرآن،برگرفته از مقاله «تنزیه»
پانویس
- ↑ معجم مقاییس اللغة،ابن فارس، ج۵، ص۴۱۷، «نزه».
- ↑ لسان العرب،ابن منظور، ج۱۳، ص۵۴۸، «نزه».
- ↑ ترتیب العین، ج۳، ص۱۷۸۱، «نزه».
