حق غیبت
به حقّى كه بر اثر غيبت كسى براى غيبت شونده ايجاد مىشود حق غیبت می گويند که از آن در بابهايى نظير طهارت و تجارت سخن گفتهاند.
دیدگاه فقهاءدر باره حق غیبت
از ديدگاه برخى، غيبت مسلمان سبب ثبوت حقّى عليهغيبت كننده و به نفع غيبت شونده مىشود كه عبارت است از وجوب حلالیت طلبيدن از او. بنابر اين، توبه به تنهايى موجب رهايى غيبت كننده از تبعات گناه غيبت نمىشود. [۱] [۲] ديدگاه مقابل آن، کفایت توبه و عدم وجوب درخواست حلالیت است. بنابر اين ديدگاه، بر اثر غيبت حقّى براى غيبت شونده ايجاد نمىشود، هرچندمستحب است غيبت كننده از او حلالیت بطلبد. [۳]
حلالیت طلبیدن حق است یا حکم شرعی
برخى گفتهاند: وجوب حلالیت طلبيدن- بنابر قول به وجوب آن- نه از جهت ثبوت حقّى براى غيبت شونده، بلكه حکمی از جانب شارع است كه به جهت هتک آبروی غيبت شونده و ستمی كه به او رفته، شارع آن را بر غيبت كننده واجب كرده است [۴] بنابر قول به ثبوت حق غيبت به معناى خاص آن، كه در برابر حکم است ، حق ياد شده از حقوقى شمرده شده كه از جانب صاحب حق (غیبت شونده) قابل اسقاط است، ليكن قابل نقل و انتقال به ديگرى نيست. [۵] [۶]
منبع
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۳،ص۳۳۷-۳۳۸.
پانویس
- ↑ بلغة الفقیه ج ۱،ص۱۷.
- ↑ بلغة الفقیه ج۱،ص ۲۸.
- ↑ جواهر الکلام ج۲۲،ص۷۲.
- ↑ بلغة الفقیه ج ۱،ص ۳۸.
- ↑ حاشیة المکاسب (یزدی)ج۱،ص ۵۶.
- ↑ مهذّب الاحكام ج۳،ص۳۸۸.