حق غیبت

به حقّى كه بر اثر غيبت كسى براى غيبت شونده ايجاد مى‏‌شود حق غیبت می گويند که از آن در بابهايى نظير طهارت و تجارت سخن گفته‏‌اند.

دیدگاه فقهاءدر باره حق غیبت

از ديدگاه برخى، غيبت مسلمان سبب ثبوت حقّى عليهغيبت كننده و به نفع غيبت شونده مى‏‌شود كه عبارت است از وجوب حلالیت طلبيدن از او. بنابر اين، توبه به تنهايى موجب رهايى غيبت كننده از تبعات گناه غيبت نمى‌‏شود. ديدگاه مقابل آن، کفایت توبه و عدم وجوب درخواست حلالیت است. بنابر اين ديدگاه، بر اثر غيبت حقّى براى غيبت شونده ايجاد نمى‏‌شود، هرچندمستحب است غيبت كننده از او حلالیت بطلبد.

حلالیت طلبیدن حق است یا حکم شرعی

برخى گفته‏‌اند: وجوب حلالیت طلبيدن- بنابر قول به وجوب آن- نه از جهت ثبوت حقّى براى غيبت شونده، بلكه حکمی از جانب شارع است كه به جهت هتک آبروی غيبت شونده و ستمی كه به او رفته، شارع آن را بر غيبت كننده واجب كرده است بنابر قول به ثبوت حق غيبت به معناى خاص آن، كه در برابر حکم است ، حق ياد شده از حقوقى شمرده شده كه از جانب صاحب حق (غیبت شونده) قابل اسقاط است، ليكن قابل نقل و انتقال به ديگرى نيست.

منبع

فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج‌۳،ص۳۳۷-۳۳۸.