نقش رفتار اجتماعی مطلوب (نیکوکاری) درارتقاء سازه های سرمایه اجتماعی

غلامرضاخضرلو فریبا مولائی، مریم طایف نیا

چکیده

رفتار اجتماعی مطلوب به‌عنوان فعالیت های داوطلبانه ای که قصد دارند به فرد یا گروهی دیگرسود برساند توصیف می شوند. این رفتارها احساس همدردی، نگرانی و مراقبت و اخلاقیات را بیان می کنند. خدمت به مردم، در تعالیم آسمانی اسلام، از موقعیت ممتازی برخوردار است. احسان و نیکوکاری به‌عنوان یک رفتار اجتماعی مطلوب، تجلی روحیه والا و صفت زیبای نوع دوستی است که در دستان سبز همنوعان جلوه گر می‏شود. سرمایه اجتماعی، یک مفهوم فرا رشته ای است که طی پانزده سال اخیر مورد توجه بسیاری از شاخه های علوم انسانی قرارگرفته است. ادبیات سرمایه اجتماعی، تا به حال، علاوه بر طراحی نظری، در پی آن بوده که اهمیت این روابط را به لحاظ تجربی نیز به اثبات رساند. در این نوشتار، ارتباط میان رفتار اجتماعی مطلوب (نیکوکاری) به مثابه متغیّر مستقل، و سازه های سرمایه اجتماعی به‌عنوان متغیّر وابسته مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. برای دست‌یابی به این هدف، پس از مفهوم پردازی متغیر ها و تبیین نظریه های مربوط به رفتار اجتماعی مطلوب، به کارکرد این مفهوم در ارتقاء سازه های سرمایه اجتماعی مانند: انسجام يا همبستگي اجتماعي، مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعي، وفاق اجتماعي، سلامت اجتماعی و حمایت اجتماعی به روش توصیفی- تحلیلی اشاره گردیده است. درآخر پیشنهادهایی در خصوص شيوه هاي افزايش ياري رساني ارایه شده است.

واژگان کلیدی رفتار اجتماعی مطلوب، نیکوکاری، سازه ‌های سرمایه اجتماعی