اخلاص در امر به معروف (قرآن): تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «قرآن کریم نیز به رعایت '''اخلاص در ادای فریضه امر به معروف''' تاکید دارد. ==مع...» ایجاد کرد) |
جز («اخلاص در امر به معروف (قرآن)» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان))) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۵ دسامبر ۲۰۱۵، ساعت ۰۶:۳۸
قرآن کریم نیز به رعایت اخلاص در ادای فریضه امر به معروف تاکید دارد.
محتویات
معنای لغوی امر
امر در لغت دو معنی دارد؛ یکی کار که جمع آن امور است [۱] و دیگری دستور و طلب که جمع آن اوامر است. [۲]
معنای لغوی معروف
معروف از ماده «عرف » به معنای شناخته شده [۳]
معنای اصطلاحی امر به معروف
امر در اصطلاح، اسمی است برای هر کاری که با عقل و شریعت نیکو شناخته شده [۴] پس امر به معروف یعنی فرمان دادن به نیکی.
اخلاص در امر به معروف
... الا من امر بصدقة او معروف... ومن یفعل ذلک ابتغاء مرضات الله فسوف نؤتیه اجرا عظیمـا. [۵] اساسا نجوا اگر در حضور جمعیت انجام پذیرد سوء ظن افراد را بر می‌انگیزد، و گاهی حتی در میان دوستان ایجاد بدبینی می‌کند، به همین دلیل بهتر است که جز در موارد ضرورت از این موضوع استفاده نشود و فلسفه حکم مزبور در قرآن نیز همین است. البته گاهی حفظ آبروی انسانی ایجاب می‌کند که ازنجوا استفاده شود، و از جمله آن کمکهای مالی است که در آیه فوق به عنوان صدقه از آن یاد شده است. و یا امر به معروف کردن که گاهی اگر آشکارا گفته شود، طرف، در برابر جمعیت شرمنده می‌شود، و شاید به همین علت از پذیرش آن امتناع ورزد و مقاومت کند، که در آیه فوق از آن تعبیر به معروف شده است. و یا در موارد اصلاح بین مردم که گاهی آشکارا گفتن مسائل جلو اصلاح را می‌گیرد، و باید با هر کدام از طرفیندعوا جداگانه و به صورت نجوا صحبت شود تا نقشه اصلاحی پیاده گردد. در این سه مورد و آنچه مانند آنست، ضرورت اقتضا می‌کند که کار مثبت در زیر چتر نجوا قرار گیرد. [۶]
منبع
قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اخلاص در امر به معروف (قرآن)».
